Πίνοντας άφθονο καλό, καθαρό νερό είναι σημαντικό για να διατηρήσετε ένα υγιές σώμα. Διαβάστε τις κάτωθι συμβουλές των ερευνητών της περιβαλλοντικής ομάδας εργασίας (ΠΟΕ) στις ΗΠΑ για να μάθετε πώς θα μείνετε ενυδατωμένοι, ενώ θα περιορίσετε και την έκθεσή σας στους κοινούς ρύπους του πόσιμου νερού.
Εμφιαλωμένο Νερό: Αντ’ αυτού πιείτε φιλτραρισμένο νερό βρύσης.
Μπορεί να διαβάζετε την ετικέτα της φιάλης, αλλά πάλι δεν θα γνωρίζετε εάν το νερό είναι καθαρό και φυσικό ή απλά επεξεργασμένο, μολυσμένο, συσκευασμένο του δικτύου. Η ΠΟΕ έχει εντοπίσει 38 ρυπαντές σε 10 δημοφιλείς μάρκες.
Νερό Βρύσης: Μάθετε τι περιέχει.
Οι αρμόδιες Υπηρεσίες ύδρευσης δημοσιεύουν όλες τις χημικές αναλύσεις τους που αφορούν την ποιότητα του πόσιμου νερού. Οι εταιρίες εμφιαλωμένου νερού δεν το συνηθίζουν. Διαβάστε την ετήσια έκθεση ποιότητας του νερού (της ΔΕΥΑΜΒ, ΕΥΔΑΠ κλπ).
Έχετε νερό από πηγάδι – γεώτρηση; Στείλτε το για χημική ανάλυση σε πιστοποιημένο χημικό εργαστήριο.
Φιλτραρισμένο νερό: Πιείτε το, μαγειρέψτε με αυτό.
• Επιλέξτε ένα πιστοποιημένο σύστημα καθαρισμού νερού – φίλτρο που έχει πιστοποιηθεί ότι απομακρύνει τους ρύπους που βρίσκονται στο νερό σας (http://technologianerou.blogspot.com/2011/06/blog-post.html). Η αποτελεσματικότητα ποικίλλει - διαβάσετε τα ψιλά γράμματα.
• Ένα φίλτρο ενεργού άνθρακα (ενσωματωμένο σε κανάτα ή εγκατεστημένο στην τελική χρήση στη βρύση) είναι προσιτό στην τιμή και μειώνει πολλούς κοινούς μολυσματικούς παράγοντες, όπως ο αμίαντος, η λάσπη και τα υποπροϊόντα της διαδικασίας απολύμανσης τα οποία χρησιμοποιούνται από τις Αρχές (όπως χλώριο).
• Εγκαταστήστε ένα φίλτρο αντίστροφης όσμωσης, αν μπορείτε να διαθέσετε παραπάνω χρήματα, για την απομάκρυνση υπολοίπων προσμείξεων τις οποίες τα φίλτρα ενεργού άνθρακα δεν μπορούν να εξαλείψουν όπως το αρσενικό, το χρώμιο, κλπ.
Φίλτρα: Αλλάξτε τα.
Αλλάξτε τα φίλτρα νερού σας εγκαίρως. Τα παλιά φίλτρα δεν είναι ασφαλή – κρατούν βακτήρια και αφήνουν πίσω ρύπους μέσα στο νερό.
Στον δρόμο: Κρατήστε το καθαρό σας νερό σε ασφαλή μπουκάλια.
Από τα σκληρά πλαστικά μπουκάλια (όπως # 7 πλαστικό - http://agiosnikolaoshalkidikis.blogspot.com/2011/10/sos.html) μπορούν να περάσουν βλαβερές χημικές πλαστικό που ονομάζονται δισφαινόλη Α (BPA) http://www.cosmo.gr/body-and-mind/Soma/Ygeia/poso-epikindynh-einai-h-disfainolh-a.1282468.html σε νερό. Μεταφέρετε το νερό σας σε ανοξείδωτα μπουκάλια ή άλλα χωρίς BPA. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν μπουκάλια από 100% ανακυκλωμένο πλαστικό χωρίς BPA, φθαλικές ενώσεις και PVC. Μην επαναχρησιμοποιείτε μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού. Το πλαστικό μπορεί να κατακρατήσει βακτήρια και να απελευθερώσει χημικές ουσίες.
Ενώ είστε έγκυος: Μείνετε ενυδατωμένη με πόσιμο νερό.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις γυναίκες να πίνουν άφθονο νερό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ακολουθήστε όλες τις συμβουλές
παραπάνω, και λάβετε τις συμβουλές του γιατρού σας για το πόσο να πίνετε.
Βρέφη: Χρήση ασφαλούς νερού ως συνταγή.
Χρησιμοποιήστε φιλτραρισμένο νερό βρύσης για το μωρό σας. Εάν το νερό σας δεν περιέχει φθόριο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα φίλτρο ενεργού άνθρακα. Εάν έχει, χρησιμοποιήστε ένα φίλτρο αντίστροφης όσμωσης που να αφαιρέσει το φθόριο, επειδή το φθοριωμένο νερό μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη των δοντιών του βρέφους. Εάν επιλέξετε εμφιαλωμένο νερό για το βρέφος σας, βεβαιωθείτε ότι δεν περιέχει φθόριο.
Αναπνεύστε καλύτερα: Χρησιμοποιήστε ένα φίλτρο νερού στην κεντρική παροχή για όλο το σπίτι.
Για επιπλέον προστασία, στο σύνολό του σπιτιού το φίλτρο ενεργού άνθρακα θα απομακρύνει ρύπους από τους ατμούς και εισπνέονται από την οικογένειά σας, ενώ κάνετε ντους ή πλένετε τα πιάτα. Η αποτελεσματικότητα ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό οπότε απευθυνθείτε στους ειδικούς για λεπτομέρειες.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
http://technologianerou.blogspot.com
elias@pmsgroup.gr
12-12-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=6566&cat=2000&subcat=2004&subsubcat=
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΟΥ ΝΕΡΟΥ.
Εμφιαλωμένο νερό (μειονεκτήματα)
• Η περιεκτικότητα σε φθόριο των περισσότερων εμφιαλωμένων νερών είναι χαμηλή. Το φθόριο είναι μια σημαντική θρεπτική ουσία, ειδικά στα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας, για την ισχυρή ανάπτυξη δοντιών και κόκκαλων. Κατά μέσον όρο, τα παιδιά (1-3 χρονών) απαιτούν 0.7 mg φθόριο ανά ημέρα, και οι ενήλικες χρειάζονται 3.4 mg/ημέρα. Σε πολύ λίγα εμφιαλωμένα νερά η περιεκτικότητα σε φθόριο καλύπτει τη συνιστώμενη καθημερινή πρόσληψη φθόριο των παιδιών και αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει στιγματισμό των δοντιών.
• Οι πηγές εμφιαλωμένου νερού είναι ευάλωτες στους γεωργικούς ή βιομηχανικούς ρύπους.
• Η ασφάλεια και η ποιότητα των εμφιαλωμένων νερών που παράγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση
ρυθμίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος από τις κυβερνήσεις με στάνταρ που κυμαίνονται σε ένα πολύ μεγάλο εύρος. Αντίθετα, οι δημοτικές παροχές νερού πρέπει να τηρούν τους εθνικά ομοιόμορφους κανονισμούς και πρέπει να ελέγχονται καθημερινά για φυτοφάρμακα και πολλούς άλλους μολυσματικούς παράγοντες.
• Μερικές μάρκες εμφιαλωμένου νερού έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο. Πολλοί Ευρωπαίοι καταναλώνουν κατά μέσο όρο 1.5 έως 3 φορές παραπάνω από τη συνιστώμενη καθημερινή πρόσληψη νατρίου (2.400 mg). Εμφιαλωμένο νερό που έχει νάτριο περισσότερο από 10 mg/λίτρο δεν είναι μια καλή επιλογή για τους ανθρώπους που πάσχουν από υπέρταση ή καρδιά ή ασθένειες των νεφρών.
• Ελάχιστες μάρκες εμφιαλωμένου νερού έχουν την συνιστώμενη περιεκτικότητα σε Ασβέστιο
(μίνιμουμ 30mg/L, Ιδανικά 40-80 mg/L) και Μαγνήσιο (μίνιμουμ 10mg/L, Ιδανικά 20-30 mg/L).
Σύνηθες είναι να υπάρχει περίσσεια από το ένα στοιχείο και σχεδόν μηδαμινή παρουσία από το άλλο, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες για μελλοντική ανάπτυξη συγκεκριμένων παθήσεων (καρδιαγγειακές νόσοι, ουρολιθίαση, χολολιθίαση, κ.ά). στον συστηματικό καταναλωτή.
• Η συσκευασία μπορεί να είναι ένας πιθανός κίνδυνος για την υγεία. Οι τύποι των υλικών συσκευασίας υποδεικνύονται σε κάθε μπουκάλι. Τα πλαστικά μπουκάλια που γίνονται από
Πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC*) ή Πολυαιθυλένιο (PET*, HDPE, PE) χρησιμοποιούνται ευρέως για
όλους τους τύπους νερών σε πολλές χώρες. Έρευνες έχουν δείξει ότι η διάλυση των συστατικών
των πλαστικών μπουκαλιών και η πρόσμειξη τους στο νερό αυξάνεται ανάλογα με το χρόνο αποθήκευσης τους ή όταν διατηρούνται σε θερμοκρασία μεγαλύτερη από τη θερμοκρασία δωματίου. Μερικά από αυτά τα συστατικά μπορούν να είναι καρκινογόνα, όπως π.χ. το χλωριούχο βινύλιο στα μπουκάλια από PVC. Eυστυχώς έρευνα σε αυτόν τον τομέα είναι περιορισμένη
• Οι εμφιαλώτριες εταιρίες δεν απαιτείται να βάζουν ημερομηνίες παραγωγής στα προϊόντα τους.
Κατά συνέπεια, οι καταναλωτές δεν μπορούν να ξέρουν για πόσο καιρό το εμφιαλωμένο νερό ήταν στο ράφι του σουπερμάρκετ. Μάλιστα έχει διαπιστωθεί ότι προκειμένου να καλυφθεί η τεράστια ζήτηση εμφιαλωμένου νερού κάθε καλοκαίρι, πολλές παρτίδες μπουκαλιών που βγαίνουν προς πώληση μετά τον Ιούνιο, έχουν παραχθεί από το χειμώνα ή ακόμα και χρόνια πριν.
• Το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι αποστειρωμένο (με εξαίρεση το πόσιμο νερό για μωρά) και
περιέχει μικρές ποσότητες βακτηριδίων που προϋπήρχαν φυσικά στο νερό ή εισάγονται κατά τη
διάρκεια των διαδικασιών της εμφιάλωσης.
• Το εμφιαλωμένο νερό είναι ακριβότερο από το πόσιμο νερό δικτύου από δημοτικές πηγές
• Τα απορρίμματα που δημιουργούν τα εκατομμύρια τόνοι πλαστικών μπουκαλιών που καταναλώνονται ανά τον πλανήτη προκαλούν μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα καθώς απαιτούνται εκατοντάδες χρόνια για να αποσυντεθούν.
*PVC - PolyVinyl Chloride - Πολυβινυλοχλωρίδιο, [-CH2CHCl-]n : Πολυμερές υλικό που η παρουσία χλωρίου το καθιστά σχεδόν άκαυστο, σ.τ. = 240 οC. Οι μηχανικές ιδιότητές του μπορούν να τροποποιηθούν σε ευρύτατα όρια ανάλογα με την περιεκτικότητα σε πλαστικοποιητή (φθαλικοί και φωσφορικοί εστέρες). Ευρύτατα χρησιμοποιούμενο μεταξύ άλλων για κατασκευή σωλήνων ύδρευσης και ως μονωτικό καλωδίων.
*PET - PolyEthylene Terephthalate - Πολυτερεφθαλικός εστέρας αιθυλενογλυκόλης. Πολυεστερικό πολυμερές, χρησιμοποιούμενο μεταξύ άλλων για την κατασκευή πλαστικών φιαλών για φυσικά νερά και αναψυκτικά και ως υπόστρωμα του μαγνητικού υλικού στους εύκαμπτους δίσκους υπολογιστών και των ταινιών ήχου/βίντεο.
Χημικές Ουσίες – Μικροοργανισμοί
Το εμφιαλωμένο νερό είναι δυνατόν να μολυνθεί με χημικές ουσίες ή παθογόνους μικροοργανισμούς. Η παρουσία των χημικών ουσιών μπορεί να προέρχεται από παραπροϊόντα απολύμανσης του εξοπλισμού (παρουσία βρωμικών, υπολειμματικό χλώριο κ.α.), από κακό σχεδιασμό του εξοπλισμού ή κακής συντήρησής του (π.χ. κίνδυνος διαρροής λαδιού μηχανής), από τη χρήση ακατάλληλων ή ακάθαρτων υλικών συσκευασίας (μετανάστευση μονομερών ή ρύπων), από το περιβάλλον κατά την αποθήκευση, από ελλιπή προστασία της πηγής υδροληψίας κ.α.
Η παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών κυρίως οφείλεται στα υλικά συσκευασίας (ελλιπής πλύση γυάλινων φιαλών), στον εξοπλισμό (μη υγιεινού τύπου σχεδιασμός, με πολλά νεκρά σημεία και δυσκολία στον καθαρισμό και την απολύμανση), στο προσωπικό (ελλιπής εκπαίδευση και ενημέρωση σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων) και στον περιβάλλοντα χώρο. Η παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών είναι δυνατόν να οφείλεται επίσης σε μολυσμένη πηγή υδροληψίας ή σε μολυσμένο υδροφόρο ορίζοντα.
Η παρουσία ξένων σωμάτων όπως θραύσματα γυαλιού, πλαστικών, μετάλλων, σκόνης και ακαθαρσιών είναι δυνατή και θα πρέπει να αποφεύγεται με την αυστηρή εφαρμογή κανόνων υγιεινής.
Εμφιαλωμένο Νερό και Επιπτώσεις στο Περιβάλλον
H συσκευασία και η διάθεσή του απαιτούν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, ανήκει στα πιο επιβαρυντικά για τον πλανήτη απόβλητα, μιας και η αποσύνθεσή του διαρκεί περίπου 500 χρόνια, ενώ κοστίζει στον καταναλωτή όσο και η αμόλυβδη βενζίνη. Kι όμως, το εμφιαλωμένο νερό κερδίζει συνεχώς όλο και περισσότερους πιστούς, ακόμα και σε περιοχές όπου το νεράκι της βρύσης δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το επώνυμο εξαδελφάκι του στο πλαστικό μπουκάλι.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Πολιτικής για τη Γη (Earth Policy Institute), η παγκόσμια κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού έφθασε το 2004 τα 154 δισεκατομμύρια λίτρα από 90 δισ. που ήταν το 1999, σημειώνοντας αύξηση 57%. Φυσικά, οι μεγαλύτεροι καταναλωτές εμφιαλωμένου νερού είναι οι HΠA, που «ξεδίψασαν» με πάνω από 26 δισ. λίτρα το 2004. Στη
δεύτερη θέση βρίσκεται το Μεξικό με 18 δισ. λίτρα, ακολουθούν Kίνα και Βραζιλία με περίπου 12 δισ. λίτρα τον χρόνο η καθεμία, ενώ έπονται οι Ιταλία και Γερμανία που καταναλώνουν λίγο
παραπάνω από 10 δισ. λίτρα ετησίως.
Οι Ιταλοί
Oσον αφορά στην κατά κεφαλή κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού, τα πρωτεία κατέχουν οι Ιταλοί, οι οποίοι το 2004 ήπιαν 184 λίτρα, ακολουθούν το Μεξικό και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 169 και 164 λίτρα κατ' άτομο, το Βέλγιο και η Γαλλία με περίπου 146 λίτρα και η Iσπανία με 137 λίτρα εμφιαλωμένου νερού το άτομο τον χρόνο.
Αντίστοιχη προτίμηση προς το εμφιαλωμένο νερό δείχνουν όμως όλο και περισσότεροι Έλληνες. Σύμφωνα με στοιχεία της ICAP, ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης στην κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία είναι της τάξης του 10%. Μάλιστα, σε περιοχές όπου η ποιότητα του νερού των δικτύων δεν είναι καλή, υπάρχει υψηλή συγκέντρωση νιτρικών κ.λπ., οι κάτοικοι καλύπτουν με εμφιαλωμένο νερό όλες τις ανάγκες του νοικοκυριού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε χρόνο στις χωματερές καταλήγουν περισσότερα από 1 δισεκατομ-
μύριο πλαστικά μπουκάλια νερού. Να σκεφθεί κανείς ότι το εμφιαλωμένο νερό κοστίζει έως και
10.000 φορές περισσότερο από το νερό της βρύσης.
Oπως όμως επισημαίνει στην έκθεσή του το ανεξάρτητο αμερικανικό ινστιτούτο, το εμφιαλωμένο
νερό, εκτός από την τσέπη του καταναλωτή, βλάπτει σοβαρά και το περιβάλλον. Η μεταφορά του προϋποθέτει την καύση τεράστιων ποσοτήτων ορυκτών καυσίμων, εκλύοντας ανάλογη ποσότητα αερίων του θερμοκηπίου.
Σχεδόν το 1/4 της συνολικής ποσότητας εμφιαλωμένου νερού που διακινείται διεθνώς διασχίζει εθνικά σύνορα προκειμένου να φθάσει στους καταναλωτές, μεταφερόμενο με πλοία, τρένα ή φορτηγά, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Παράγωγο πετρελαίου
Ορυκτά καύσιμα, όμως, απαιτούνται και για τη συσκευασία του νερού. Kατά κύριο λόγο, οι φιάλες κατασκευάζονται από πολυεστέρα τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου, το γνωστό PET, που ναι μεν αποτελεί θεωρητικά καλύτερο υλικό από το PVC, το οποίο ανακυκλώνεται πολύ δύσκολα, αλλά δεν παύει να αποτελεί παράγωγο του αργού πετρελαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παρασκευή πλαστικών μπουκαλιών για την κάλυψη της ζήτησης των Αμερικανών για εμφιαλωμένο νερό απαιτεί πάνω από 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου το χρόνο, το οποίο θα έφθανε για να κινηθούν 100.000 αυτοκίνητα για ένα χρόνο. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η εμφιάλωση νερού απαιτεί 2,7 εκατ. τόνους πλαστικού.
Ακόμα πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον, ωστόσο, είναι η απόρριψη των χρησιμοποιημένων
πλαστικών φιαλών, ελάχιστες από τις οποίες οδηγούνται στην ανακύκλωση. Στις HΠA, έχει υπολογιστεί ότι το 86% των πλαστικών μπουκαλιών νερού καταλήγει στα σκουπίδια. Αλλά και στην Ελλάδα, όπου η ανακύκλωση παραμένει ακόμη άγνωστη έννοια, τα πλαστικά μπουκάλια
αντιπροσωπεύουν το 20% των απορριμμάτων, τη στιγμή που σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες των «15» το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 1%-3%. H Ελλάδα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες με το χαμηλότερο ποσοστό ανακύκλωσης πλαστικού (1%) - σε καμία άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης το αντίστοιχο ποσοστό δεν είναι μικρότερο του 5%. «Εάν βάλουμε τα πλαστικά μπουκάλια που καταναλώνουμε στην Ελλάδα όρθια το ένα δίπλα στο άλλο, θα καλύψουμε πάνω από τέσσερις φορές την ακτογραμμή της χώρας μας (16.000 χλμ.) και πάνω από μιάμιση φορά την ακτογραμμή όλης της Μεσογείου (45.000 χλμ.)», τονίζει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης κ. Φίλιππος Κυρκίτσος. «Αγοράζουμε εμφιαλωμένο νερό, το οποίο καταναλώνουμε σε ελάχιστο χρόνο και μας μένει η συσκευασία. Tο νερό είναι φθηνό, η συσκευασία κοστίζει. Ουσιαστικά δηλαδή αγοράζουμε σκουπίδια».
Απόρριψη πλαστικών
H καύση των πλαστικών φιαλών δεν ενδείκνυται, καθώς παράγει τοξικά υποπροϊόντα, όπως χλώριο και στάχτη, που περιέχει βαρέα μέταλλα. Tην ίδια ώρα όμως η ταφή τους, σημαίνει ότι η βιοαποδόμησή τους θα καθυστερήσει έως και 1.000 χρόνια. «Υπό συνθήκες χωματερής μπορούν
να παραμείνουν ‘κοντά μας’ για εκατοντάδες χρόνια. Oι ιστορικοί του μέλλοντος θα αναρωτιούνται
γιατί καταναλώναμε τόσο πλαστικό», σημειώνει ο κ. Kυρκίτσος. O ίδιος επισημαίνει επίσης ότι,
εκτός από την αργή αποδόμησή τους, το πρόβλημα με τα πλαστικά μπουκάλια είναι και ότι καταλαμβάνουν πολύ μεγάλο χώρο στις χωματερές, αφού δύσκολα συμπιέζονται. «Eχει βρεθεί ότι ο όγκος που καταλαμβάνουν είναι 2,5 φορές το βάρος τους. Δηλαδή στην Ελλάδα, οι μισές
χωματερές και οι XYTA είναι γεμάτοι με πλαστικό. Aν τα αφαιρούσαμε, θα διπλασιάζαμε τον
χρόνο ζωής των χωματερών».
Επιπλέον, η απόρριψη πλαστικών μπουκαλιών εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και για τα άλλα
είδη ζωής του πλανήτη. Από τα πλαστικά πεθαίνουν κάθε χρόνο πάνω από ένα εκατομμύριο
μεγάλα πουλιά που απειλούνται με εξαφάνιση, καθώς και πάρα πολλά θαλάσσια είδη.
H αλματώδης αύξηση στην κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού, φυσικά, σημαίνει ότι όλο και
περισσότερο νερό αντλείται από τις περιοχές όπου βρίσκονται εγκατεστημένα τα εργοστάσια των
μεγάλων παραγωγών. Oπως αναφέρει στην έκθεσή του το Ινστιτούτο Πολιτικής για τη Γη, η
άντληση νερού από την Coca-Cola σε πηγές της Ινδίας για την παραγωγή του εμφιαλωμένου νερού «Dasani» και άλλων ποτών έχει προκαλέσει προβλήματα υδροδότησης σε περισσότερα από 50 χωριά της περιοχής. Ανάλογα κρούσματα έχουν καταγραφεί και εντός των HΠA, όπως, για παράδειγμα, στο Τέξας και στην περιοχή Great Lakes, όπου οι αγρότες αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην παροχή νερού.
To 40% είναι από τη βρύση!
Είναι τουλάχιστον το εμφιαλωμένο νερό πιο υγιεινό από το νερό της βρύσης; Σε ορισμένες περιπτώσεις, ναι, δεδομένου ότι 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.
Σύμφωνα ωστόσο με το Ινστιτούτο Πολιτικής για τη Γη, το 40% του εμφιαλωμένου νερού δεν είναι τίποτε άλλο από νερό της βρύσης! Πολύ συχνά, η μόνη διαφορά με το τρεχούμενο νερό είναι η προσθήκη μεταλλικών αλάτων, τα οποία δεν έχουν αξιοσημείωτα οφέλη για την υγεία (σε μεγάλες ποσότητες είναι μάλλον επιβλαβή). Aς μην πάμε όμως μακριά. Σε ελέγχους που διενεργήθηκαν από τον EΦET την περίοδο 2003-2004 σε σύνολο 542 δειγμάτων από 25 εταιρείες, ο μικροβιολογικός έλεγχος έβγαλε ακατάλληλο το 2% των δειγμάτων, ενώ ο χημικός έλεγχος «έκοψε» το 3% των δειγμάτων.
Ο Μεγαλύτερος Κίνδυνος των Εμφιαλωμένων Νερών
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που προκύπτει από τα εμφιαλωμένα νερά είναι ο εξής : Σε κάθε φιάλη αναγράφεται με πολύ ψιλά γράμματα, που δύσκολα διαβάζει κανείς, αυτό που υποχρεούνται οι εμφιαλώτριες εταιρίες από το νόμο να αναγράψουν εμφανώς: ‘Το παρόν να φυλάσσεται σε δροσερό και σκιερό μέρος (θερμοκρασία μέχρι 18 βαθμούς Κελσίου)’. Ως γνωστό όμως σχεδόν κανένας από τους αποθηκευτικούς χώρους εμφιαλωμένων δεν τηρεί τις παραπάνω προϋποθέσεις, ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι. Τα μπουκάλια μεταφέρονται με ψυγεία ή αφήνονται σε αποθήκες από λαμαρίνα και βράζουν στην κυριολεξία, ή πετιούνται στα πεζοδρόμια κάτω από τον ήλιο, ή σε αποθήκες μη κατάλληλες για αποθήκευση. Αυτό σημαίνει άνοδο της θερμοκρασίας εντός του πλαστικού,δημιουργία ενώσεων και πολλαπλασιασμό των μικροβίων με γεωμετρική πρόοδο, που όχι μόνο κάνουν το νερό ακατάλληλο προς πόση, αλλά και άκρως επικίνδυνο για την υγεία μας.
Το χειρότερο είναι ότι τις περισσότερες φορές προτιμάμε το εμφιαλωμένο για τα παιδιά ή τους
ηλικιωμένους ή σε ανθρώπους υψηλού κινδύνου (παθήσεις νεφρών, χολής, αρθρώσεις κλπ ) μη
γνωρίζοντας πως κάποια κακή παρτίδα εμφιαλωμένου, μπορεί να αποβεί μοιραία.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Χούλης Κωνσταντίνος - Μηχανολόγος Μηχανικός - MySpring
Ερευνητής Ποιότητας και Επεξεργασίας Πόσιμου Νερού
Πηγές αρθογραφίας
1. Bottled Water – to drink or not to drink? Iowa State University – University Extension, U.S.A.
March 2000, Prepared by Oksana Matvienko (extension graduate Assistant), Elisabeth Schafer
(Ph.D., extension nutritionist) and Diane Nelson (extension communication specialist).
2. Παγκόσμιο Κέντρο Ελέγχου Νόσων και Ασθενειών (Center for Disease Control).
3. Water Quality Association (Μη κερδοσκοπικός οργανισμός).
4. World Health Organization, 'Guidelines for Drinking Water Quality'.
5. Οδηγός Υγιεινής για τις Επιχειρήσεις Εμφιάλωσης Νερού, Οδηγός Υγιεινής Νο 5,
Υπουργείο Υγείας , Λευκωσία, Κύπρος 2006
6. http://en.wikipedia.org/wiki/Bottled_water
ΠΗΓΗ: http://wwwvigla.blogspot.com
• Η περιεκτικότητα σε φθόριο των περισσότερων εμφιαλωμένων νερών είναι χαμηλή. Το φθόριο είναι μια σημαντική θρεπτική ουσία, ειδικά στα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας, για την ισχυρή ανάπτυξη δοντιών και κόκκαλων. Κατά μέσον όρο, τα παιδιά (1-3 χρονών) απαιτούν 0.7 mg φθόριο ανά ημέρα, και οι ενήλικες χρειάζονται 3.4 mg/ημέρα. Σε πολύ λίγα εμφιαλωμένα νερά η περιεκτικότητα σε φθόριο καλύπτει τη συνιστώμενη καθημερινή πρόσληψη φθόριο των παιδιών και αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει στιγματισμό των δοντιών.
• Οι πηγές εμφιαλωμένου νερού είναι ευάλωτες στους γεωργικούς ή βιομηχανικούς ρύπους.
• Η ασφάλεια και η ποιότητα των εμφιαλωμένων νερών που παράγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση
ρυθμίζονται κατά ένα μεγάλο μέρος από τις κυβερνήσεις με στάνταρ που κυμαίνονται σε ένα πολύ μεγάλο εύρος. Αντίθετα, οι δημοτικές παροχές νερού πρέπει να τηρούν τους εθνικά ομοιόμορφους κανονισμούς και πρέπει να ελέγχονται καθημερινά για φυτοφάρμακα και πολλούς άλλους μολυσματικούς παράγοντες.
• Μερικές μάρκες εμφιαλωμένου νερού έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο. Πολλοί Ευρωπαίοι καταναλώνουν κατά μέσο όρο 1.5 έως 3 φορές παραπάνω από τη συνιστώμενη καθημερινή πρόσληψη νατρίου (2.400 mg). Εμφιαλωμένο νερό που έχει νάτριο περισσότερο από 10 mg/λίτρο δεν είναι μια καλή επιλογή για τους ανθρώπους που πάσχουν από υπέρταση ή καρδιά ή ασθένειες των νεφρών.
• Ελάχιστες μάρκες εμφιαλωμένου νερού έχουν την συνιστώμενη περιεκτικότητα σε Ασβέστιο
(μίνιμουμ 30mg/L, Ιδανικά 40-80 mg/L) και Μαγνήσιο (μίνιμουμ 10mg/L, Ιδανικά 20-30 mg/L).
Σύνηθες είναι να υπάρχει περίσσεια από το ένα στοιχείο και σχεδόν μηδαμινή παρουσία από το άλλο, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες για μελλοντική ανάπτυξη συγκεκριμένων παθήσεων (καρδιαγγειακές νόσοι, ουρολιθίαση, χολολιθίαση, κ.ά). στον συστηματικό καταναλωτή.
• Η συσκευασία μπορεί να είναι ένας πιθανός κίνδυνος για την υγεία. Οι τύποι των υλικών συσκευασίας υποδεικνύονται σε κάθε μπουκάλι. Τα πλαστικά μπουκάλια που γίνονται από
Πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC*) ή Πολυαιθυλένιο (PET*, HDPE, PE) χρησιμοποιούνται ευρέως για
όλους τους τύπους νερών σε πολλές χώρες. Έρευνες έχουν δείξει ότι η διάλυση των συστατικών
των πλαστικών μπουκαλιών και η πρόσμειξη τους στο νερό αυξάνεται ανάλογα με το χρόνο αποθήκευσης τους ή όταν διατηρούνται σε θερμοκρασία μεγαλύτερη από τη θερμοκρασία δωματίου. Μερικά από αυτά τα συστατικά μπορούν να είναι καρκινογόνα, όπως π.χ. το χλωριούχο βινύλιο στα μπουκάλια από PVC. Eυστυχώς έρευνα σε αυτόν τον τομέα είναι περιορισμένη
• Οι εμφιαλώτριες εταιρίες δεν απαιτείται να βάζουν ημερομηνίες παραγωγής στα προϊόντα τους.
Κατά συνέπεια, οι καταναλωτές δεν μπορούν να ξέρουν για πόσο καιρό το εμφιαλωμένο νερό ήταν στο ράφι του σουπερμάρκετ. Μάλιστα έχει διαπιστωθεί ότι προκειμένου να καλυφθεί η τεράστια ζήτηση εμφιαλωμένου νερού κάθε καλοκαίρι, πολλές παρτίδες μπουκαλιών που βγαίνουν προς πώληση μετά τον Ιούνιο, έχουν παραχθεί από το χειμώνα ή ακόμα και χρόνια πριν.
• Το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι αποστειρωμένο (με εξαίρεση το πόσιμο νερό για μωρά) και
περιέχει μικρές ποσότητες βακτηριδίων που προϋπήρχαν φυσικά στο νερό ή εισάγονται κατά τη
διάρκεια των διαδικασιών της εμφιάλωσης.
• Το εμφιαλωμένο νερό είναι ακριβότερο από το πόσιμο νερό δικτύου από δημοτικές πηγές
• Τα απορρίμματα που δημιουργούν τα εκατομμύρια τόνοι πλαστικών μπουκαλιών που καταναλώνονται ανά τον πλανήτη προκαλούν μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα καθώς απαιτούνται εκατοντάδες χρόνια για να αποσυντεθούν.
*PVC - PolyVinyl Chloride - Πολυβινυλοχλωρίδιο, [-CH2CHCl-]n : Πολυμερές υλικό που η παρουσία χλωρίου το καθιστά σχεδόν άκαυστο, σ.τ. = 240 οC. Οι μηχανικές ιδιότητές του μπορούν να τροποποιηθούν σε ευρύτατα όρια ανάλογα με την περιεκτικότητα σε πλαστικοποιητή (φθαλικοί και φωσφορικοί εστέρες). Ευρύτατα χρησιμοποιούμενο μεταξύ άλλων για κατασκευή σωλήνων ύδρευσης και ως μονωτικό καλωδίων.
*PET - PolyEthylene Terephthalate - Πολυτερεφθαλικός εστέρας αιθυλενογλυκόλης. Πολυεστερικό πολυμερές, χρησιμοποιούμενο μεταξύ άλλων για την κατασκευή πλαστικών φιαλών για φυσικά νερά και αναψυκτικά και ως υπόστρωμα του μαγνητικού υλικού στους εύκαμπτους δίσκους υπολογιστών και των ταινιών ήχου/βίντεο.
Χημικές Ουσίες – Μικροοργανισμοί
Το εμφιαλωμένο νερό είναι δυνατόν να μολυνθεί με χημικές ουσίες ή παθογόνους μικροοργανισμούς. Η παρουσία των χημικών ουσιών μπορεί να προέρχεται από παραπροϊόντα απολύμανσης του εξοπλισμού (παρουσία βρωμικών, υπολειμματικό χλώριο κ.α.), από κακό σχεδιασμό του εξοπλισμού ή κακής συντήρησής του (π.χ. κίνδυνος διαρροής λαδιού μηχανής), από τη χρήση ακατάλληλων ή ακάθαρτων υλικών συσκευασίας (μετανάστευση μονομερών ή ρύπων), από το περιβάλλον κατά την αποθήκευση, από ελλιπή προστασία της πηγής υδροληψίας κ.α.
Η παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών κυρίως οφείλεται στα υλικά συσκευασίας (ελλιπής πλύση γυάλινων φιαλών), στον εξοπλισμό (μη υγιεινού τύπου σχεδιασμός, με πολλά νεκρά σημεία και δυσκολία στον καθαρισμό και την απολύμανση), στο προσωπικό (ελλιπής εκπαίδευση και ενημέρωση σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων) και στον περιβάλλοντα χώρο. Η παρουσία παθογόνων μικροοργανισμών είναι δυνατόν να οφείλεται επίσης σε μολυσμένη πηγή υδροληψίας ή σε μολυσμένο υδροφόρο ορίζοντα.
Η παρουσία ξένων σωμάτων όπως θραύσματα γυαλιού, πλαστικών, μετάλλων, σκόνης και ακαθαρσιών είναι δυνατή και θα πρέπει να αποφεύγεται με την αυστηρή εφαρμογή κανόνων υγιεινής.
Εμφιαλωμένο Νερό και Επιπτώσεις στο Περιβάλλον
H συσκευασία και η διάθεσή του απαιτούν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, ανήκει στα πιο επιβαρυντικά για τον πλανήτη απόβλητα, μιας και η αποσύνθεσή του διαρκεί περίπου 500 χρόνια, ενώ κοστίζει στον καταναλωτή όσο και η αμόλυβδη βενζίνη. Kι όμως, το εμφιαλωμένο νερό κερδίζει συνεχώς όλο και περισσότερους πιστούς, ακόμα και σε περιοχές όπου το νεράκι της βρύσης δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το επώνυμο εξαδελφάκι του στο πλαστικό μπουκάλι.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου Πολιτικής για τη Γη (Earth Policy Institute), η παγκόσμια κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού έφθασε το 2004 τα 154 δισεκατομμύρια λίτρα από 90 δισ. που ήταν το 1999, σημειώνοντας αύξηση 57%. Φυσικά, οι μεγαλύτεροι καταναλωτές εμφιαλωμένου νερού είναι οι HΠA, που «ξεδίψασαν» με πάνω από 26 δισ. λίτρα το 2004. Στη
δεύτερη θέση βρίσκεται το Μεξικό με 18 δισ. λίτρα, ακολουθούν Kίνα και Βραζιλία με περίπου 12 δισ. λίτρα τον χρόνο η καθεμία, ενώ έπονται οι Ιταλία και Γερμανία που καταναλώνουν λίγο
παραπάνω από 10 δισ. λίτρα ετησίως.
Οι Ιταλοί
Oσον αφορά στην κατά κεφαλή κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού, τα πρωτεία κατέχουν οι Ιταλοί, οι οποίοι το 2004 ήπιαν 184 λίτρα, ακολουθούν το Μεξικό και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 169 και 164 λίτρα κατ' άτομο, το Βέλγιο και η Γαλλία με περίπου 146 λίτρα και η Iσπανία με 137 λίτρα εμφιαλωμένου νερού το άτομο τον χρόνο.
Αντίστοιχη προτίμηση προς το εμφιαλωμένο νερό δείχνουν όμως όλο και περισσότεροι Έλληνες. Σύμφωνα με στοιχεία της ICAP, ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης στην κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία είναι της τάξης του 10%. Μάλιστα, σε περιοχές όπου η ποιότητα του νερού των δικτύων δεν είναι καλή, υπάρχει υψηλή συγκέντρωση νιτρικών κ.λπ., οι κάτοικοι καλύπτουν με εμφιαλωμένο νερό όλες τις ανάγκες του νοικοκυριού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε χρόνο στις χωματερές καταλήγουν περισσότερα από 1 δισεκατομ-
μύριο πλαστικά μπουκάλια νερού. Να σκεφθεί κανείς ότι το εμφιαλωμένο νερό κοστίζει έως και
10.000 φορές περισσότερο από το νερό της βρύσης.
Oπως όμως επισημαίνει στην έκθεσή του το ανεξάρτητο αμερικανικό ινστιτούτο, το εμφιαλωμένο
νερό, εκτός από την τσέπη του καταναλωτή, βλάπτει σοβαρά και το περιβάλλον. Η μεταφορά του προϋποθέτει την καύση τεράστιων ποσοτήτων ορυκτών καυσίμων, εκλύοντας ανάλογη ποσότητα αερίων του θερμοκηπίου.
Σχεδόν το 1/4 της συνολικής ποσότητας εμφιαλωμένου νερού που διακινείται διεθνώς διασχίζει εθνικά σύνορα προκειμένου να φθάσει στους καταναλωτές, μεταφερόμενο με πλοία, τρένα ή φορτηγά, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Παράγωγο πετρελαίου
Ορυκτά καύσιμα, όμως, απαιτούνται και για τη συσκευασία του νερού. Kατά κύριο λόγο, οι φιάλες κατασκευάζονται από πολυεστέρα τερεφθαλικού πολυαιθυλενίου, το γνωστό PET, που ναι μεν αποτελεί θεωρητικά καλύτερο υλικό από το PVC, το οποίο ανακυκλώνεται πολύ δύσκολα, αλλά δεν παύει να αποτελεί παράγωγο του αργού πετρελαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παρασκευή πλαστικών μπουκαλιών για την κάλυψη της ζήτησης των Αμερικανών για εμφιαλωμένο νερό απαιτεί πάνω από 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου το χρόνο, το οποίο θα έφθανε για να κινηθούν 100.000 αυτοκίνητα για ένα χρόνο. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η εμφιάλωση νερού απαιτεί 2,7 εκατ. τόνους πλαστικού.
Ακόμα πιο επιβαρυντική για το περιβάλλον, ωστόσο, είναι η απόρριψη των χρησιμοποιημένων
πλαστικών φιαλών, ελάχιστες από τις οποίες οδηγούνται στην ανακύκλωση. Στις HΠA, έχει υπολογιστεί ότι το 86% των πλαστικών μπουκαλιών νερού καταλήγει στα σκουπίδια. Αλλά και στην Ελλάδα, όπου η ανακύκλωση παραμένει ακόμη άγνωστη έννοια, τα πλαστικά μπουκάλια
αντιπροσωπεύουν το 20% των απορριμμάτων, τη στιγμή που σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες των «15» το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 1%-3%. H Ελλάδα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες με το χαμηλότερο ποσοστό ανακύκλωσης πλαστικού (1%) - σε καμία άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης το αντίστοιχο ποσοστό δεν είναι μικρότερο του 5%. «Εάν βάλουμε τα πλαστικά μπουκάλια που καταναλώνουμε στην Ελλάδα όρθια το ένα δίπλα στο άλλο, θα καλύψουμε πάνω από τέσσερις φορές την ακτογραμμή της χώρας μας (16.000 χλμ.) και πάνω από μιάμιση φορά την ακτογραμμή όλης της Μεσογείου (45.000 χλμ.)», τονίζει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης κ. Φίλιππος Κυρκίτσος. «Αγοράζουμε εμφιαλωμένο νερό, το οποίο καταναλώνουμε σε ελάχιστο χρόνο και μας μένει η συσκευασία. Tο νερό είναι φθηνό, η συσκευασία κοστίζει. Ουσιαστικά δηλαδή αγοράζουμε σκουπίδια».
Απόρριψη πλαστικών
H καύση των πλαστικών φιαλών δεν ενδείκνυται, καθώς παράγει τοξικά υποπροϊόντα, όπως χλώριο και στάχτη, που περιέχει βαρέα μέταλλα. Tην ίδια ώρα όμως η ταφή τους, σημαίνει ότι η βιοαποδόμησή τους θα καθυστερήσει έως και 1.000 χρόνια. «Υπό συνθήκες χωματερής μπορούν
να παραμείνουν ‘κοντά μας’ για εκατοντάδες χρόνια. Oι ιστορικοί του μέλλοντος θα αναρωτιούνται
γιατί καταναλώναμε τόσο πλαστικό», σημειώνει ο κ. Kυρκίτσος. O ίδιος επισημαίνει επίσης ότι,
εκτός από την αργή αποδόμησή τους, το πρόβλημα με τα πλαστικά μπουκάλια είναι και ότι καταλαμβάνουν πολύ μεγάλο χώρο στις χωματερές, αφού δύσκολα συμπιέζονται. «Eχει βρεθεί ότι ο όγκος που καταλαμβάνουν είναι 2,5 φορές το βάρος τους. Δηλαδή στην Ελλάδα, οι μισές
χωματερές και οι XYTA είναι γεμάτοι με πλαστικό. Aν τα αφαιρούσαμε, θα διπλασιάζαμε τον
χρόνο ζωής των χωματερών».
Επιπλέον, η απόρριψη πλαστικών μπουκαλιών εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και για τα άλλα
είδη ζωής του πλανήτη. Από τα πλαστικά πεθαίνουν κάθε χρόνο πάνω από ένα εκατομμύριο
μεγάλα πουλιά που απειλούνται με εξαφάνιση, καθώς και πάρα πολλά θαλάσσια είδη.
H αλματώδης αύξηση στην κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού, φυσικά, σημαίνει ότι όλο και
περισσότερο νερό αντλείται από τις περιοχές όπου βρίσκονται εγκατεστημένα τα εργοστάσια των
μεγάλων παραγωγών. Oπως αναφέρει στην έκθεσή του το Ινστιτούτο Πολιτικής για τη Γη, η
άντληση νερού από την Coca-Cola σε πηγές της Ινδίας για την παραγωγή του εμφιαλωμένου νερού «Dasani» και άλλων ποτών έχει προκαλέσει προβλήματα υδροδότησης σε περισσότερα από 50 χωριά της περιοχής. Ανάλογα κρούσματα έχουν καταγραφεί και εντός των HΠA, όπως, για παράδειγμα, στο Τέξας και στην περιοχή Great Lakes, όπου οι αγρότες αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην παροχή νερού.
To 40% είναι από τη βρύση!
Είναι τουλάχιστον το εμφιαλωμένο νερό πιο υγιεινό από το νερό της βρύσης; Σε ορισμένες περιπτώσεις, ναι, δεδομένου ότι 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.
Σύμφωνα ωστόσο με το Ινστιτούτο Πολιτικής για τη Γη, το 40% του εμφιαλωμένου νερού δεν είναι τίποτε άλλο από νερό της βρύσης! Πολύ συχνά, η μόνη διαφορά με το τρεχούμενο νερό είναι η προσθήκη μεταλλικών αλάτων, τα οποία δεν έχουν αξιοσημείωτα οφέλη για την υγεία (σε μεγάλες ποσότητες είναι μάλλον επιβλαβή). Aς μην πάμε όμως μακριά. Σε ελέγχους που διενεργήθηκαν από τον EΦET την περίοδο 2003-2004 σε σύνολο 542 δειγμάτων από 25 εταιρείες, ο μικροβιολογικός έλεγχος έβγαλε ακατάλληλο το 2% των δειγμάτων, ενώ ο χημικός έλεγχος «έκοψε» το 3% των δειγμάτων.
Ο Μεγαλύτερος Κίνδυνος των Εμφιαλωμένων Νερών
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που προκύπτει από τα εμφιαλωμένα νερά είναι ο εξής : Σε κάθε φιάλη αναγράφεται με πολύ ψιλά γράμματα, που δύσκολα διαβάζει κανείς, αυτό που υποχρεούνται οι εμφιαλώτριες εταιρίες από το νόμο να αναγράψουν εμφανώς: ‘Το παρόν να φυλάσσεται σε δροσερό και σκιερό μέρος (θερμοκρασία μέχρι 18 βαθμούς Κελσίου)’. Ως γνωστό όμως σχεδόν κανένας από τους αποθηκευτικούς χώρους εμφιαλωμένων δεν τηρεί τις παραπάνω προϋποθέσεις, ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι. Τα μπουκάλια μεταφέρονται με ψυγεία ή αφήνονται σε αποθήκες από λαμαρίνα και βράζουν στην κυριολεξία, ή πετιούνται στα πεζοδρόμια κάτω από τον ήλιο, ή σε αποθήκες μη κατάλληλες για αποθήκευση. Αυτό σημαίνει άνοδο της θερμοκρασίας εντός του πλαστικού,δημιουργία ενώσεων και πολλαπλασιασμό των μικροβίων με γεωμετρική πρόοδο, που όχι μόνο κάνουν το νερό ακατάλληλο προς πόση, αλλά και άκρως επικίνδυνο για την υγεία μας.
Το χειρότερο είναι ότι τις περισσότερες φορές προτιμάμε το εμφιαλωμένο για τα παιδιά ή τους
ηλικιωμένους ή σε ανθρώπους υψηλού κινδύνου (παθήσεις νεφρών, χολής, αρθρώσεις κλπ ) μη
γνωρίζοντας πως κάποια κακή παρτίδα εμφιαλωμένου, μπορεί να αποβεί μοιραία.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Χούλης Κωνσταντίνος - Μηχανολόγος Μηχανικός - MySpring
Ερευνητής Ποιότητας και Επεξεργασίας Πόσιμου Νερού
Πηγές αρθογραφίας
1. Bottled Water – to drink or not to drink? Iowa State University – University Extension, U.S.A.
March 2000, Prepared by Oksana Matvienko (extension graduate Assistant), Elisabeth Schafer
(Ph.D., extension nutritionist) and Diane Nelson (extension communication specialist).
2. Παγκόσμιο Κέντρο Ελέγχου Νόσων και Ασθενειών (Center for Disease Control).
3. Water Quality Association (Μη κερδοσκοπικός οργανισμός).
4. World Health Organization, 'Guidelines for Drinking Water Quality'.
5. Οδηγός Υγιεινής για τις Επιχειρήσεις Εμφιάλωσης Νερού, Οδηγός Υγιεινής Νο 5,
Υπουργείο Υγείας , Λευκωσία, Κύπρος 2006
6. http://en.wikipedia.org/wiki/Bottled_water
ΠΗΓΗ: http://wwwvigla.blogspot.com
5 κορυφαίοι μύθοι του νερού
5. Δεν υπάρχει λιγότερο νερό του πλανήτη μας από ό,τι προηγουμένως
Αυτό είναι εντελώς αναληθές. Ωστόσο, ο πληθυσμός του πλανήτη αυξάνεται σταθερά, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι υπάρχει λιγότερο νερό στον πλανήτη. Το νερό ανακυκλώνεται μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία που καθαρίζει και επαναχρησιμοποιεί ουσιαστικά τα πάντα. Στην πραγματικότητα, υπάρχει η ίδια ποσότητα νερού στη Γη σήμερα, όπως υπήρχε πάντα, αλλά με την αύξηση του πληθυσμού, το νερό είναι αναλογικά λιγότερο σε ποσότητα από αυτό που ήταν. Πολλές περιοχές "ψάχνουν" για φθηνές διαδικασίες αφαλάτωσης, προκειμένου να αντισταθμιστεί αυτή η ζήτηση.
4. Το νερό με βιταμίνες είναι καλύτερο για σας από το κανονικό νερό
Βλέπουμε συχνά ανθρώπους να επιλέγουν νερό εμπλουτισμένο με βιταμίνες πιστεύοντας ότι είναι μια πιο υγιεινή επιλογή. Ωστόσο, ό,τι τα φανταχτερά χρώματα των ετικετών των μεταλλικών νερών δεν σας "λένε" είναι ότι είναι φορτωμένα με άλλα πράγματα επίσης, όπως η ζάχαρη και τεχνητά αρώματα.
3. Πίνοντας κρύο νερό προκαλείται καρκίνος
Όσο γελοίο κι αν ακούγεται, αυτός ο μύθος έχει κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο μέσω αλυσίδας μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή άρθρων για αρκετά χρόνια. Η θεωρία πίσω από αυτόν τον αστικό μύθο είναι ότι το πόσιμο κρύο νερό μετά από ένα γεύμα επιτρέπει στα λίπη να πήξουν. Υποτίθεται ότι αυτά τα λίπη που έχουν πήξει προσκολλούνται στα τοιχώματα του εντέρου και προκαλούν καρκίνο. Ωστόσο, η εσωτερική θερμότητα του ανθρώπινου σώματος ακυρώνει γρήγορα τις τυχούσες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ των διαφόρων τροφών που έχουν καταναλωθεί.
2. Υπάρχουν περισσότεροι ρύποι στο πόσιμο νερό σήμερα από ό,τι στο παρελθόν
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο αριθμός των βλαβερών ουσιών στο πόσιμο νερό έχει αυξηθεί εκθετικά περίπου κατά τα τελευταία 25 χρόνια. Ενώ αυτή είναι μια λογική υπόθεση, λόγω της αυξημένης χρήσης των αυτοκινήτων και των μηχανημάτων που απελευθερώνουν τοξίνες στην ατμόσφαιρα, στην ουσία είναι μια εσφαλμένη σύλληψη. Στην πραγματικότητα, πριν από 25 χρόνια απλώς φαινόταν σαν να υπήρχαν λιγότεροι ρύποι στο πόσιμο νερό, λόγω του επιπέδου της τεχνολογίας που υπήρχε για να τους εντοπίσει. Σήμερα, έχουμε πολύ πιο ευαίσθητους και σύνθετους ελέγχους που μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε και να κατανοούμε περισσότερα για το νερό μας από ό,τι είχαμε ποτέ τη δυνατότητα στο παρελθόν.
1. Το εμφιαλωμένο νερό είναι καλύτερο και ασφαλέστερο από το νερό της βρύσης
Αυτό είναι μια κοινή παρερμηνεία. Μερικές φορές το εμφιαλωμένο νερό μπορεί να είναι πιο υγιεινό, αλλά άλλες φορές είναι απλά πιο εμπορεύσιμο. Στην πραγματικότητα πολλά από τα εμφιαλωμένα νερά περιέχουν το νερό δικτύου το οποίο εμφιαλώνεται και διατίθεται στην αγορά. Συχνά, εάν είναι αποθηκευμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα χημικά των πλαστικών μπουκαλιών διαρρέουν στο νερό, κάνοντάς το εξαιρετικά ανασφαλές, ειδικά αν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές. Προφανώς οι αρχές δίνουν στις εταιρείες ένα επίπεδο διατήρησης ποιότητας, αλλά και οι προδιαγραφές νερού δικτύου είναι πολύ παρόμοιες αν όχι αυστηρότερες.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
http://technologianerou.blogspot.com
Αυτό είναι εντελώς αναληθές. Ωστόσο, ο πληθυσμός του πλανήτη αυξάνεται σταθερά, δίνοντάς μας την εντύπωση ότι υπάρχει λιγότερο νερό στον πλανήτη. Το νερό ανακυκλώνεται μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία που καθαρίζει και επαναχρησιμοποιεί ουσιαστικά τα πάντα. Στην πραγματικότητα, υπάρχει η ίδια ποσότητα νερού στη Γη σήμερα, όπως υπήρχε πάντα, αλλά με την αύξηση του πληθυσμού, το νερό είναι αναλογικά λιγότερο σε ποσότητα από αυτό που ήταν. Πολλές περιοχές "ψάχνουν" για φθηνές διαδικασίες αφαλάτωσης, προκειμένου να αντισταθμιστεί αυτή η ζήτηση.
4. Το νερό με βιταμίνες είναι καλύτερο για σας από το κανονικό νερό
Βλέπουμε συχνά ανθρώπους να επιλέγουν νερό εμπλουτισμένο με βιταμίνες πιστεύοντας ότι είναι μια πιο υγιεινή επιλογή. Ωστόσο, ό,τι τα φανταχτερά χρώματα των ετικετών των μεταλλικών νερών δεν σας "λένε" είναι ότι είναι φορτωμένα με άλλα πράγματα επίσης, όπως η ζάχαρη και τεχνητά αρώματα.
3. Πίνοντας κρύο νερό προκαλείται καρκίνος
Όσο γελοίο κι αν ακούγεται, αυτός ο μύθος έχει κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο μέσω αλυσίδας μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή άρθρων για αρκετά χρόνια. Η θεωρία πίσω από αυτόν τον αστικό μύθο είναι ότι το πόσιμο κρύο νερό μετά από ένα γεύμα επιτρέπει στα λίπη να πήξουν. Υποτίθεται ότι αυτά τα λίπη που έχουν πήξει προσκολλούνται στα τοιχώματα του εντέρου και προκαλούν καρκίνο. Ωστόσο, η εσωτερική θερμότητα του ανθρώπινου σώματος ακυρώνει γρήγορα τις τυχούσες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ των διαφόρων τροφών που έχουν καταναλωθεί.
2. Υπάρχουν περισσότεροι ρύποι στο πόσιμο νερό σήμερα από ό,τι στο παρελθόν
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο αριθμός των βλαβερών ουσιών στο πόσιμο νερό έχει αυξηθεί εκθετικά περίπου κατά τα τελευταία 25 χρόνια. Ενώ αυτή είναι μια λογική υπόθεση, λόγω της αυξημένης χρήσης των αυτοκινήτων και των μηχανημάτων που απελευθερώνουν τοξίνες στην ατμόσφαιρα, στην ουσία είναι μια εσφαλμένη σύλληψη. Στην πραγματικότητα, πριν από 25 χρόνια απλώς φαινόταν σαν να υπήρχαν λιγότεροι ρύποι στο πόσιμο νερό, λόγω του επιπέδου της τεχνολογίας που υπήρχε για να τους εντοπίσει. Σήμερα, έχουμε πολύ πιο ευαίσθητους και σύνθετους ελέγχους που μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε και να κατανοούμε περισσότερα για το νερό μας από ό,τι είχαμε ποτέ τη δυνατότητα στο παρελθόν.
1. Το εμφιαλωμένο νερό είναι καλύτερο και ασφαλέστερο από το νερό της βρύσης
Αυτό είναι μια κοινή παρερμηνεία. Μερικές φορές το εμφιαλωμένο νερό μπορεί να είναι πιο υγιεινό, αλλά άλλες φορές είναι απλά πιο εμπορεύσιμο. Στην πραγματικότητα πολλά από τα εμφιαλωμένα νερά περιέχουν το νερό δικτύου το οποίο εμφιαλώνεται και διατίθεται στην αγορά. Συχνά, εάν είναι αποθηκευμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα χημικά των πλαστικών μπουκαλιών διαρρέουν στο νερό, κάνοντάς το εξαιρετικά ανασφαλές, ειδικά αν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές. Προφανώς οι αρχές δίνουν στις εταιρείες ένα επίπεδο διατήρησης ποιότητας, αλλά και οι προδιαγραφές νερού δικτύου είναι πολύ παρόμοιες αν όχι αυστηρότερες.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
http://technologianerou.blogspot.com
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011
Ρύπανση από εξασθενές χρώμιο στις περιοχές Αρμενίου, Κιλελέρ και Στεφανοβικείου
Ανησυχία για τη διάχυση της ρύπανσης από βαρέα μέταλλα προκαλούν τα ευρήματα ολικού και εξασθενούς χρωμίου που εντοπίστηκαν στη νότια Θεσσαλία και συγκεκριμένα στις περιοχές Αρμενίου, Κιλελέρ και Στεφανοβικείου.
Τα αποτελέσματα των μετρήσεων κρίνονται στατιστικώς σημαντικά, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι η επιβάρυνση των υπόγειων υδάτων δεν αφορά περιστασιακό ή εποχιακό γεγονός αλλά έχει περισσότερο μόνιμο χαρακτήρα.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, οι αυξημένες τιμές χρωμίου φαίνεται να οφείλονται στην έκπλυση ψεκαστικών μηχανημάτων και στην απόρριψη παρασκευασμάτων και συσκευασιών αγροτικών φαρμάκων, ενώ δεν πρέπει να αποκλειστεί και επιβάρυνση λόγω βιομηχανικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Τα στοιχεία κατέθεσε στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής η ειδική γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και Ενέργειας κυρία Μαργαρίτα Καραβασίλη, επισημαίνοντας ότι στην περιοχή έχουν ανιχνευτεί συγκεντρώσεις που ξεπερνούν θεσμοθετημένα ή επιστημονικώς παραδεκτά όρια αλλά και αυξημένες τιμές νιτρικών καταλοίπων και άλλων μετάλλων.
Λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, ο πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος κ. Κώστας Καρτάλης αποφάσισε την πραγματοποίηση νέας συνεδρίασης, με τη συμμετοχή της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων – ΥΠΕΚΑ, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Στερεάς Ελλάδος – Θεσσαλίας και της Περιφέρειας Θεσσαλίας, ώστε να κατατεθούν οι προτάσεις τους για την αντιμετώπιση του προβλήματος και να γίνει ενημέρωση για την πρόοδο των ενεργειών που έχουν ήδη δρομολογήσει.
Στη συνεδρίαση προβλέπεται να κληθούν και οι τοπικές αρχές των Δήμων Κιλελέρ και Ρήγα Φεραίου.
Από volos reporter
ΠΗΓΗ: 26-11-2011: www.karlanews.com/?p=6815#more-6815
Τα αποτελέσματα των μετρήσεων κρίνονται στατιστικώς σημαντικά, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι η επιβάρυνση των υπόγειων υδάτων δεν αφορά περιστασιακό ή εποχιακό γεγονός αλλά έχει περισσότερο μόνιμο χαρακτήρα.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, οι αυξημένες τιμές χρωμίου φαίνεται να οφείλονται στην έκπλυση ψεκαστικών μηχανημάτων και στην απόρριψη παρασκευασμάτων και συσκευασιών αγροτικών φαρμάκων, ενώ δεν πρέπει να αποκλειστεί και επιβάρυνση λόγω βιομηχανικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Τα στοιχεία κατέθεσε στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής η ειδική γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και Ενέργειας κυρία Μαργαρίτα Καραβασίλη, επισημαίνοντας ότι στην περιοχή έχουν ανιχνευτεί συγκεντρώσεις που ξεπερνούν θεσμοθετημένα ή επιστημονικώς παραδεκτά όρια αλλά και αυξημένες τιμές νιτρικών καταλοίπων και άλλων μετάλλων.
Λόγω της σοβαρότητας του ζητήματος για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, ο πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος κ. Κώστας Καρτάλης αποφάσισε την πραγματοποίηση νέας συνεδρίασης, με τη συμμετοχή της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων – ΥΠΕΚΑ, της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Στερεάς Ελλάδος – Θεσσαλίας και της Περιφέρειας Θεσσαλίας, ώστε να κατατεθούν οι προτάσεις τους για την αντιμετώπιση του προβλήματος και να γίνει ενημέρωση για την πρόοδο των ενεργειών που έχουν ήδη δρομολογήσει.
Στη συνεδρίαση προβλέπεται να κληθούν και οι τοπικές αρχές των Δήμων Κιλελέρ και Ρήγα Φεραίου.
Από volos reporter
ΠΗΓΗ: 26-11-2011: www.karlanews.com/?p=6815#more-6815
Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η εταιρεία τεχνολογίας πόσιμου νερού Aqua Tek, η οποία εδρεύει στην οδό Αναλήψεως 254β, συμμετείχε στις εκδηλώσεις της Παγκόσμιας Εβδομάδας Νερού που πραγματοποιήθηκαν στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας, στο Άμστερνταμ κατά το διάστημα 1-4 Νοεμβρίου.
Ο κύριος Ηλίας Παπαποστόλου, ιδιοκτήτης της εταιρείας, δήλωσε πως κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων βγήκαν χρήσιμα συμπεράσματα για τις τεχνικές που αναπτύσσονται ραγδαία σχετικά με τον καθαρισμό και τη βελτίωση της ποιότητας του νερού λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα πρωτοφανή οικονομικά προβλήματα της κοινωνίας που υποβαθμίζουν το κόστος και την ποιότητα της ζωής μας. Όλες αυτές οι τεχνικές μπορούν να καλύψουν την οικονομική ανάγκη κάθε οικογένειας που επιθυμεί να βελτιώσει την ποιότητα του πόσιμου νερού που καταναλώνει σε ιδιωτικό επίπεδο.
Η Aqua Tek είναι στη διάθεσή σας (τηλ. 24210 45444) να σας ενημερώσει για τις τεχνικές της τεχνολογίας πόσιμου νερού και να σας προτείνει την ιδανική λύση που σας συμφέρει.
22-11-2011: www.mycitynet.gr/web/article.php?id=6160&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
22-11-2011: Εφημερίδα Ταχυδρόμος σελ. 12 αρ. φύλλου 1814
Η εταιρεία τεχνολογίας πόσιμου νερού Aqua Tek, η οποία εδρεύει στην οδό Αναλήψεως 254β, συμμετείχε στις εκδηλώσεις της Παγκόσμιας Εβδομάδας Νερού που πραγματοποιήθηκαν στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας, στο Άμστερνταμ κατά το διάστημα 1-4 Νοεμβρίου.
Ο κύριος Ηλίας Παπαποστόλου, ιδιοκτήτης της εταιρείας, δήλωσε πως κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων βγήκαν χρήσιμα συμπεράσματα για τις τεχνικές που αναπτύσσονται ραγδαία σχετικά με τον καθαρισμό και τη βελτίωση της ποιότητας του νερού λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα πρωτοφανή οικονομικά προβλήματα της κοινωνίας που υποβαθμίζουν το κόστος και την ποιότητα της ζωής μας. Όλες αυτές οι τεχνικές μπορούν να καλύψουν την οικονομική ανάγκη κάθε οικογένειας που επιθυμεί να βελτιώσει την ποιότητα του πόσιμου νερού που καταναλώνει σε ιδιωτικό επίπεδο.
Η Aqua Tek είναι στη διάθεσή σας (τηλ. 24210 45444) να σας ενημερώσει για τις τεχνικές της τεχνολογίας πόσιμου νερού και να σας προτείνει την ιδανική λύση που σας συμφέρει.
22-11-2011: www.mycitynet.gr/web/article.php?id=6160&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
22-11-2011: Εφημερίδα Ταχυδρόμος σελ. 12 αρ. φύλλου 1814
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
ΤΑ «ΜΥΣΤΙΚΑ» ΤΟΥ ΦΙΛΤΡΑΡΙΣΜΕΝΟΥ ΝΕΡΟΥ
Σε πολλές περιοχές της χώρας η ακαταλληλότητα του πόσιμου νερού μας οδηγεί στο εμφιαλωμένο νερό. Έτσι ξοδεύετε μία μικρή περιουσία, αν και γνωρίζετε ότι είναι μόνο μία προσωρινή λύση. Αν πάλι επιλέξετε το φιλτραρισμένο νερό γνωρίζετε πώς θα βρείτε το κατάλληλο φίλτρο; Διαβάστε αυτόν τον οδηγό για να οδηγηθείτε στη σωστή λύση ανάμεσα στην πληθώρα των επιλογών.
Σήμερα κυκλοφορούν εκατοντάδες φίρμες εμφιαλωμένου νερού με τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά του, αλλά και η γνώση του φιλτραρίσματος έχει προοδεύσει ώστε να διατίθενται συσκευές για κάθε ποιότητα νερού προς φιλτράρισμα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπερδεύεται ο καταναλωτής και να μην γνωρίζει τί να επιλέξει. Η προστασία του καταναλωτή άρχισε να τίθεται σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια. Σε αυτό τον οδηγό θα ανακαλύψετε το τί πρέπει να ψάξετε για να καταναλώνετε καθαρό, πόσιμο νερό. Πιο αναλυτικά ο οδηγός περιλαμβάνει:
Ι. Ένα σύντομο ιστορικό για τα προβλήματα νερού που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
- τί νερό μπορούν να παράσχουν οι δήμοι
- τί μπορεί το κράτος να ελέγξει και να επιβάλλει
ΙΙ. Προβλήματα πόσιμου νερού και οι πηγές τους…
- γιατί τα συστήματα στο σημείο χρήσης είναι πιο λογικά και αποτελεσματικά
- γιατί είναι προσωπική σας ευθύνη να εξασφαλίσετε το δικό σας καθαρό νερό
- γιατί ως το 2020 πάνω από 30 εκ. σπίτια θα έχουν από ένα σύστημα καθαρού νερού
- γιατί πρέπει να προστατεύεστε από τα κάτωθι:
o χλώριο
o χλωραμίνη
o βακτήρια
o μόλυβδος
o αμίαντος
o χημική ρύπανση
o κύστες
ΙΙΙ. Ποιες είναι οι βασικές διαθέσιμες τεχνολογίες φιλτραρίσματος πόσιμου νερού για τον καταναλωτή και ποια τα πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα από κάθε μία:
- Κοκκώδης ενεργός άνθρακας GAC
- Συμπαγής ενεργός άνθρακας CTO
- Απόσταξη
- Αντίστροφη Όσμωση RO
- Ρητίνη KDF
- Υπεριώδης Ακτινοβολία UV
- Οζονίωση
αλλά και η χρήση του εμφιαλωμένου νερού σήμερα
IV. Προστασία του καταναλωτή όταν αγοράζετε ένα σύστημα φιλτραρίσματος νερού
- Τι είναι το NSF;
- Γιατί το NSF είναι βιομηχανικό πρότυπο παγκοσμίως από το 1992;
- Πώς το NSF συγκρίνεται με τις εκθέσεις των καταναλωτών
V. Οι κρυφές χρεώσεις του φιλτραρισμένου νερού
Εάν το νερό όλης της γης, γλυκό και θαλασσινό ήταν να χωρέσει σε ένα γαλόνι (3,79 lt), το διαθέσιμο καθαρό νερό θα ήταν ίσο μόνο με ένα κουτάλι της σούπας. Μόνο ένα μικρό μέρος αυτού του κουταλιού θα είναι πόσιμο νερό! Στο σπίτι σας, μόνο το μισό του 1% της κατανάλωσης νερού οικιακής χρήσης σας είναι για πόσιμο νερό – ακόμα και αυτή η μικρή ποσότητα βαρύνει όλες τις λειτουργίες της υγείας σας!
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΠΟΣΙΜΟΥ ΝΕΡΟΥ
Το 1972, η “Clean Water Act” στις ΗΠΑ στόχευσε στην «ρύπανση από σημειακές πηγές» που προέρχεται από συγκεκριμένες βιομηχανίες και βιομηχανικούς χώρους. Η πράξη βοήθησε να γίνουν μαζικές εκκαθαρίσεις των ποταμών, λιμνών και ρεμάτων και να αποφύγουν τον βιολογικό θάνατο σε πολλές περιπτώσεις.
Η ενέργεια αυτή βοήθησε να επιλύσει τα προβλήματα σημειακής μόλυνσης αλλά οι μη σημειακές μολύνσεις παραμένουν ακόμα αχαλίνωτες παγκοσμίως. Αυτού του είδους οι μολύνσεις προέρχονται από υδρορροές, διαρροή σηπτικών δεξαμενών, διαρροή δεξαμενών αποθήκευσης βενζίνης και γεωργική ρύπανση του εδάφους.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ έχουν δώσει εντολή στις επαρχίες με τη συμμετοχή της EPA (Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος), να ορίσουν τα ελάχιστα αποδεκτά επίπεδα μόλυνσης πόσιμου νερού που παρέχεται μέσω των τοπικών δημοτικών συστημάτων σε κάθε επαρχία.
Τα δημοτικά συστήματα ρυθμίζονται με κρατικές κατευθύνσεις και παρακολουθούνται από τοπικές αρχές. Τους επιτρέπεται να παρέχουν νερό με συγκεκριμένα ελάχιστα επίπεδα από ιζήματα, οργανική ύλη και μη – παθολογικά (που δεν προκαλούν αρρώστια) βακτήρια.
Συχνά, παραβιάζονται αυτά τα πρότυπα, ειδικά κατά περιόδους ισχυρής βροχόπτωσης. Παρόλα αυτά, δεν σταματά η παροχή (εκτός από ακραίες περιπτώσεις). Στο μεταξύ οι αρχές υποχρεώνονται να ενημερώνουν τους καταναλωτές και να διορθώσουν το πρόβλημα. Καμιά φορά, για παράδειγμα με τον αμίαντο, το πρόβλημα είναι αδύνατο να επιλυθεί λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων.
Σε περίπτωση εμφανίσεως κρουσμάτων διάρροιας κλπ (μόλυνση νερού) οι καταναλωτές ενημερώνονται να βράζουν το νερό ή να αγοράζουν εμφιαλωμένο μέχρι και πάλι το νερό να γίνει κατάλληλο προς πόση (βλ. και περίπτωση Στεφανοβικιείου Νομού Μαγνησίας).
Στην ουσία, το κράτος δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα σε μία νύχτα. Τα προβλήματα είναι τόσο τεράστια και πολύπλοκα. Για παράδειγμα, στις 300.000 τοποθεσίες εναπόθεσης τοξικών αποβλήτων, η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος ασχολείται κατά προτεραιότητα μόνο με 1000 από αυτές. Πέντε χρόνια αργότερα λίγες τοποθεσίες έχουν ουσιαστικά καθαριστεί και η μόλυνση στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα θα παραμείνει για δεκαετίες, ακόμα και αιώνες…
Οι δήμοι και εταιρίες ύδρευσης κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν αλλά αδυνατούν να ελέγξουν για μία μεγάλη σειρά από προσμείξεις. Επίσης υπάρχουν απαρχαιωμένα δίκτυα διανομής, όπως σωληνώσεις κατασκευασμένες από μόλυβδο ή αμίαντο. Ένα παράδειγμα είναι η απαιτούμενη συμμόρφωση με την προτεραιότητα της EPA (Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος) που είναι λίστα από 129 τοξικά χημικά που βρίσκονται παγκοσμίως στο πόσιμο νερό – στην ουσία οι περισσότεροι δήμοι ελέγχουν για λιγότερο από 30 από αυτές!
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΣΙΜΟΥ ΝΕΡΟΥ
ΧΛΩΡΙΟ
Η πειραματική χρήση του χλωρίου ξεκίνησε το 1890 για να καταπολεμήσει αρρώστιες όπως χολέρα και τύφο. Σύντομα κέρδισε ευρεία αποδοχή λόγω του χαμηλού κόστους και άμεσης αποτελεσματικότητας στο να «σκοτώνει» οτιδήποτε επικίνδυνο μικρόβιο στο νερό. Το χλώριο επέτρεψε στα πληθυσμιακά κέντρα να ξεπηδούν και να ευδοκιμήσουν χωρίς επιδημικές εξάρσεις.
Το πρόβλημα με το χλώριο είναι ότι είναι ένα γνωστό δηλητήριο και η ασφάλεια πίνοντας χλωριωμένο νερό μακροπρόθεσμα (σε όλη τη διάρκεια ζωής μας) είναι αβέβαιη. Επίσης, το χλώριο αντιδρά με το νερό και τη σάπια οργανική ύλη όπως φύλλα, ιζήματα κλπ για να δημιουργήσει μία οικογένεια από χημικά ονόματι τριαλογονομεθάνια ή THM’s, τα οποία περιλαμβάνουν χημικά όπως φορμαλδεΰδη και φορμαλίνη και είναι και τα δύο εξαιρετικά καρκινογόνες ενώσεις ακόμα και σε μικρές ποσότητες.
ΧΛΩΡΑΜΙΝΗ
Η χλωραμίνη είναι μία άλλη ουσία που χρησιμοποιείται σήμερα σε μεγαλύτερους δήμους (όπως π.χ. Los Angeles, ΗΠΑ). Σε δίκτυα όπου τα επίπεδα χλωρίου είναι στα ανώτατα υψηλά όρια αλλά ακόμα απαιτείται μεγαλύτερη απολύμανση, η δημόσια Υπηρεσία θα προσθέσει ένα μίγμα χλωρίου / αμμωνίας. Η χλωραμίνη παρουσιάζεται ως εντελώς ασφαλής αλλά με την αποποίηση ευθύνης του να μην χρησιμοποιείται επεξεργασμένο νερό με χλωραμίνη στα ζώα ή στα ενυδρεία (σκοτώνει τα ψάρια)!
ΒΑΚΤΗΡΙΑ
Εάν είστε σε ένα δημοτικό σύστημα όπου το νερό χλωριώνεται με χλώριο ή χλωραμίνη, θεωρητικά είστε προστατευμένοι από βακτήρια. Παρόλα αυτά εάν η χλωρίωση είναι ελλιπής από τη δημοτική πηγή στη βρύση σας, τα βακτήρια μπορούν να μολύνουν εκ νέου το νερό οπουδήποτε μέσα στο δίκτυο ύδρευσης. Το σύστημα σωληνώσεων – ακόμα και μέσα στο δίκτυο του σπιτιού σας – ενδέχεται να αναπτύξει βακτήρια μέσα του και συμβαίνει όλη την ώρα.
Αν βρίσκεστε σε μία πηγή ή πηγάδι χωρίς χλωρίωση, τότε είστε ευάλωτοι σε βακτηριδιακή μόλυνση. Ακόμα και οι πιο καθαρές πηγές δεν μπορούν να αποφύγουν τις πρόσκαιρες μολύνσεις από ζώα που είτε πεθαίνουν είτε αφοδεύουν στην πηγή, ή από γειτονικές μολύνσεις (όπως σηπτικές δεξαμενές) που ταξιδεύουν από έναν παρακείμενο υδροκρίτη για να μολύνουν την πηγή. Επίσης, οι σωλήνες είναι πηγή βακτηρίων.
Πολύς κόσμος κάνει περιοδικούς ελέγχους στα πηγάδια ή τις πηγές και βασίζεται σε αυτή τη μέθοδο για να πειστεί ότι έχει καλό νερό. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι υπάρχουν μερικά προβλήματα με τις χημικές αναλύσεις (tests).
Πρώτον, τα test αυτά είναι καλό όταν γίνονται την ώρα που λαμβάνεται το δείγμα. Τα βακτήρια μπορούν να αποκτήσουν ουσίες, αν είναι κατάλληλες οι συνθήκες, που δυνητικά συμβαίνουν ώρες, μέρες ή εβδομάδες αφού έχει γίνει ο έλεγχος (test) και ως αποτέλεσμα παραμένουν απαρατήρητα. Άλλη περιστασιακή μόλυνση μπορεί να συμβεί από ζωικούς ή ανθρώπινους παράγοντες, τους οποίους το test δεν εντόπισε γιατί το δείγμα πάρθηκε προτού γίνει η μόλυνση.
Δεύτερον, το test είναι ακριβό, εξαρτάται τι ελέγχεται. Τα βασικότερα test καλύπτουν βακτήρια (όπως E.Coli), επίπεδα ιζημάτων και αποσυντιθέμενη οργανική ύλη και ποσότητες από συνολικά διαλυμένα στερεά (επίπεδα ορυκτών όπως ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδερο, θείο, κλπ). Με κάθε extra παράμετρο στο test η τιμή ανεβαίνει. Μόλυβδος, αμίαντος και συγκεκριμένα χημικά πρόσμικτα είναι πιο δύσκολα και πιο ακριβά να εξεταστούν (βαρέα μέταλλα).
ΜΟΛΥΒΔΟΣ
Ο μόλυβδος είναι μία συσωρευτική τοξίνη η οποία παραμένει μόνιμα στον ιστό, ειδικά στον ιστό του μυαλού. Επίσης επηρεάζει το ατομικό βάρος ενός ατόμου. Ενώ ένας ενήλικας εκτεθειμένος στο μόλυβδο μπορεί να απομακρύνει τις τοξικές του συνέπειες για κάποιο διάστημα, δεν ισχύει το ίδιο για τα παιδιά τα οποία αναπτύσσουν γρήγορες και συχνά μόνιμες βλάβες στο μυαλό τους.
Οι μολύβδινες σωληνώσεις και οι συγκολλήσεις μολύβδου στο δίκτυο ύδρευσης είναι οι βασικές αιτίες μόλυνσης του νερού από μόλυβδο. Η Boston Globe εκτιμά ότι το 98% από όλα τα σπίτια έχουν μόλυβδο στο δίκτυο σωληνώσεών τους. Σπίτια ηλικίας πάνω από 20ετία και λιγότερο από πέντε χρόνια τίθενται περισσότερο σε ρίσκο. Επίσης, κατοικίες σε περιοχές από μαλακό (χαμηλά επίπεδα ορυκτών) νερό έχουν τάση να σκουριάζουν πιο εύκολα τον μόλυβδο μέσα από τις σωληνώσεις.
ΑΜΙΑΝΤΟΣ
Ο αμίαντος είναι ένα ακόμα δυνητικό καρκινογόνο στοιχείο που μπορεί είτε να εμφανιστεί από το νερό με φυσικό αμίαντο (όπως σε περιοχές όπου υπάρχει αρκετός ελικοειδής βράχος) ή από αμιαντοσωλήνες. Χιλιάδες χιλιόμετρα από αυτούς τους σωλήνες έχουν τοποθετηθεί σε όλη την Αμερική στη δεκαετία του 1950 και δεν έχουν ακόμα αντικατασταθεί. Το ίδιο συμβαίνει και σε ελληνικά υδραγωγεία.
Ο αμίαντος είναι τόσο μικρός κόκκος που είναι ανέφικτος να απομακρυνθεί στα διυλιστήρια (κεντρικές μονάδες επεξεργασίας). Είναι απαγορευτικά ακριβή η κατασκευή μίας τέτοιας μονάδας απομάκρυνσης αμιάντου και θα έφραζε την κεντρική μονάδα επεξεργασίας νερού μέσα στα 5 έτη λειτουργίας της.
ΧΗΜΙΚΗ ΜΟΛΥΝΣΗ
Τα χημικά είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους άοσμα, άχρωμα και άγευστα, οπότε και μη ανιχνεύσιμα. Το χλώριο είναι το πιο κυρίαρχο χημικό συστατικό στο νερό μας. Κάποια από τα πιο επικίνδυνα χημικά εμφανίζονται μόνο ως ίχνη (μέρη στο δισεκατομμύριο) αλλά είναι υψηλά τοξικά ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα. Οι πηγές μόλυνσης είναι συνήθως βιομηχανικές ή εμπορικές όπως διαρροή υπογείων δεξαμενών αποθήκευσης για βενζίνη ή βιομηχανικούς διαλύτες όπως τα TCE (τριχλωροαιθάνια). Αυτές οι τοξίνες που διαρρέουν καταλήγουν στα υπόγεια νερά ή στο δίκτυο ύδρευσης του δήμου μέσα από ρωγμές στις κεντρικές σωληνώσεις. Η μεγαλύτερη οικογένεια από αυτά τα τοξικά είναι οι πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC’s) συμπεριλαμβανομένων διαφόρων πλαστικών και προϊόντων βενζίνης / πετρελαίου.
Επόμενα είναι η παρασιτική ομάδα όπως η διοξίνη (2-4 D) και η λινδάνη (εξαχλωριδική βενζίνη) που χρησιμοποιείται ως αποφυλλωτική στη σύγχρονη λειτουργία καταγραφής και συναντάται σε πολλές άγριες και αγροτικές περιοχές. Μαζί με τα παράσιτα εμφανίζεται και μία παρασιτική ομάδα όπως το DDT (διχλωρο-διφαινυλυτριχλωροαιθάνιο) και άλλα τοξικά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για απεντομώσεις και έλεγχο.
Επίσης, τα THM’s (τριαλογομεθάνια) που αναφέρθηκαν πιο πάνω είναι μία μεγάλη πηγή μόλυνσης εξαιτίας της ποσότητας χλωρίωσης σε εθνικό επίπεδο. Είναι μία ξεχωριστή κατηγορία των χημικών από το ίδιο το χλώριο.
ΚΥΣΤΕΣ
Η τελευταία αυτή κατηγορία συμπεριλαμβάνει μικροσκοπικούς σκώληκες, παράσιτα και πρωτόζωα. Οι μεγαλύτεροι παραβάτες είναι η γιάρδια και το κρυπτοσπορίδιο που κυρίως προκαλούν διάρροια, αφυδάτωση, εντερικές διαταραχές, ακόμα και θάνατο σε ανθρώπους με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ειδικοί στο νερό εκτιμούν ότι πάνω από 63% του προβλήματος του νερού στις ΗΠΑ σήμερα είναι αποτέλεσμα της γιάρδια και κρυπτοσποριδίου.
Η γιάρδια έχει μέγεθος 7-14 μm σε μέγεθος και το κρυπτοσπορίδιο 3-5 μm. Όταν το περιβάλλον γίνεται αφιλόξενο (όπως η ύπαρξη χλωρίου και η απουσία νερού), τότε και τα δύο παράσιτα μπορούν να λάβουν κυστική μορφή (όπως ένα σκληρό, στρογγυλό, αδιαπέραστο αυγό). Η μορφή της κύστης είναι ανθεκτική στο χλώριο και πολύ ισχυρή για να σκοτώσει.
Οι δήμοι είναι ανήμποροι να απομακρύνουν ολοκληρωτικά αυτές τις κύστες. Οι κύστες έχουν βρεθεί στα πιο μεγάλα δίκτυα ύδρευσης στις ΗΠΑ. Στο Milwaukee της πολιτείας Wisconsin υπήρξε ένα τεράστιο ξέσπασμα από κρυπτοσπορίδιο το 1993 το οποίο σκότωσε πάνω από 100 ανθρώπους. Το San Francisco της πολιτείας California έχει επανειλημμένα ελεγχθεί ως θετικό για γιάρδια και για το χλωριωμένο του νερό που «ταξίδεψε» εκατοντάδες χιλιόμετρα από τα βουνά Sierra.
Το ανθρώπινο σώμα έχει πάνω από 70% νερό. Αποφεύγουμε την πραγματική αλήθεια όταν πιστεύουμε ότι οι προσμείξεις στο πόσιμο νερό είναι λίγες και δεν ασκούν επιρροή. Οι τοπικές αρχές θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν να εγγυηθούν ότι λαμβάνουμε το καλύτερο δυνατό νερό αλλά δεν μπορούν να αναιρέσουν τη ζημιά στις πηγές νερού που έχουν προκληθεί κατά τις δεκαετίες από άγνοια και κατάχρηση.
Είναι στο δικό μας χέρι να πάρουμε την προσωπική ευθύνη να διαφυλάξουμε το νερό που συνήθως πίνουμε και με το οποίο παρασκευάζουμε το φαγητό μας. Αυτή η ευθύνη ξεκινάει από το να επέμβουμε στην τελική χρήση κατανάλωσης ήτοι στη βρύση της κουζίνας μας. Απομακρύνοντας όλους τους μολυσματικούς παράγοντες ακριβώς πριν καταναλώσουμε το νερό είναι η πιο λογική, αποτελεσματική και οικονομική λύση στον καθαρισμό του πόσιμου νερού. Με αυτή τη μέθοδο, μόνο το πόσιμο νερό φιλτράρεται (αντί για όλο το νερό της οικίας).
ΔΙΑΘΕΣΙΜΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
Υπάρχουν 4 με 5 γενικές μορφές τεχνολογίας καθαρισμού νερού διαθέσιμες:
ΚΟΚΚΩΔΗΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΑΝΘΡΑΚΑΣ
Ο άνθρακας είναι μία ουσία που έχει μια μεγάλη ιστορία και χρησιμοποιείται για να απορροφά προσμείξεις και είναι από τα πιο ισχυρά απορροφητικά στον άνθρωπο. Μία λίβρα άνθρακα (0,45 kg) αναπτύσσεται σε μία επιφάνεια 125 στρεμμάτων και μπορεί να απορροφήσει χιλιάδες διαφορετικά χημικά. Για αιώνες, τα ιστιοφόρα τον χρησιμοποιούσαν για να αποθηκεύουν το πόσιμο νερό για μεγάλα ταξίδια. Ο άνθρακας χρησιμοποιείται ευρέως ως ένα αποτελεσματικό αντίδοτο για κατάποση δηλητηρίων.
Ο ενεργός άνθρακας είναι άνθρακας ο οποίος έχει ελαφρώς θετικό ηλεκτρικό φορτίο προστεθειμένο, κάνοντάς τον ακόμα πιο ελκυστικό στα χημικά και τις προσμείξεις. Ο «χύμα» κοκκώδης ενεργός άνθρακας (GAC) χρησιμοποιείται εκτενώς στα περισσότερα από τα φίλτρα νερού που συναντάμε σήμερα. Τα περισσότερα από αυτά τα φίλτρα έχουν διαβαθμίσεις όπως απλώς γεύσης και οσμής ή ως προ-φίλτρα σχεδιασμένα να απομακρύνουν αρχική βρωμιά, πέτρες, ιζήματα κλπ. Πολύ λίγα από αυτά τα GAC φίλτρα είναι αποτελεσματικά σε αληθινό καθαρισμό (δηλαδή αφαίρεση ουσιών ανησυχητικών για την υγεία). Παρακάτω κάποια προβλήματα:
- Διοχέτευση: Όταν το νερό εξαναγκάζεται να περάσει από ένα υπόστρωμα από GAC (που έχει την σύσταση της άμμου ή κατακάθια καφέ), παίρνει τη διαδρομή της ελάχιστης αντίστασης και πραγματοποιεί τα δικά του κανάλια μέσα από το GAC στο φίλτρο. Αυτό σημαίνει ότι το νερό κατά την φίλτρανση δεν έρχεται σε επαφή με το GAC αρκετό χρόνο ώστε να αφήσει την πλήρη απορρόφηση των προσμείξεων. Πολλές προσμείξεις διαπερνούν μαζί με το «καθαρό» νερό.
- Ανάπτυξη βακτηρίων: Όταν το νερό περάσει μέσα από το GAC, μερικά βακτήρια επίσης παγιδεύονται στο υπόστρωμα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα παγιδευμένα βακτήρια πολλαπλασιάζονται γονίμως στο ζεστό, υγρό, οξυγονομένο περιβάλλον ανάμεσα στους κόκκους του GAC. Επείδη το GAC είναι χύμα, δεν υπάρχει φράγμα να κρατήσει οποιαδήποτε βακτήρια που αναπτύσσονται μέσα στο φίλτρο από το να ωθούνται προς τα έξω με το νερό. Υπάρχουν εκτενείς χημικές αναλύσεις που έδειξαν ότι μερικά φίλτρα έχουν χιλιάδες περισσότερα βακτήρια που βγαίνουν έξω από αυτά από ό,τι αυτά που μπήκαν αρχικά στο φίλτρο! Κάποιες εταιρίες προσθέτουν νιτρικό άργυρο, ένα γνωστό δηλητήριο στο GAC για να κρατήσει τον πολλαπλασιασμό βακτηρίων χαμηλά, αλλά αυτή η μέθοδος έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα. Υπάρχουν ακόμα σοβαρές ερωτήσεις περί αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία από τον ίδιο τον νιτρικό άργυρο!
- Η αποτελεσματικότητα μειώνεται τάχιστα: Επειδή η ποσότητα του GAC είναι συνήθως η ελάχιστη στα πιο πολλά φίλτρα GAC, σύντομα γίνονται κορεσμένα με την κανονική οικιακή χρήση. Τα φίλτρα πρέπει να αλλάζουν συχνά, πράγμα που επίσης προσθέτει σε βάρος των φίλτρων συντήρησης.
ΑΠΟΣΤΑΞΗ
Η απόσταξη είναι μία ακριβή διαδικασία που ζεσταίνει το νερό σε σημείο ατμού και υποβοηθά στο να απομακρύνει κάποιες προσμείξεις από το νερό. Η θεωρία είναι ότι η χημική μόλυνση και οι υπόλοιπες προσμείξεις θα εξατμιστούν και θα διαχωριστούν από το εξατμισμένο νερό. Το επεξεργασμένο νερό μετά περνάει σε μία δεξαμενή και το πόσιμο νερό λαμβάνεται από εκεί όταν απαιτείται. Η διαδικασία αυτή απαιτεί ηλεκτρική ενέργεια και αρκετό νερό, αφού ξοδεύει λίτρα από νερό για κάθε λίτρο που παράγεται.
Η απόσταξη χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις όπου μεγάλες ποσότητες από ιχνοστοιχεία (όπως ασβέστιο, μαγνήσιο κλπ) πρέπει να απομακρυνθούν από το νερό για να βελτιωθεί η γεύση. Κάποιοι άνθρωποι περιοδικά πίνουν νερό χωρίς μέταλλα (όχι μεταλλικό νερό) για συγκεκριμένες θεραπείες όπως η διάλυση της πέτρας των νεφρών. Παρόλα αυτά, το μεταλλικό νερό (ελαφρύ) είναι επιβλαβές στην υγεία των κοκάλων, τα δόντια και τους ιστούς εάν πίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα τέτοιο μαλακό νερό ονομάζεται «επιθετικό» νερό από την EPA λόγω της ικανότητάς του να περάσει από τα ορυκτά, μέταλλα ή άλλη υλικά από οτιδήποτε αγγίξει ή περάσει από πάνω.
Άλλα προβλήματα με την απόσταξη είναι:
- Συντήρηση: Οι μονάδες απαιτούν περιοδική και εκτενή συντήρηση στις σωληνώσεις που συνήθως μπορούν να γίνουν μόνο στο εργοστάσιο.
- Δεξαμενή αποθήκευσης: Όλοι οι αποστακτήρες απαιτούν την χρήση δεξαμενής αποθήκευσης του επεξεργασμένου νερού, «προσκαλώντας» πιθανή επαναμόλυνση και ανάπτυξη βακτηρίων στην δεξαμενή.
- Ελλιπής καθαρισμός: Η απόσταξη δεν είναι αποτελεσματική στο να απομακρύνει τις πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC’s) γιατί πολλά από αυτά συμπυκνώνονται εκ νέου σε υγρή μορφή όπως κάνει το νερό. Για αυτό το λόγο, ο αποστακτήρας συνήθως συνδυάζεται με φίλτρο κοκκώδη ενεργό άνθρακα για να απομακρύνει επιπλέον χημικά που γλιστράνε ανάμεσα.
- Μόλυνση περιβάλλοντος: Σε κάποιες περιπτώσεις, οι αποστακτήρες έχουν διώξει εξατμισμένες προσμείξεις στον περιβάλλοντα αέρα του νοικοκυριού.
- Ενόχληση: Με τους περισσότερους αποστακτήρες, ο ιδιοκτήτης πρέπει να περιμένει οκτώ ώρες για να πάρει 7,5 λίτρα πόσιμου νερού.
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΟΣΜΩΣΗ
Η αντίστροφη όσμωση, ή αλλιώς RO, είναι μία άλλη διαδικασία διαχωρισμού που χρησιμοποιεί μία ημιπερατή μεμβράνη. Αυτή η μεμβράνη αφήνει τα σωματίδια συγκεκριμένης διάστασης ή μικρότερης να περάσουν και κρατάει πίσω μεγαλύτερης διάστασης σωματίδια.
Όπως με την απόσταξη, υπάρχει μικρή περίπτωση κάποιες προσμείξεις να περάσουν από τη μεμβράνη με τα μόρια του νερού, οπότε ένα φίλτρο GAC προστίθεται στο τέλος της επεξεργασίας για να τις συλλάβει. Τα συστήματα RO απορρίπτουν 11,35 στα 37,85 λίτρα νερό για κάθε λίτρο που παράγεται. Επίσης, όπως στην απόσταξη, το νερό από RO είναι ουσιαστικά μη-μεταλλικό οπότε δεν είναι ασφαλές για πόση ως ποτό διάρκειας ζωής. Για το λόγο αυτό συνηθίζεται στα συστήματα RO να προστίθεται πριν την κατανάλωση ένα φίλτρο δολομίτη που αποτελεί συμπληρώματα μετάλλων.
Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με την απόσταξη, οι μονάδες RO αφήνουν το νερό καλά οξυγονωμένο ώστε η γεύση του νερού να είναι πολύ κοντά στο «καθαρό νερό πηγής». Το απεσταγμένο νερό είναι άγευστο και «άψυχο». Στις περιπτώσεις από ακραία ανοργανοποίηση ή υψηλά επίπεδα νιτρικών αλάτων στο νερό (αγροτικές περιοχές), τα συστήματα RO είναι τα πιο κατάλληλα ως επιλογή.
ΡΗΤΙΝΗ KDF
Η ρητίνη KDF είναι μία περιορισμένη τεχνολογία που κυρίως χρησιμοποιείται για την απομάκρυνση χλωρίου. Μία μεγάλη ποσότητα από KDF και η επαφή για μεγάλο χρονικό διάστημα αρκεί να κάνει τη δουλειά. Η ρητίνη αυτή χρησιμοποιείται καλύτερα σε μεγάλες βιομηχανικές εφαρμογές όπως σε συστήματα boiler (λέβητα) παρόλο που επίσης χρησιμοποιείται αποτελεσματικά και σε κάποια φίλτρα κεφαλών στο ντους.
Τυπικά, τα φίλτρα KDF χρησιμοποιούν ψευδάργυρο και χαλκό για να δημιουργήσουν ηλεκτρόλυση που θα βοηθήσει να κρατηθεί χαμηλά η ανάπτυξη των βακτηριδίων μέσα στο φίλτρο. Ωστόσο, τα συστήματα που χρησιμοποιούν KDF μπορεί να έχουν πρόβλημα με τον ψευδάργυρο και χαλκό κατά την έκπλυση του νερού που διανέμουν.
Τα φίλτρα KDF έχουν την τάση να φράζουν γρήγορα (σε περίπου 6 μήνες σε κάποιες περιπτώσεις) και αυτή η δράση εξαρτάται από την συγκεκριμένη σύσταση του νερού όπως το pH και η θερμοκρασία. Οι εταιρίες που χρησιμοποιούν KDF συνιστούν να γίνεται backwash (ξέπλυμα ανάποδα) των φίλτρων (χρησιμοποιούν ζεστό νερό για να εκτοπίζουν τους παγιδευμένους ρύπους) αλλά αυτή η μέθοδος ξοδεύει πολλά λίτρα ζεστού νερού, και δεν έχει τρόπο να εμποδίζει την αποσπασμένη μόλυνση από το να βγαίνει έξω με το υποτιθέμενο καθαρισμένο νερό.
ΥΠΕΡΙΩΔΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ
Τα συστήματα υπεριώδους ακτινοβολίας κάνουν χρήση της δυνατότητας αυτής της μερίδας από το φάσμα του φωτός για να σκοτώσουν τα βακτήρια. Τέτοια συστήματα είναι μόνο αποτελεσματικά στα βακτήρια για φύκια και πρωτόζωα, οπότε είναι λογικά συνδεδεμένα με τεχνολογία άνθρακα για να δώσουν πλήρη καθαρισμό.
Μειονεκτήματά τους είναι:
- Ατελής καθαρισμός: Τα σωματίδια στο νερό όπως βρωμιά, φύλλα κλπ μπορούν να εμποδίσουν την διαδικασία απολύμανσης από το να χτυπήσουν κάθε βακτήριο, μερικά μπορούν να γλιστρήσουν σε περιπτώσεις μέσα από βαριά λάσπη και επίπεδα ιζημάτων.
- Δεν γίνεται αποτελεσματική απολύμανση σε όλη τη διαδρομή του νερού: Η διαδικασία είναι μόνο καλή εκεί όπου το φως της UV βρίσκεται, οποιαδήποτε μόλυνση στον σωλήνα περνάει μαζί με το νερό.
- Περιορισμένη εφαρμογή: Η λάμπα UV είναι καλή μόνο για βακτήρια και ιούς. Δεν είναι αποτελεσματική στο να αντιμετωπίσει την γιάρδια, το κρυπτοσπορίδιο, τα χημικά, τον μόλυβδο ή τον αμίαντο.
- Είναι ακριβή στην αγορά και συντήρηση.
ΟΖΟΝΙΣΜΟΣ
Το όζον οξυγονόνει παραπάνω το νερό σκοτώνοντας βακτήρια με επαρκή χρόνο επαφής. Πάλι, είναι μια διαδικασία που μόνο αντιμετωπίζει μόλυνση από βακτήρια οπότε αναγκαστικά συνδυάζεται με φιλτράρισμα άνθρακα για να είναι πιο αποτελεσματική.
Μειονεκτήματά του συστήματος είναι:
- Ακριβό στην αγορά και συντήρηση.
- Δημιουργεί υποπροϊόντα στο επεξεργασμένο νερό: Το οζονοποιημένο νερό μπορεί να περιέχει υψηλά ποσά από τοξικές προσμείξεις όπως φορμαλδεΰδη και διαφορετικές κετόνες. Κάποια από τα παραγόμενα υποπροϊόντα ακόμα επιτρέπουν την αύξηση των βακτηρίων στις σωλήνες κατά μήκος, η οποία συμβάλλει στην εκ νέου μόλυνση του νερού.
ΦΙΛΤΡΑ ΣΥΜΠΑΓΟΥΣ ΕΝΕΡΓΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ
Αυτή η τεχνολογία έχει συνδυάσει την απίστευτη απορροφητική ικανότητα του άνθρακα που αναφέρθηκε προηγουμένως με την ικανότητα ενός συμπαγούς μπλοκ υλικού για να διώξει επιλεκτικά έξω στοιχεία από το νερό που περνάει με πίεση από μέσα. Η πυκνότητα του μπλοκ καθορίζει πόσο τέλεια το νερό θα καθαριστεί. Οι καλύτερες μάρκες αυτού του τύπου φίλτρου έχουν ένα φίλτρο τριών (3) σταδίων και είναι σχεδιασμένα για να προλαμβάνουν οποιαδήποτε πιθανότητα «παράκαμψης» λόγω της αποτυχίας από υψηλή πίεση.
Η ακόλουθη λίστα από χαρακτηριστικά συνδυάζει τους τύπους φίλτρων που θα απομακρύνουν την μεγαλύτερη σειρά από πιθανούς ρυπαντές στο πόσιμο νερό:
- Μηχανική καταπόνηση: Το μπλοκ άνθρακα μηχανικά απομακρύνει προς τα έξω την βρωμιά, τα ιζήματα, την σκουριά, τα φύκια, τα βακτήρια, τους μικροσκοπικούς σκώληκες, το κρυπτοσπορίδιο και τον αμίαντο. Όλο αυτό επιτυγχάνεται με την πίεση νερού οπότε δεν χρησιμοποιείται ηλεκτρική ενέργεια – ένα τέτοιο φίλτρο μπορεί να λειτουργήσει και σε περίπτωση ανάγκης με μία αντλία χειρός!
Χημική ένωση: Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο ενεργός άνθρακας ενώνεται με χιλιάδες χημικά. Ουσιαστικά, ο άνθρακας θα ενωθεί στα πιο πολλά χημικά τα οποία γνωρίζει ο άνθρωπος! Όταν το νερό εξαναγκάζεται να περάσει από το συμπαγές μπλοκ, πιέζεται να επιβραδύνει την ροή του και αυξάνει το χρόνο επαφής με τον άνθρακα, αφήνοντας τον άνθρακα να κάνει ενώσεις ώστε να απομακρύνει τους χημικούς ρυπαντές όπως τοξικά, φυτοφάρμακα, THM’s, χλωρίνη, κακές γεύσεις, οσμές, κλπ.
Τα ιχνοστοιχεία που παρέχουν υγεία όπως διαλυμένα ασβέστιο και μαγνήσιο δεν κάνουν ένωση με τον άνθρακα και περνάνε ανάμεσα, διατηρώντας την ποιότητα της υγείας και οπότε και την γεύση του νερού.
Τα βαρέα μέταλλα δεν κάνουν ένωση με τον άνθρακα, αλλά εξωθούνται προς τα έξω από τους πόρους του μπλοκ – βασικά όπως «προσπαθεί» να χωρέσει μία μπάλα του μπάσκετ σε μία τρύπα για πινγκ πονγκ!
- Πρόληψη της βακτηριακής ανάπτυξης: Τα βακτήρια εξωθούνται προς τα έξω και παραμένουν εξωτερικά του μπλοκ άνθρακα. Ως εκ τούτου, λόγω της πυκνότητας και της έλλειψης οξυγόνου και χώρου μέσα στο μπλοκ, τα βακτήρια δεν μπορούν να γεννηθούν – ευδοκιμήσουν στο ενδιάμεσο και βγαίνουν έξω από το τελειωμένο νερό.
- Βολικό: Αυτός ο τύπος συστήματος παρέχει καθαρό νερό σε ζήτηση οπότε δεν υπάρχει αποθήκευση, ούτε να εξαντλείται σε βολικές ώρες, ούτε παραγγέλνονται μπουκάλια.
- Ανέξοδο: Αυτός ο τύπος φίλτρου αντικαθίσταται, με ανταλλακτικό που κρατάει 12 μήνες (εξαρτάται από την ποσότητα βρωμιάς και ιζημάτων). Το φυσίγγιο είναι σχεδιασμένο να αντικαθίσταται σε ελάχιστα λεπτά στο σπίτι από τον ιδιοκτήτη, όπως αλλάζουμε μία λάμπα. Το κέλυφος με το ανταλλακτικό είναι πολύ εύκολο στην εγκατάσταση. Μπορεί ακόμα να συνδεθεί με το ψυγείο που έχει αυτόματη παραγωγή πάγου και με διανομείς νερού οπότε όλο το νερό του σπιτιού φιλτράρεται!
Το μόνο αρνητικό στον συμπαγή ενεργό άνθρακα είναι ότι δεν αφαιρεί νιτρικά και θειικά άλατα (προϊόντα από γεωργικά λιπάσματα) και σε αυτές τις περιπτώσεις η τεχνολογία RO μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Τα νιτρικά και τα θειικά βρίσκονται σε σχετικά λίγες περιοχές οπότε οι καταναλωτές δεν χρειάζεται να ανησυχούν γι’ αυτά.
Η χρήση του εμφιαλωμένου νερού σήμερα
Το εμφιαλωμένο νερό βρίσκεται σε μια ακμάζουσα άνθηση τον τελευταίο καιρό λόγω όλων των προβλημάτων μόλυνσης που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Οι άνθρωποι το καταναλώνουν λόγω της βελτιωμένης γεύσης του και αυτό τους επιτρέπει να πίνουν περισσότερο νερό. Αυτό που ο κόσμος δεν συνειδητοποιεί είναι ότι οι προδιαγραφές (standards) για το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι υψηλότερες από αυτά για το νερό της βρύσης της κουζίνας τους. Έχει επιτραπεί στις εταιρίες εμφιαλωμένου νερού να πουλούν νερό με ένα ελάχιστο όριο μόλυνσης (βακτήρια, φύκια, βρωμιά, μόλυβδος, κλπ). Όταν το νερό έχει καλύτερη γεύση, ο κόσμος το αντιλαμβάνεται ως καθαρότερο.
Παρακάτω είναι τα μειονεκτήματα του εμφιαλωμένου νερού:
- Ακριβό: Έρευνα του 1985 έδειξε ότι οι καταναλωτές πληρώνουν έως και 1000 φορές περισσότερο το κόστος του νερού της βρύσης.
- Άβολο-ακατάλληλο: Άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν εμφιαλωμένο νερό συχνά έχουν την τάση να έχουν πολλά μπουκάλια στα πόδια τους – άδεια δοχεία ή καινούργιες κανάτες περιμένουν να χρησιμοποιηθούν. Οι άνθρωποι συνήθως συσσωρεύουν το «καθαρό» νερό για ειδικούς λόγους, π.χ. καφές, ποτά, αντί να το χρησιμοποιούν άνετα όποτε χρειάζεται. Υπάρχει πάντα το πρόβλημά του να υπάρχουν πολλά μπουκάλια στα χέρια γιατί δεν χρησιμοποιούνται αρκετά γρήγορα, ή όχι αρκετά μπουκάλια γιατί το νερό καταναλώνεται πιο γρήγορα.
- Δεν υπάρχει νομοθεσία για να είναι καθαρότερο από το νερό βρύσης: Το 1991, στην έδρα της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου στις ΗΠΑ, έγινε μία έρευνα στο εμφιαλωμένο νερό με τα ακόλουθα αποτελέσματα:
o 25% από τα «ακριβά» νερά (όπως Evian, Perrier, κλπ) αντλούν από τις ίδιες πηγές όπως οι πόλεις!!
o 31% υπερβαίνουν τα όρια του νερού της βρύσης για μικροβιολογικές προσμείξεις!
o 25% δεν μπορούσαν να εγγράψουν τις πηγές νερού!
o Ό,τι νερό πουλήθηκε αυστηρά εντός συνόρων δεν υπόκειται σε ρύθμιση από τη διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων!
Το πανεπιστήμιο του Delaware βρήκε ότι από τα 37 γνωστά εμφιαλωμένα νερά, τουλάχιστον τα 24 ήταν εκτός γραμμής τουλάχιστον ενός από τις 31 προδιαγραφές ορισμένες για πόση νερού! Το γραφείο συνελεύσεων ερευνητικών μελετών της Καλιφόρνια, ΗΠΑ έκανε το 1985 τυχαίους ελέγχους δειγμάτων εμφιαλωμένων νερών που πουλήθηκαν (brands όπως Alhambra, Black Mountain, Sparkletts, κλπ) και βρήκε έναν αριθμό από προβλήματα μολύνσεων, όπως διάφορα χημικές ουσίες, έντομα, φύκια, βακτήρια, νύχια, ακόμα και τσίχλα!!
Εξαιτίας της φύσης της εμφιάλωσης και της διάθεσης, είναι δύσκολο να αποφευχθεί η περιστασιακή μόλυνση από διάφορα σημεία στην όλη διαδικασία. Οι φυσαλίδες αέρα που μπαίνουν στα οικιακά δοχεία είναι φορτωμένες με βακτήρια και σκόνη που μολύνει το νερό κάθε φορά. Οι εταιρίες εμφιάλωσης συνιστούν να κρατείται το νερό μακριά από απευθείας έκθεση στον ήλιο και ακόμα και προμηθεύουν καλύμματα για τα μπουκάλια εξαιτίας των φυκιών, κλπ που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα μπουκάλια λόγω της ζέστης και του φωτός.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 517 διαφορετικές μάρκες φίλτρων στην αγορά και υπάρχει σύγχυση στους καταναλωτές. Η βιομηχανία έχει κατά μεγάλο βαθμό εναρμονιστεί με οργανισμούς όπως η Water Quality Association (WQA) η οποία είναι αναγνωρισμένη. Δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα μέλη WQA είναι στην στον χώρο της ψύξης και αποσκλήρυνσης του νερού της αγοράς, μέχρι πρόσφατα δεν έχουν ακόμα υπάρξει βαθμολογίες των καταναλωτών και την προστασία των συστημάτων πόσιμου νερού.
Το 1991, το εθνικό ίδρυμα υγιεινής στις ΗΠΑ, διαπιστεύτηκε από το American National Standards Institute (ANSI) και το RVC, το αντίστοιχο του ANSI στην Ευρώπη. Το NSF International είναι ένας ανεξάρτητος, μη κερδοσκοπικός οργανισμός με προδιαγραφές για την ανάπτυξη και πιστοποίηση προϊόντων. Αυτός ο οργανισμός είναι υπεύθυνος για τον τομέα του καταναλωτή, σε ό,τι αφορά τον ρυθμιστικό και κατασκευαστικό τομέα. Το NSF International διατηρεί ένα εθελοντικό πρόγραμμα πιστοποίησης για εξοπλισμό σε εφαρμόσιμες ANSI/NSF προδιαγραφές. Αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει ό,τι εξοπλισμός χρησιμοποιείται για παρασκευή φαγητού και αποθήκευσης, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων πόσιμου νερού.
Το NSF International ελέγχει τα προϊόντα ως μέρος του προγράμματος πιστοποίησης για να διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει διαρροή χημικών σε επίπεδα πάνω από αυτά που έχουν συσταθεί με τα πρότυπα των κανονισμών. Κάτω από τις κατευθυντήριες γραμμές των υλικών, αυτό περιλαμβάνει όλα τα συστατικά των προϊόντων (βίδες, σφραγίδες νεοπρενίου, σωλήνες κλπ). Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των δομών, αυτό περιλαμβάνει ότι όλες οι μονάδες δεν θα σπάσουν, δεν θα αποσυντεθούν κλπ. Οι κατευθυντήριες γραμμές των δομών και υλικών είναι ουσιαστικά οι ελάχιστες απαιτήσεις που πρέπει να έχουν τα προϊόντα για να πιστοποιηθούν.
Τα NSF International πρότυπα πόσιμου νερού είναι αναγνωρισμένα από τα αμερικανικά πρότυπα ως συσκευές για επεξεργασίας νερού στο σημείο χρήσης (POU), και το πρόγραμμα πιστοποίησής τους αναγνωρίζεται ως σήμα κατατεθέν στην Βόρεια Αμερική. Στην πραγματικότητα οι περισσότερες πολιτείες χρησιμοποιούν τα NSF International ως χαρακτηρισμό συν τους δικούς τους ελέγχους που καθορίζουν ποιοι από μεμονωμένους κατασκευαστές μπορούν να διεκδικήσουν για τα φίλτρα τους που πωλούνται στο κράτος.
Για παράδειγμα η πολιτεία της Καλιφόρνια είναι μία από τις πιο δύσκολες πολιτείες για πώληση γιατί πολλά φίλτρα δεν πωλούνται σε αυτήν. Τα πρότυπα βασίζονται σε εξωφρενικές απαιτήσεις απόδοσης που είναι ανεξέλεγκτα. Οι πιο γνωστές εταιρίες επενδύουν πολλά χρήματα ώστε να «πιάσουν» τους χαρακτηρισμούς (ratings) επειδή αναγνωρίζουν την αξιοπιστία που τους χορηγείται εφόσον το φίλτρο τους μετρά ποιοτικά. Επομένως προσπαθούν να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερη τεκμηρίωση.
Το NSF International έχει 6 πρότυπα για τα φίλτρα πόσιμου νερού, συμπεριλαμβανομένων των προτύπων 42, 53, 58 (μονάδες αντίστροφης όσμωσης) και 55 (μονάδες υπεριώδους ακτινοβολίας). Το μεγαλύτερο μέρος των φίλτρων είναι πιστοποιημένα σύμφωνα με τα ακόλουθα πρότυπα:
- Standard 42: Αισθητικό αποτέλεσμα: Αυτό καλύπτει γεύση, οσμή και αφαίρεση χλωρίου και περαιτέρω διαιρείται σε υποκατηγορία ανάλογα με το ποσοστό αφαίρεσης δηλαδή:
Class I: 75% ή περισσότερο αφαίρεση χλωρίου
Class II: 50% - 74% αφαίρεση χλωρίου
Class III: 25% - 49% αφαίρεση χλωρίου
- Standard 53: Επιπτώσεις στην υγεία: Αυτή η κατηγορία καλύπτει κάθε μόλυνση, με πολλές από αυτές όπως μόλυβδος και αμίαντος, όντας πολύ δύσκολο να απομακρυνθούν λόγω του μεγέθους ή της χημικής σύστασης. Οι ουσίες αυτές ελέγχονται προσωπικά από τον καθένα με κάθε τεστ σε διαφορετικό κόστος:
Χημικά (VOC’s THM’s)
Φυτοφάρμακα
Ζιζανιοκτόνα
Κύστες (Γιάρδια, Κρυπτοσπορίδιο)
Θολερότητα
Μόλυβδος
Αμίαντος
Ραδόνιο
Η μέθοδος στην οποία τα φίλτρα ελέγχονται είναι να ελέγχονται για περισσότερο από 99,9% μείωση μίας ουσίας (για παράδειγμα μόλυβδο) για την διπλάσια ανοχή του φίλτρου. Για παράδειγμα εάν ένα φίλτρο έχει ονομαστική τιμή 500 γαλόνια (1892 λίτρα) από την NSF International αυτό σημαίνει ότι απομάκρυνε μόλυβδο κατά 99,9% για 1000 γαλόνια (3785 λίτρα). Υπό αυτή την έννοια, οι καταναλωτές είναι απόλυτα προστατευμένοι για οποιαδήποτε περίπτωση νερού όντας ελεγμένη η μονάδα και συντηρητικά εκτιμημένη η αναμενόμενη απόδοσή της.
Η NSF δεν βαθμολογεί ή συγκρίνει ένα φίλτρο με ένα άλλο. Απλώς πιστοποιεί ότι το προϊόν που έχει την σφραγίδα NSF πληροί τις ελάχιστες προϋποθέσεις των εφαρμοζόμενων ANSI/NSF προτύπων. Το NSF επίσης πιστοποιεί ότι ο κατασκευαστής συμφωνεί να συμμορφώνεται με τις γραπτές πολιτικές του NSF. Στην Καλιφόρνια δέχονται και άλλα αποτελέσματα από ελέγχους, όμως το NSF International είναι μία πιο ολοκληρωμένη πηγή για συγκρίσεις, και λόγω τούτου, από τον Οκτώβριο του 1992 όλα τα φίλτρα που έχουν πουληθεί στην πολιτεία της Καλιφόρνια πρέπει να φέρουν την ένδειξη του NSF. Όποιο προϊόν δεν φέρει την ένδειξη απαγορεύεται να πωλείται.
ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΦΙΛΤΡΟΥ
Υπάρχουν άλλοι 3 παράγοντες για να λάβετε υπόψη σας όταν αγοράζετε ένα σύστημα καθαρισμού νερού οι οποίοι μπορεί να είναι εξίσου σημαντικοί όσο η απόδοση του ίδιου του προϊόντος:
- Κόστος αλλαγής φίλτρων: Πόσο θα κοστίσει η συντήρηση του φίλτρου στον χρόνο ζωής του; Καμιά φορά είναι καλύτερο να αγοράζετε την συσκευή και τα ανταλλακτικά μαζί γιατί αυτό σας εξασφαλίζει την χαμηλότερη τιμή.
- Εγγύηση συστήματος: Πόσο είναι το διάστημα της εγγύησης; Κάποια φθηνότερα συστήματα έχουν 1 χρόνο εγγύηση, η 3 χρόνια εγγύηση και μετά να πετώνται. Γενικώς λίγα συστήματα δίνουν εγγύηση πάνω από 5 χρόνια. Όσο πιο μεγάλη η διάρκεια της εγγύησης, τόσο καλύτερα γιατί αυτή είναι μία άμεση ένδειξη της δέσμευσης του κατασκευαστή στο προϊόν και στις συντηρήσεις για τον πελάτη.
- Μακροζωία εταιρείας: Πόσο καιρό η εταιρία είναι στην αγορά και ποια η προοπτική της να μείνει στην αγορά; Με λίγα λόγια, θα είναι η εταιρία 5, 10, 25 χρόνια ή περισσότερα; Η σημασία της μακροζωίας είναι και η διαθεσιμότητα των ανταλλακτικών φίλτρων όπως απαιτείται. Πολλά φίλτρα δεν μπορούν να αλλαχθούν και πολλοί καταναλωτές έχουν «καεί» αφού αγοράσουν ένα φίλτρο το οποίο 3 χρόνια αργότερα δεν υπήρχε στην αγορά! Η σωστή συμβουλή είναι να στοχεύσετε αναγνωρισμένες κατασκευαστικές εταιρίες φίλτρων οι οποίες υπάρχουν στην βιομηχανία για πάνω από 15 χρόνια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Στο τέλος αυτού του οδηγού, οποιοσδήποτε καταναλωτής θα μπορεί να ψάξει ανάμεσα στις χιλιάδες επιλογές και να διαλέξει ένα σύστημα που θα ταιριάζει για το πόσιμο νερό που χρειάζεται. Για περισσότερες πληροφορίες σε οποιαδήποτε περιεχόμενα αυτού του οδηγού, παρακαλώ επικοινωνήστε με το email: elias@pmsgroup.gr
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
http://www.econews.gr/2012/01/20/filtra-nerou/
Σήμερα κυκλοφορούν εκατοντάδες φίρμες εμφιαλωμένου νερού με τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά του, αλλά και η γνώση του φιλτραρίσματος έχει προοδεύσει ώστε να διατίθενται συσκευές για κάθε ποιότητα νερού προς φιλτράρισμα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μπερδεύεται ο καταναλωτής και να μην γνωρίζει τί να επιλέξει. Η προστασία του καταναλωτή άρχισε να τίθεται σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια. Σε αυτό τον οδηγό θα ανακαλύψετε το τί πρέπει να ψάξετε για να καταναλώνετε καθαρό, πόσιμο νερό. Πιο αναλυτικά ο οδηγός περιλαμβάνει:
Ι. Ένα σύντομο ιστορικό για τα προβλήματα νερού που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
- τί νερό μπορούν να παράσχουν οι δήμοι
- τί μπορεί το κράτος να ελέγξει και να επιβάλλει
ΙΙ. Προβλήματα πόσιμου νερού και οι πηγές τους…
- γιατί τα συστήματα στο σημείο χρήσης είναι πιο λογικά και αποτελεσματικά
- γιατί είναι προσωπική σας ευθύνη να εξασφαλίσετε το δικό σας καθαρό νερό
- γιατί ως το 2020 πάνω από 30 εκ. σπίτια θα έχουν από ένα σύστημα καθαρού νερού
- γιατί πρέπει να προστατεύεστε από τα κάτωθι:
o χλώριο
o χλωραμίνη
o βακτήρια
o μόλυβδος
o αμίαντος
o χημική ρύπανση
o κύστες
ΙΙΙ. Ποιες είναι οι βασικές διαθέσιμες τεχνολογίες φιλτραρίσματος πόσιμου νερού για τον καταναλωτή και ποια τα πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα από κάθε μία:
- Κοκκώδης ενεργός άνθρακας GAC
- Συμπαγής ενεργός άνθρακας CTO
- Απόσταξη
- Αντίστροφη Όσμωση RO
- Ρητίνη KDF
- Υπεριώδης Ακτινοβολία UV
- Οζονίωση
αλλά και η χρήση του εμφιαλωμένου νερού σήμερα
IV. Προστασία του καταναλωτή όταν αγοράζετε ένα σύστημα φιλτραρίσματος νερού
- Τι είναι το NSF;
- Γιατί το NSF είναι βιομηχανικό πρότυπο παγκοσμίως από το 1992;
- Πώς το NSF συγκρίνεται με τις εκθέσεις των καταναλωτών
V. Οι κρυφές χρεώσεις του φιλτραρισμένου νερού
Εάν το νερό όλης της γης, γλυκό και θαλασσινό ήταν να χωρέσει σε ένα γαλόνι (3,79 lt), το διαθέσιμο καθαρό νερό θα ήταν ίσο μόνο με ένα κουτάλι της σούπας. Μόνο ένα μικρό μέρος αυτού του κουταλιού θα είναι πόσιμο νερό! Στο σπίτι σας, μόνο το μισό του 1% της κατανάλωσης νερού οικιακής χρήσης σας είναι για πόσιμο νερό – ακόμα και αυτή η μικρή ποσότητα βαρύνει όλες τις λειτουργίες της υγείας σας!
ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΠΟΣΙΜΟΥ ΝΕΡΟΥ
Το 1972, η “Clean Water Act” στις ΗΠΑ στόχευσε στην «ρύπανση από σημειακές πηγές» που προέρχεται από συγκεκριμένες βιομηχανίες και βιομηχανικούς χώρους. Η πράξη βοήθησε να γίνουν μαζικές εκκαθαρίσεις των ποταμών, λιμνών και ρεμάτων και να αποφύγουν τον βιολογικό θάνατο σε πολλές περιπτώσεις.
Η ενέργεια αυτή βοήθησε να επιλύσει τα προβλήματα σημειακής μόλυνσης αλλά οι μη σημειακές μολύνσεις παραμένουν ακόμα αχαλίνωτες παγκοσμίως. Αυτού του είδους οι μολύνσεις προέρχονται από υδρορροές, διαρροή σηπτικών δεξαμενών, διαρροή δεξαμενών αποθήκευσης βενζίνης και γεωργική ρύπανση του εδάφους.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ έχουν δώσει εντολή στις επαρχίες με τη συμμετοχή της EPA (Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος), να ορίσουν τα ελάχιστα αποδεκτά επίπεδα μόλυνσης πόσιμου νερού που παρέχεται μέσω των τοπικών δημοτικών συστημάτων σε κάθε επαρχία.
Τα δημοτικά συστήματα ρυθμίζονται με κρατικές κατευθύνσεις και παρακολουθούνται από τοπικές αρχές. Τους επιτρέπεται να παρέχουν νερό με συγκεκριμένα ελάχιστα επίπεδα από ιζήματα, οργανική ύλη και μη – παθολογικά (που δεν προκαλούν αρρώστια) βακτήρια.
Συχνά, παραβιάζονται αυτά τα πρότυπα, ειδικά κατά περιόδους ισχυρής βροχόπτωσης. Παρόλα αυτά, δεν σταματά η παροχή (εκτός από ακραίες περιπτώσεις). Στο μεταξύ οι αρχές υποχρεώνονται να ενημερώνουν τους καταναλωτές και να διορθώσουν το πρόβλημα. Καμιά φορά, για παράδειγμα με τον αμίαντο, το πρόβλημα είναι αδύνατο να επιλυθεί λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων.
Σε περίπτωση εμφανίσεως κρουσμάτων διάρροιας κλπ (μόλυνση νερού) οι καταναλωτές ενημερώνονται να βράζουν το νερό ή να αγοράζουν εμφιαλωμένο μέχρι και πάλι το νερό να γίνει κατάλληλο προς πόση (βλ. και περίπτωση Στεφανοβικιείου Νομού Μαγνησίας).
Στην ουσία, το κράτος δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα σε μία νύχτα. Τα προβλήματα είναι τόσο τεράστια και πολύπλοκα. Για παράδειγμα, στις 300.000 τοποθεσίες εναπόθεσης τοξικών αποβλήτων, η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος ασχολείται κατά προτεραιότητα μόνο με 1000 από αυτές. Πέντε χρόνια αργότερα λίγες τοποθεσίες έχουν ουσιαστικά καθαριστεί και η μόλυνση στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα θα παραμείνει για δεκαετίες, ακόμα και αιώνες…
Οι δήμοι και εταιρίες ύδρευσης κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν αλλά αδυνατούν να ελέγξουν για μία μεγάλη σειρά από προσμείξεις. Επίσης υπάρχουν απαρχαιωμένα δίκτυα διανομής, όπως σωληνώσεις κατασκευασμένες από μόλυβδο ή αμίαντο. Ένα παράδειγμα είναι η απαιτούμενη συμμόρφωση με την προτεραιότητα της EPA (Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος) που είναι λίστα από 129 τοξικά χημικά που βρίσκονται παγκοσμίως στο πόσιμο νερό – στην ουσία οι περισσότεροι δήμοι ελέγχουν για λιγότερο από 30 από αυτές!
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΣΙΜΟΥ ΝΕΡΟΥ
ΧΛΩΡΙΟ
Η πειραματική χρήση του χλωρίου ξεκίνησε το 1890 για να καταπολεμήσει αρρώστιες όπως χολέρα και τύφο. Σύντομα κέρδισε ευρεία αποδοχή λόγω του χαμηλού κόστους και άμεσης αποτελεσματικότητας στο να «σκοτώνει» οτιδήποτε επικίνδυνο μικρόβιο στο νερό. Το χλώριο επέτρεψε στα πληθυσμιακά κέντρα να ξεπηδούν και να ευδοκιμήσουν χωρίς επιδημικές εξάρσεις.
Το πρόβλημα με το χλώριο είναι ότι είναι ένα γνωστό δηλητήριο και η ασφάλεια πίνοντας χλωριωμένο νερό μακροπρόθεσμα (σε όλη τη διάρκεια ζωής μας) είναι αβέβαιη. Επίσης, το χλώριο αντιδρά με το νερό και τη σάπια οργανική ύλη όπως φύλλα, ιζήματα κλπ για να δημιουργήσει μία οικογένεια από χημικά ονόματι τριαλογονομεθάνια ή THM’s, τα οποία περιλαμβάνουν χημικά όπως φορμαλδεΰδη και φορμαλίνη και είναι και τα δύο εξαιρετικά καρκινογόνες ενώσεις ακόμα και σε μικρές ποσότητες.
ΧΛΩΡΑΜΙΝΗ
Η χλωραμίνη είναι μία άλλη ουσία που χρησιμοποιείται σήμερα σε μεγαλύτερους δήμους (όπως π.χ. Los Angeles, ΗΠΑ). Σε δίκτυα όπου τα επίπεδα χλωρίου είναι στα ανώτατα υψηλά όρια αλλά ακόμα απαιτείται μεγαλύτερη απολύμανση, η δημόσια Υπηρεσία θα προσθέσει ένα μίγμα χλωρίου / αμμωνίας. Η χλωραμίνη παρουσιάζεται ως εντελώς ασφαλής αλλά με την αποποίηση ευθύνης του να μην χρησιμοποιείται επεξεργασμένο νερό με χλωραμίνη στα ζώα ή στα ενυδρεία (σκοτώνει τα ψάρια)!
ΒΑΚΤΗΡΙΑ
Εάν είστε σε ένα δημοτικό σύστημα όπου το νερό χλωριώνεται με χλώριο ή χλωραμίνη, θεωρητικά είστε προστατευμένοι από βακτήρια. Παρόλα αυτά εάν η χλωρίωση είναι ελλιπής από τη δημοτική πηγή στη βρύση σας, τα βακτήρια μπορούν να μολύνουν εκ νέου το νερό οπουδήποτε μέσα στο δίκτυο ύδρευσης. Το σύστημα σωληνώσεων – ακόμα και μέσα στο δίκτυο του σπιτιού σας – ενδέχεται να αναπτύξει βακτήρια μέσα του και συμβαίνει όλη την ώρα.
Αν βρίσκεστε σε μία πηγή ή πηγάδι χωρίς χλωρίωση, τότε είστε ευάλωτοι σε βακτηριδιακή μόλυνση. Ακόμα και οι πιο καθαρές πηγές δεν μπορούν να αποφύγουν τις πρόσκαιρες μολύνσεις από ζώα που είτε πεθαίνουν είτε αφοδεύουν στην πηγή, ή από γειτονικές μολύνσεις (όπως σηπτικές δεξαμενές) που ταξιδεύουν από έναν παρακείμενο υδροκρίτη για να μολύνουν την πηγή. Επίσης, οι σωλήνες είναι πηγή βακτηρίων.
Πολύς κόσμος κάνει περιοδικούς ελέγχους στα πηγάδια ή τις πηγές και βασίζεται σε αυτή τη μέθοδο για να πειστεί ότι έχει καλό νερό. Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι υπάρχουν μερικά προβλήματα με τις χημικές αναλύσεις (tests).
Πρώτον, τα test αυτά είναι καλό όταν γίνονται την ώρα που λαμβάνεται το δείγμα. Τα βακτήρια μπορούν να αποκτήσουν ουσίες, αν είναι κατάλληλες οι συνθήκες, που δυνητικά συμβαίνουν ώρες, μέρες ή εβδομάδες αφού έχει γίνει ο έλεγχος (test) και ως αποτέλεσμα παραμένουν απαρατήρητα. Άλλη περιστασιακή μόλυνση μπορεί να συμβεί από ζωικούς ή ανθρώπινους παράγοντες, τους οποίους το test δεν εντόπισε γιατί το δείγμα πάρθηκε προτού γίνει η μόλυνση.
Δεύτερον, το test είναι ακριβό, εξαρτάται τι ελέγχεται. Τα βασικότερα test καλύπτουν βακτήρια (όπως E.Coli), επίπεδα ιζημάτων και αποσυντιθέμενη οργανική ύλη και ποσότητες από συνολικά διαλυμένα στερεά (επίπεδα ορυκτών όπως ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδερο, θείο, κλπ). Με κάθε extra παράμετρο στο test η τιμή ανεβαίνει. Μόλυβδος, αμίαντος και συγκεκριμένα χημικά πρόσμικτα είναι πιο δύσκολα και πιο ακριβά να εξεταστούν (βαρέα μέταλλα).
ΜΟΛΥΒΔΟΣ
Ο μόλυβδος είναι μία συσωρευτική τοξίνη η οποία παραμένει μόνιμα στον ιστό, ειδικά στον ιστό του μυαλού. Επίσης επηρεάζει το ατομικό βάρος ενός ατόμου. Ενώ ένας ενήλικας εκτεθειμένος στο μόλυβδο μπορεί να απομακρύνει τις τοξικές του συνέπειες για κάποιο διάστημα, δεν ισχύει το ίδιο για τα παιδιά τα οποία αναπτύσσουν γρήγορες και συχνά μόνιμες βλάβες στο μυαλό τους.
Οι μολύβδινες σωληνώσεις και οι συγκολλήσεις μολύβδου στο δίκτυο ύδρευσης είναι οι βασικές αιτίες μόλυνσης του νερού από μόλυβδο. Η Boston Globe εκτιμά ότι το 98% από όλα τα σπίτια έχουν μόλυβδο στο δίκτυο σωληνώσεών τους. Σπίτια ηλικίας πάνω από 20ετία και λιγότερο από πέντε χρόνια τίθενται περισσότερο σε ρίσκο. Επίσης, κατοικίες σε περιοχές από μαλακό (χαμηλά επίπεδα ορυκτών) νερό έχουν τάση να σκουριάζουν πιο εύκολα τον μόλυβδο μέσα από τις σωληνώσεις.
ΑΜΙΑΝΤΟΣ
Ο αμίαντος είναι ένα ακόμα δυνητικό καρκινογόνο στοιχείο που μπορεί είτε να εμφανιστεί από το νερό με φυσικό αμίαντο (όπως σε περιοχές όπου υπάρχει αρκετός ελικοειδής βράχος) ή από αμιαντοσωλήνες. Χιλιάδες χιλιόμετρα από αυτούς τους σωλήνες έχουν τοποθετηθεί σε όλη την Αμερική στη δεκαετία του 1950 και δεν έχουν ακόμα αντικατασταθεί. Το ίδιο συμβαίνει και σε ελληνικά υδραγωγεία.
Ο αμίαντος είναι τόσο μικρός κόκκος που είναι ανέφικτος να απομακρυνθεί στα διυλιστήρια (κεντρικές μονάδες επεξεργασίας). Είναι απαγορευτικά ακριβή η κατασκευή μίας τέτοιας μονάδας απομάκρυνσης αμιάντου και θα έφραζε την κεντρική μονάδα επεξεργασίας νερού μέσα στα 5 έτη λειτουργίας της.
ΧΗΜΙΚΗ ΜΟΛΥΝΣΗ
Τα χημικά είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους άοσμα, άχρωμα και άγευστα, οπότε και μη ανιχνεύσιμα. Το χλώριο είναι το πιο κυρίαρχο χημικό συστατικό στο νερό μας. Κάποια από τα πιο επικίνδυνα χημικά εμφανίζονται μόνο ως ίχνη (μέρη στο δισεκατομμύριο) αλλά είναι υψηλά τοξικά ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα. Οι πηγές μόλυνσης είναι συνήθως βιομηχανικές ή εμπορικές όπως διαρροή υπογείων δεξαμενών αποθήκευσης για βενζίνη ή βιομηχανικούς διαλύτες όπως τα TCE (τριχλωροαιθάνια). Αυτές οι τοξίνες που διαρρέουν καταλήγουν στα υπόγεια νερά ή στο δίκτυο ύδρευσης του δήμου μέσα από ρωγμές στις κεντρικές σωληνώσεις. Η μεγαλύτερη οικογένεια από αυτά τα τοξικά είναι οι πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC’s) συμπεριλαμβανομένων διαφόρων πλαστικών και προϊόντων βενζίνης / πετρελαίου.
Επόμενα είναι η παρασιτική ομάδα όπως η διοξίνη (2-4 D) και η λινδάνη (εξαχλωριδική βενζίνη) που χρησιμοποιείται ως αποφυλλωτική στη σύγχρονη λειτουργία καταγραφής και συναντάται σε πολλές άγριες και αγροτικές περιοχές. Μαζί με τα παράσιτα εμφανίζεται και μία παρασιτική ομάδα όπως το DDT (διχλωρο-διφαινυλυτριχλωροαιθάνιο) και άλλα τοξικά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για απεντομώσεις και έλεγχο.
Επίσης, τα THM’s (τριαλογομεθάνια) που αναφέρθηκαν πιο πάνω είναι μία μεγάλη πηγή μόλυνσης εξαιτίας της ποσότητας χλωρίωσης σε εθνικό επίπεδο. Είναι μία ξεχωριστή κατηγορία των χημικών από το ίδιο το χλώριο.
ΚΥΣΤΕΣ
Η τελευταία αυτή κατηγορία συμπεριλαμβάνει μικροσκοπικούς σκώληκες, παράσιτα και πρωτόζωα. Οι μεγαλύτεροι παραβάτες είναι η γιάρδια και το κρυπτοσπορίδιο που κυρίως προκαλούν διάρροια, αφυδάτωση, εντερικές διαταραχές, ακόμα και θάνατο σε ανθρώπους με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ειδικοί στο νερό εκτιμούν ότι πάνω από 63% του προβλήματος του νερού στις ΗΠΑ σήμερα είναι αποτέλεσμα της γιάρδια και κρυπτοσποριδίου.
Η γιάρδια έχει μέγεθος 7-14 μm σε μέγεθος και το κρυπτοσπορίδιο 3-5 μm. Όταν το περιβάλλον γίνεται αφιλόξενο (όπως η ύπαρξη χλωρίου και η απουσία νερού), τότε και τα δύο παράσιτα μπορούν να λάβουν κυστική μορφή (όπως ένα σκληρό, στρογγυλό, αδιαπέραστο αυγό). Η μορφή της κύστης είναι ανθεκτική στο χλώριο και πολύ ισχυρή για να σκοτώσει.
Οι δήμοι είναι ανήμποροι να απομακρύνουν ολοκληρωτικά αυτές τις κύστες. Οι κύστες έχουν βρεθεί στα πιο μεγάλα δίκτυα ύδρευσης στις ΗΠΑ. Στο Milwaukee της πολιτείας Wisconsin υπήρξε ένα τεράστιο ξέσπασμα από κρυπτοσπορίδιο το 1993 το οποίο σκότωσε πάνω από 100 ανθρώπους. Το San Francisco της πολιτείας California έχει επανειλημμένα ελεγχθεί ως θετικό για γιάρδια και για το χλωριωμένο του νερό που «ταξίδεψε» εκατοντάδες χιλιόμετρα από τα βουνά Sierra.
Το ανθρώπινο σώμα έχει πάνω από 70% νερό. Αποφεύγουμε την πραγματική αλήθεια όταν πιστεύουμε ότι οι προσμείξεις στο πόσιμο νερό είναι λίγες και δεν ασκούν επιρροή. Οι τοπικές αρχές θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν να εγγυηθούν ότι λαμβάνουμε το καλύτερο δυνατό νερό αλλά δεν μπορούν να αναιρέσουν τη ζημιά στις πηγές νερού που έχουν προκληθεί κατά τις δεκαετίες από άγνοια και κατάχρηση.
Είναι στο δικό μας χέρι να πάρουμε την προσωπική ευθύνη να διαφυλάξουμε το νερό που συνήθως πίνουμε και με το οποίο παρασκευάζουμε το φαγητό μας. Αυτή η ευθύνη ξεκινάει από το να επέμβουμε στην τελική χρήση κατανάλωσης ήτοι στη βρύση της κουζίνας μας. Απομακρύνοντας όλους τους μολυσματικούς παράγοντες ακριβώς πριν καταναλώσουμε το νερό είναι η πιο λογική, αποτελεσματική και οικονομική λύση στον καθαρισμό του πόσιμου νερού. Με αυτή τη μέθοδο, μόνο το πόσιμο νερό φιλτράρεται (αντί για όλο το νερό της οικίας).
ΔΙΑΘΕΣΙΜΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ
Υπάρχουν 4 με 5 γενικές μορφές τεχνολογίας καθαρισμού νερού διαθέσιμες:
ΚΟΚΚΩΔΗΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΑΝΘΡΑΚΑΣ
Ο άνθρακας είναι μία ουσία που έχει μια μεγάλη ιστορία και χρησιμοποιείται για να απορροφά προσμείξεις και είναι από τα πιο ισχυρά απορροφητικά στον άνθρωπο. Μία λίβρα άνθρακα (0,45 kg) αναπτύσσεται σε μία επιφάνεια 125 στρεμμάτων και μπορεί να απορροφήσει χιλιάδες διαφορετικά χημικά. Για αιώνες, τα ιστιοφόρα τον χρησιμοποιούσαν για να αποθηκεύουν το πόσιμο νερό για μεγάλα ταξίδια. Ο άνθρακας χρησιμοποιείται ευρέως ως ένα αποτελεσματικό αντίδοτο για κατάποση δηλητηρίων.
Ο ενεργός άνθρακας είναι άνθρακας ο οποίος έχει ελαφρώς θετικό ηλεκτρικό φορτίο προστεθειμένο, κάνοντάς τον ακόμα πιο ελκυστικό στα χημικά και τις προσμείξεις. Ο «χύμα» κοκκώδης ενεργός άνθρακας (GAC) χρησιμοποιείται εκτενώς στα περισσότερα από τα φίλτρα νερού που συναντάμε σήμερα. Τα περισσότερα από αυτά τα φίλτρα έχουν διαβαθμίσεις όπως απλώς γεύσης και οσμής ή ως προ-φίλτρα σχεδιασμένα να απομακρύνουν αρχική βρωμιά, πέτρες, ιζήματα κλπ. Πολύ λίγα από αυτά τα GAC φίλτρα είναι αποτελεσματικά σε αληθινό καθαρισμό (δηλαδή αφαίρεση ουσιών ανησυχητικών για την υγεία). Παρακάτω κάποια προβλήματα:
- Διοχέτευση: Όταν το νερό εξαναγκάζεται να περάσει από ένα υπόστρωμα από GAC (που έχει την σύσταση της άμμου ή κατακάθια καφέ), παίρνει τη διαδρομή της ελάχιστης αντίστασης και πραγματοποιεί τα δικά του κανάλια μέσα από το GAC στο φίλτρο. Αυτό σημαίνει ότι το νερό κατά την φίλτρανση δεν έρχεται σε επαφή με το GAC αρκετό χρόνο ώστε να αφήσει την πλήρη απορρόφηση των προσμείξεων. Πολλές προσμείξεις διαπερνούν μαζί με το «καθαρό» νερό.
- Ανάπτυξη βακτηρίων: Όταν το νερό περάσει μέσα από το GAC, μερικά βακτήρια επίσης παγιδεύονται στο υπόστρωμα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα παγιδευμένα βακτήρια πολλαπλασιάζονται γονίμως στο ζεστό, υγρό, οξυγονομένο περιβάλλον ανάμεσα στους κόκκους του GAC. Επείδη το GAC είναι χύμα, δεν υπάρχει φράγμα να κρατήσει οποιαδήποτε βακτήρια που αναπτύσσονται μέσα στο φίλτρο από το να ωθούνται προς τα έξω με το νερό. Υπάρχουν εκτενείς χημικές αναλύσεις που έδειξαν ότι μερικά φίλτρα έχουν χιλιάδες περισσότερα βακτήρια που βγαίνουν έξω από αυτά από ό,τι αυτά που μπήκαν αρχικά στο φίλτρο! Κάποιες εταιρίες προσθέτουν νιτρικό άργυρο, ένα γνωστό δηλητήριο στο GAC για να κρατήσει τον πολλαπλασιασμό βακτηρίων χαμηλά, αλλά αυτή η μέθοδος έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα. Υπάρχουν ακόμα σοβαρές ερωτήσεις περί αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία από τον ίδιο τον νιτρικό άργυρο!
- Η αποτελεσματικότητα μειώνεται τάχιστα: Επειδή η ποσότητα του GAC είναι συνήθως η ελάχιστη στα πιο πολλά φίλτρα GAC, σύντομα γίνονται κορεσμένα με την κανονική οικιακή χρήση. Τα φίλτρα πρέπει να αλλάζουν συχνά, πράγμα που επίσης προσθέτει σε βάρος των φίλτρων συντήρησης.
ΑΠΟΣΤΑΞΗ
Η απόσταξη είναι μία ακριβή διαδικασία που ζεσταίνει το νερό σε σημείο ατμού και υποβοηθά στο να απομακρύνει κάποιες προσμείξεις από το νερό. Η θεωρία είναι ότι η χημική μόλυνση και οι υπόλοιπες προσμείξεις θα εξατμιστούν και θα διαχωριστούν από το εξατμισμένο νερό. Το επεξεργασμένο νερό μετά περνάει σε μία δεξαμενή και το πόσιμο νερό λαμβάνεται από εκεί όταν απαιτείται. Η διαδικασία αυτή απαιτεί ηλεκτρική ενέργεια και αρκετό νερό, αφού ξοδεύει λίτρα από νερό για κάθε λίτρο που παράγεται.
Η απόσταξη χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις όπου μεγάλες ποσότητες από ιχνοστοιχεία (όπως ασβέστιο, μαγνήσιο κλπ) πρέπει να απομακρυνθούν από το νερό για να βελτιωθεί η γεύση. Κάποιοι άνθρωποι περιοδικά πίνουν νερό χωρίς μέταλλα (όχι μεταλλικό νερό) για συγκεκριμένες θεραπείες όπως η διάλυση της πέτρας των νεφρών. Παρόλα αυτά, το μεταλλικό νερό (ελαφρύ) είναι επιβλαβές στην υγεία των κοκάλων, τα δόντια και τους ιστούς εάν πίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα τέτοιο μαλακό νερό ονομάζεται «επιθετικό» νερό από την EPA λόγω της ικανότητάς του να περάσει από τα ορυκτά, μέταλλα ή άλλη υλικά από οτιδήποτε αγγίξει ή περάσει από πάνω.
Άλλα προβλήματα με την απόσταξη είναι:
- Συντήρηση: Οι μονάδες απαιτούν περιοδική και εκτενή συντήρηση στις σωληνώσεις που συνήθως μπορούν να γίνουν μόνο στο εργοστάσιο.
- Δεξαμενή αποθήκευσης: Όλοι οι αποστακτήρες απαιτούν την χρήση δεξαμενής αποθήκευσης του επεξεργασμένου νερού, «προσκαλώντας» πιθανή επαναμόλυνση και ανάπτυξη βακτηρίων στην δεξαμενή.
- Ελλιπής καθαρισμός: Η απόσταξη δεν είναι αποτελεσματική στο να απομακρύνει τις πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC’s) γιατί πολλά από αυτά συμπυκνώνονται εκ νέου σε υγρή μορφή όπως κάνει το νερό. Για αυτό το λόγο, ο αποστακτήρας συνήθως συνδυάζεται με φίλτρο κοκκώδη ενεργό άνθρακα για να απομακρύνει επιπλέον χημικά που γλιστράνε ανάμεσα.
- Μόλυνση περιβάλλοντος: Σε κάποιες περιπτώσεις, οι αποστακτήρες έχουν διώξει εξατμισμένες προσμείξεις στον περιβάλλοντα αέρα του νοικοκυριού.
- Ενόχληση: Με τους περισσότερους αποστακτήρες, ο ιδιοκτήτης πρέπει να περιμένει οκτώ ώρες για να πάρει 7,5 λίτρα πόσιμου νερού.
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΟΣΜΩΣΗ
Η αντίστροφη όσμωση, ή αλλιώς RO, είναι μία άλλη διαδικασία διαχωρισμού που χρησιμοποιεί μία ημιπερατή μεμβράνη. Αυτή η μεμβράνη αφήνει τα σωματίδια συγκεκριμένης διάστασης ή μικρότερης να περάσουν και κρατάει πίσω μεγαλύτερης διάστασης σωματίδια.
Όπως με την απόσταξη, υπάρχει μικρή περίπτωση κάποιες προσμείξεις να περάσουν από τη μεμβράνη με τα μόρια του νερού, οπότε ένα φίλτρο GAC προστίθεται στο τέλος της επεξεργασίας για να τις συλλάβει. Τα συστήματα RO απορρίπτουν 11,35 στα 37,85 λίτρα νερό για κάθε λίτρο που παράγεται. Επίσης, όπως στην απόσταξη, το νερό από RO είναι ουσιαστικά μη-μεταλλικό οπότε δεν είναι ασφαλές για πόση ως ποτό διάρκειας ζωής. Για το λόγο αυτό συνηθίζεται στα συστήματα RO να προστίθεται πριν την κατανάλωση ένα φίλτρο δολομίτη που αποτελεί συμπληρώματα μετάλλων.
Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με την απόσταξη, οι μονάδες RO αφήνουν το νερό καλά οξυγονωμένο ώστε η γεύση του νερού να είναι πολύ κοντά στο «καθαρό νερό πηγής». Το απεσταγμένο νερό είναι άγευστο και «άψυχο». Στις περιπτώσεις από ακραία ανοργανοποίηση ή υψηλά επίπεδα νιτρικών αλάτων στο νερό (αγροτικές περιοχές), τα συστήματα RO είναι τα πιο κατάλληλα ως επιλογή.
ΡΗΤΙΝΗ KDF
Η ρητίνη KDF είναι μία περιορισμένη τεχνολογία που κυρίως χρησιμοποιείται για την απομάκρυνση χλωρίου. Μία μεγάλη ποσότητα από KDF και η επαφή για μεγάλο χρονικό διάστημα αρκεί να κάνει τη δουλειά. Η ρητίνη αυτή χρησιμοποιείται καλύτερα σε μεγάλες βιομηχανικές εφαρμογές όπως σε συστήματα boiler (λέβητα) παρόλο που επίσης χρησιμοποιείται αποτελεσματικά και σε κάποια φίλτρα κεφαλών στο ντους.
Τυπικά, τα φίλτρα KDF χρησιμοποιούν ψευδάργυρο και χαλκό για να δημιουργήσουν ηλεκτρόλυση που θα βοηθήσει να κρατηθεί χαμηλά η ανάπτυξη των βακτηριδίων μέσα στο φίλτρο. Ωστόσο, τα συστήματα που χρησιμοποιούν KDF μπορεί να έχουν πρόβλημα με τον ψευδάργυρο και χαλκό κατά την έκπλυση του νερού που διανέμουν.
Τα φίλτρα KDF έχουν την τάση να φράζουν γρήγορα (σε περίπου 6 μήνες σε κάποιες περιπτώσεις) και αυτή η δράση εξαρτάται από την συγκεκριμένη σύσταση του νερού όπως το pH και η θερμοκρασία. Οι εταιρίες που χρησιμοποιούν KDF συνιστούν να γίνεται backwash (ξέπλυμα ανάποδα) των φίλτρων (χρησιμοποιούν ζεστό νερό για να εκτοπίζουν τους παγιδευμένους ρύπους) αλλά αυτή η μέθοδος ξοδεύει πολλά λίτρα ζεστού νερού, και δεν έχει τρόπο να εμποδίζει την αποσπασμένη μόλυνση από το να βγαίνει έξω με το υποτιθέμενο καθαρισμένο νερό.
ΥΠΕΡΙΩΔΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ
Τα συστήματα υπεριώδους ακτινοβολίας κάνουν χρήση της δυνατότητας αυτής της μερίδας από το φάσμα του φωτός για να σκοτώσουν τα βακτήρια. Τέτοια συστήματα είναι μόνο αποτελεσματικά στα βακτήρια για φύκια και πρωτόζωα, οπότε είναι λογικά συνδεδεμένα με τεχνολογία άνθρακα για να δώσουν πλήρη καθαρισμό.
Μειονεκτήματά τους είναι:
- Ατελής καθαρισμός: Τα σωματίδια στο νερό όπως βρωμιά, φύλλα κλπ μπορούν να εμποδίσουν την διαδικασία απολύμανσης από το να χτυπήσουν κάθε βακτήριο, μερικά μπορούν να γλιστρήσουν σε περιπτώσεις μέσα από βαριά λάσπη και επίπεδα ιζημάτων.
- Δεν γίνεται αποτελεσματική απολύμανση σε όλη τη διαδρομή του νερού: Η διαδικασία είναι μόνο καλή εκεί όπου το φως της UV βρίσκεται, οποιαδήποτε μόλυνση στον σωλήνα περνάει μαζί με το νερό.
- Περιορισμένη εφαρμογή: Η λάμπα UV είναι καλή μόνο για βακτήρια και ιούς. Δεν είναι αποτελεσματική στο να αντιμετωπίσει την γιάρδια, το κρυπτοσπορίδιο, τα χημικά, τον μόλυβδο ή τον αμίαντο.
- Είναι ακριβή στην αγορά και συντήρηση.
ΟΖΟΝΙΣΜΟΣ
Το όζον οξυγονόνει παραπάνω το νερό σκοτώνοντας βακτήρια με επαρκή χρόνο επαφής. Πάλι, είναι μια διαδικασία που μόνο αντιμετωπίζει μόλυνση από βακτήρια οπότε αναγκαστικά συνδυάζεται με φιλτράρισμα άνθρακα για να είναι πιο αποτελεσματική.
Μειονεκτήματά του συστήματος είναι:
- Ακριβό στην αγορά και συντήρηση.
- Δημιουργεί υποπροϊόντα στο επεξεργασμένο νερό: Το οζονοποιημένο νερό μπορεί να περιέχει υψηλά ποσά από τοξικές προσμείξεις όπως φορμαλδεΰδη και διαφορετικές κετόνες. Κάποια από τα παραγόμενα υποπροϊόντα ακόμα επιτρέπουν την αύξηση των βακτηρίων στις σωλήνες κατά μήκος, η οποία συμβάλλει στην εκ νέου μόλυνση του νερού.
ΦΙΛΤΡΑ ΣΥΜΠΑΓΟΥΣ ΕΝΕΡΓΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ
Αυτή η τεχνολογία έχει συνδυάσει την απίστευτη απορροφητική ικανότητα του άνθρακα που αναφέρθηκε προηγουμένως με την ικανότητα ενός συμπαγούς μπλοκ υλικού για να διώξει επιλεκτικά έξω στοιχεία από το νερό που περνάει με πίεση από μέσα. Η πυκνότητα του μπλοκ καθορίζει πόσο τέλεια το νερό θα καθαριστεί. Οι καλύτερες μάρκες αυτού του τύπου φίλτρου έχουν ένα φίλτρο τριών (3) σταδίων και είναι σχεδιασμένα για να προλαμβάνουν οποιαδήποτε πιθανότητα «παράκαμψης» λόγω της αποτυχίας από υψηλή πίεση.
Η ακόλουθη λίστα από χαρακτηριστικά συνδυάζει τους τύπους φίλτρων που θα απομακρύνουν την μεγαλύτερη σειρά από πιθανούς ρυπαντές στο πόσιμο νερό:
- Μηχανική καταπόνηση: Το μπλοκ άνθρακα μηχανικά απομακρύνει προς τα έξω την βρωμιά, τα ιζήματα, την σκουριά, τα φύκια, τα βακτήρια, τους μικροσκοπικούς σκώληκες, το κρυπτοσπορίδιο και τον αμίαντο. Όλο αυτό επιτυγχάνεται με την πίεση νερού οπότε δεν χρησιμοποιείται ηλεκτρική ενέργεια – ένα τέτοιο φίλτρο μπορεί να λειτουργήσει και σε περίπτωση ανάγκης με μία αντλία χειρός!
Χημική ένωση: Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο ενεργός άνθρακας ενώνεται με χιλιάδες χημικά. Ουσιαστικά, ο άνθρακας θα ενωθεί στα πιο πολλά χημικά τα οποία γνωρίζει ο άνθρωπος! Όταν το νερό εξαναγκάζεται να περάσει από το συμπαγές μπλοκ, πιέζεται να επιβραδύνει την ροή του και αυξάνει το χρόνο επαφής με τον άνθρακα, αφήνοντας τον άνθρακα να κάνει ενώσεις ώστε να απομακρύνει τους χημικούς ρυπαντές όπως τοξικά, φυτοφάρμακα, THM’s, χλωρίνη, κακές γεύσεις, οσμές, κλπ.
Τα ιχνοστοιχεία που παρέχουν υγεία όπως διαλυμένα ασβέστιο και μαγνήσιο δεν κάνουν ένωση με τον άνθρακα και περνάνε ανάμεσα, διατηρώντας την ποιότητα της υγείας και οπότε και την γεύση του νερού.
Τα βαρέα μέταλλα δεν κάνουν ένωση με τον άνθρακα, αλλά εξωθούνται προς τα έξω από τους πόρους του μπλοκ – βασικά όπως «προσπαθεί» να χωρέσει μία μπάλα του μπάσκετ σε μία τρύπα για πινγκ πονγκ!
- Πρόληψη της βακτηριακής ανάπτυξης: Τα βακτήρια εξωθούνται προς τα έξω και παραμένουν εξωτερικά του μπλοκ άνθρακα. Ως εκ τούτου, λόγω της πυκνότητας και της έλλειψης οξυγόνου και χώρου μέσα στο μπλοκ, τα βακτήρια δεν μπορούν να γεννηθούν – ευδοκιμήσουν στο ενδιάμεσο και βγαίνουν έξω από το τελειωμένο νερό.
- Βολικό: Αυτός ο τύπος συστήματος παρέχει καθαρό νερό σε ζήτηση οπότε δεν υπάρχει αποθήκευση, ούτε να εξαντλείται σε βολικές ώρες, ούτε παραγγέλνονται μπουκάλια.
- Ανέξοδο: Αυτός ο τύπος φίλτρου αντικαθίσταται, με ανταλλακτικό που κρατάει 12 μήνες (εξαρτάται από την ποσότητα βρωμιάς και ιζημάτων). Το φυσίγγιο είναι σχεδιασμένο να αντικαθίσταται σε ελάχιστα λεπτά στο σπίτι από τον ιδιοκτήτη, όπως αλλάζουμε μία λάμπα. Το κέλυφος με το ανταλλακτικό είναι πολύ εύκολο στην εγκατάσταση. Μπορεί ακόμα να συνδεθεί με το ψυγείο που έχει αυτόματη παραγωγή πάγου και με διανομείς νερού οπότε όλο το νερό του σπιτιού φιλτράρεται!
Το μόνο αρνητικό στον συμπαγή ενεργό άνθρακα είναι ότι δεν αφαιρεί νιτρικά και θειικά άλατα (προϊόντα από γεωργικά λιπάσματα) και σε αυτές τις περιπτώσεις η τεχνολογία RO μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Τα νιτρικά και τα θειικά βρίσκονται σε σχετικά λίγες περιοχές οπότε οι καταναλωτές δεν χρειάζεται να ανησυχούν γι’ αυτά.
Η χρήση του εμφιαλωμένου νερού σήμερα
Το εμφιαλωμένο νερό βρίσκεται σε μια ακμάζουσα άνθηση τον τελευταίο καιρό λόγω όλων των προβλημάτων μόλυνσης που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Οι άνθρωποι το καταναλώνουν λόγω της βελτιωμένης γεύσης του και αυτό τους επιτρέπει να πίνουν περισσότερο νερό. Αυτό που ο κόσμος δεν συνειδητοποιεί είναι ότι οι προδιαγραφές (standards) για το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι υψηλότερες από αυτά για το νερό της βρύσης της κουζίνας τους. Έχει επιτραπεί στις εταιρίες εμφιαλωμένου νερού να πουλούν νερό με ένα ελάχιστο όριο μόλυνσης (βακτήρια, φύκια, βρωμιά, μόλυβδος, κλπ). Όταν το νερό έχει καλύτερη γεύση, ο κόσμος το αντιλαμβάνεται ως καθαρότερο.
Παρακάτω είναι τα μειονεκτήματα του εμφιαλωμένου νερού:
- Ακριβό: Έρευνα του 1985 έδειξε ότι οι καταναλωτές πληρώνουν έως και 1000 φορές περισσότερο το κόστος του νερού της βρύσης.
- Άβολο-ακατάλληλο: Άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν εμφιαλωμένο νερό συχνά έχουν την τάση να έχουν πολλά μπουκάλια στα πόδια τους – άδεια δοχεία ή καινούργιες κανάτες περιμένουν να χρησιμοποιηθούν. Οι άνθρωποι συνήθως συσσωρεύουν το «καθαρό» νερό για ειδικούς λόγους, π.χ. καφές, ποτά, αντί να το χρησιμοποιούν άνετα όποτε χρειάζεται. Υπάρχει πάντα το πρόβλημά του να υπάρχουν πολλά μπουκάλια στα χέρια γιατί δεν χρησιμοποιούνται αρκετά γρήγορα, ή όχι αρκετά μπουκάλια γιατί το νερό καταναλώνεται πιο γρήγορα.
- Δεν υπάρχει νομοθεσία για να είναι καθαρότερο από το νερό βρύσης: Το 1991, στην έδρα της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου στις ΗΠΑ, έγινε μία έρευνα στο εμφιαλωμένο νερό με τα ακόλουθα αποτελέσματα:
o 25% από τα «ακριβά» νερά (όπως Evian, Perrier, κλπ) αντλούν από τις ίδιες πηγές όπως οι πόλεις!!
o 31% υπερβαίνουν τα όρια του νερού της βρύσης για μικροβιολογικές προσμείξεις!
o 25% δεν μπορούσαν να εγγράψουν τις πηγές νερού!
o Ό,τι νερό πουλήθηκε αυστηρά εντός συνόρων δεν υπόκειται σε ρύθμιση από τη διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων!
Το πανεπιστήμιο του Delaware βρήκε ότι από τα 37 γνωστά εμφιαλωμένα νερά, τουλάχιστον τα 24 ήταν εκτός γραμμής τουλάχιστον ενός από τις 31 προδιαγραφές ορισμένες για πόση νερού! Το γραφείο συνελεύσεων ερευνητικών μελετών της Καλιφόρνια, ΗΠΑ έκανε το 1985 τυχαίους ελέγχους δειγμάτων εμφιαλωμένων νερών που πουλήθηκαν (brands όπως Alhambra, Black Mountain, Sparkletts, κλπ) και βρήκε έναν αριθμό από προβλήματα μολύνσεων, όπως διάφορα χημικές ουσίες, έντομα, φύκια, βακτήρια, νύχια, ακόμα και τσίχλα!!
Εξαιτίας της φύσης της εμφιάλωσης και της διάθεσης, είναι δύσκολο να αποφευχθεί η περιστασιακή μόλυνση από διάφορα σημεία στην όλη διαδικασία. Οι φυσαλίδες αέρα που μπαίνουν στα οικιακά δοχεία είναι φορτωμένες με βακτήρια και σκόνη που μολύνει το νερό κάθε φορά. Οι εταιρίες εμφιάλωσης συνιστούν να κρατείται το νερό μακριά από απευθείας έκθεση στον ήλιο και ακόμα και προμηθεύουν καλύμματα για τα μπουκάλια εξαιτίας των φυκιών, κλπ που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα μπουκάλια λόγω της ζέστης και του φωτός.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 517 διαφορετικές μάρκες φίλτρων στην αγορά και υπάρχει σύγχυση στους καταναλωτές. Η βιομηχανία έχει κατά μεγάλο βαθμό εναρμονιστεί με οργανισμούς όπως η Water Quality Association (WQA) η οποία είναι αναγνωρισμένη. Δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα μέλη WQA είναι στην στον χώρο της ψύξης και αποσκλήρυνσης του νερού της αγοράς, μέχρι πρόσφατα δεν έχουν ακόμα υπάρξει βαθμολογίες των καταναλωτών και την προστασία των συστημάτων πόσιμου νερού.
Το 1991, το εθνικό ίδρυμα υγιεινής στις ΗΠΑ, διαπιστεύτηκε από το American National Standards Institute (ANSI) και το RVC, το αντίστοιχο του ANSI στην Ευρώπη. Το NSF International είναι ένας ανεξάρτητος, μη κερδοσκοπικός οργανισμός με προδιαγραφές για την ανάπτυξη και πιστοποίηση προϊόντων. Αυτός ο οργανισμός είναι υπεύθυνος για τον τομέα του καταναλωτή, σε ό,τι αφορά τον ρυθμιστικό και κατασκευαστικό τομέα. Το NSF International διατηρεί ένα εθελοντικό πρόγραμμα πιστοποίησης για εξοπλισμό σε εφαρμόσιμες ANSI/NSF προδιαγραφές. Αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει ό,τι εξοπλισμός χρησιμοποιείται για παρασκευή φαγητού και αποθήκευσης, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων πόσιμου νερού.
Το NSF International ελέγχει τα προϊόντα ως μέρος του προγράμματος πιστοποίησης για να διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει διαρροή χημικών σε επίπεδα πάνω από αυτά που έχουν συσταθεί με τα πρότυπα των κανονισμών. Κάτω από τις κατευθυντήριες γραμμές των υλικών, αυτό περιλαμβάνει όλα τα συστατικά των προϊόντων (βίδες, σφραγίδες νεοπρενίου, σωλήνες κλπ). Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των δομών, αυτό περιλαμβάνει ότι όλες οι μονάδες δεν θα σπάσουν, δεν θα αποσυντεθούν κλπ. Οι κατευθυντήριες γραμμές των δομών και υλικών είναι ουσιαστικά οι ελάχιστες απαιτήσεις που πρέπει να έχουν τα προϊόντα για να πιστοποιηθούν.
Τα NSF International πρότυπα πόσιμου νερού είναι αναγνωρισμένα από τα αμερικανικά πρότυπα ως συσκευές για επεξεργασίας νερού στο σημείο χρήσης (POU), και το πρόγραμμα πιστοποίησής τους αναγνωρίζεται ως σήμα κατατεθέν στην Βόρεια Αμερική. Στην πραγματικότητα οι περισσότερες πολιτείες χρησιμοποιούν τα NSF International ως χαρακτηρισμό συν τους δικούς τους ελέγχους που καθορίζουν ποιοι από μεμονωμένους κατασκευαστές μπορούν να διεκδικήσουν για τα φίλτρα τους που πωλούνται στο κράτος.
Για παράδειγμα η πολιτεία της Καλιφόρνια είναι μία από τις πιο δύσκολες πολιτείες για πώληση γιατί πολλά φίλτρα δεν πωλούνται σε αυτήν. Τα πρότυπα βασίζονται σε εξωφρενικές απαιτήσεις απόδοσης που είναι ανεξέλεγκτα. Οι πιο γνωστές εταιρίες επενδύουν πολλά χρήματα ώστε να «πιάσουν» τους χαρακτηρισμούς (ratings) επειδή αναγνωρίζουν την αξιοπιστία που τους χορηγείται εφόσον το φίλτρο τους μετρά ποιοτικά. Επομένως προσπαθούν να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερη τεκμηρίωση.
Το NSF International έχει 6 πρότυπα για τα φίλτρα πόσιμου νερού, συμπεριλαμβανομένων των προτύπων 42, 53, 58 (μονάδες αντίστροφης όσμωσης) και 55 (μονάδες υπεριώδους ακτινοβολίας). Το μεγαλύτερο μέρος των φίλτρων είναι πιστοποιημένα σύμφωνα με τα ακόλουθα πρότυπα:
- Standard 42: Αισθητικό αποτέλεσμα: Αυτό καλύπτει γεύση, οσμή και αφαίρεση χλωρίου και περαιτέρω διαιρείται σε υποκατηγορία ανάλογα με το ποσοστό αφαίρεσης δηλαδή:
Class I: 75% ή περισσότερο αφαίρεση χλωρίου
Class II: 50% - 74% αφαίρεση χλωρίου
Class III: 25% - 49% αφαίρεση χλωρίου
- Standard 53: Επιπτώσεις στην υγεία: Αυτή η κατηγορία καλύπτει κάθε μόλυνση, με πολλές από αυτές όπως μόλυβδος και αμίαντος, όντας πολύ δύσκολο να απομακρυνθούν λόγω του μεγέθους ή της χημικής σύστασης. Οι ουσίες αυτές ελέγχονται προσωπικά από τον καθένα με κάθε τεστ σε διαφορετικό κόστος:
Χημικά (VOC’s THM’s)
Φυτοφάρμακα
Ζιζανιοκτόνα
Κύστες (Γιάρδια, Κρυπτοσπορίδιο)
Θολερότητα
Μόλυβδος
Αμίαντος
Ραδόνιο
Η μέθοδος στην οποία τα φίλτρα ελέγχονται είναι να ελέγχονται για περισσότερο από 99,9% μείωση μίας ουσίας (για παράδειγμα μόλυβδο) για την διπλάσια ανοχή του φίλτρου. Για παράδειγμα εάν ένα φίλτρο έχει ονομαστική τιμή 500 γαλόνια (1892 λίτρα) από την NSF International αυτό σημαίνει ότι απομάκρυνε μόλυβδο κατά 99,9% για 1000 γαλόνια (3785 λίτρα). Υπό αυτή την έννοια, οι καταναλωτές είναι απόλυτα προστατευμένοι για οποιαδήποτε περίπτωση νερού όντας ελεγμένη η μονάδα και συντηρητικά εκτιμημένη η αναμενόμενη απόδοσή της.
Η NSF δεν βαθμολογεί ή συγκρίνει ένα φίλτρο με ένα άλλο. Απλώς πιστοποιεί ότι το προϊόν που έχει την σφραγίδα NSF πληροί τις ελάχιστες προϋποθέσεις των εφαρμοζόμενων ANSI/NSF προτύπων. Το NSF επίσης πιστοποιεί ότι ο κατασκευαστής συμφωνεί να συμμορφώνεται με τις γραπτές πολιτικές του NSF. Στην Καλιφόρνια δέχονται και άλλα αποτελέσματα από ελέγχους, όμως το NSF International είναι μία πιο ολοκληρωμένη πηγή για συγκρίσεις, και λόγω τούτου, από τον Οκτώβριο του 1992 όλα τα φίλτρα που έχουν πουληθεί στην πολιτεία της Καλιφόρνια πρέπει να φέρουν την ένδειξη του NSF. Όποιο προϊόν δεν φέρει την ένδειξη απαγορεύεται να πωλείται.
ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΦΙΛΤΡΟΥ
Υπάρχουν άλλοι 3 παράγοντες για να λάβετε υπόψη σας όταν αγοράζετε ένα σύστημα καθαρισμού νερού οι οποίοι μπορεί να είναι εξίσου σημαντικοί όσο η απόδοση του ίδιου του προϊόντος:
- Κόστος αλλαγής φίλτρων: Πόσο θα κοστίσει η συντήρηση του φίλτρου στον χρόνο ζωής του; Καμιά φορά είναι καλύτερο να αγοράζετε την συσκευή και τα ανταλλακτικά μαζί γιατί αυτό σας εξασφαλίζει την χαμηλότερη τιμή.
- Εγγύηση συστήματος: Πόσο είναι το διάστημα της εγγύησης; Κάποια φθηνότερα συστήματα έχουν 1 χρόνο εγγύηση, η 3 χρόνια εγγύηση και μετά να πετώνται. Γενικώς λίγα συστήματα δίνουν εγγύηση πάνω από 5 χρόνια. Όσο πιο μεγάλη η διάρκεια της εγγύησης, τόσο καλύτερα γιατί αυτή είναι μία άμεση ένδειξη της δέσμευσης του κατασκευαστή στο προϊόν και στις συντηρήσεις για τον πελάτη.
- Μακροζωία εταιρείας: Πόσο καιρό η εταιρία είναι στην αγορά και ποια η προοπτική της να μείνει στην αγορά; Με λίγα λόγια, θα είναι η εταιρία 5, 10, 25 χρόνια ή περισσότερα; Η σημασία της μακροζωίας είναι και η διαθεσιμότητα των ανταλλακτικών φίλτρων όπως απαιτείται. Πολλά φίλτρα δεν μπορούν να αλλαχθούν και πολλοί καταναλωτές έχουν «καεί» αφού αγοράσουν ένα φίλτρο το οποίο 3 χρόνια αργότερα δεν υπήρχε στην αγορά! Η σωστή συμβουλή είναι να στοχεύσετε αναγνωρισμένες κατασκευαστικές εταιρίες φίλτρων οι οποίες υπάρχουν στην βιομηχανία για πάνω από 15 χρόνια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Στο τέλος αυτού του οδηγού, οποιοσδήποτε καταναλωτής θα μπορεί να ψάξει ανάμεσα στις χιλιάδες επιλογές και να διαλέξει ένα σύστημα που θα ταιριάζει για το πόσιμο νερό που χρειάζεται. Για περισσότερες πληροφορίες σε οποιαδήποτε περιεχόμενα αυτού του οδηγού, παρακαλώ επικοινωνήστε με το email: elias@pmsgroup.gr
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
http://www.econews.gr/2012/01/20/filtra-nerou/
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Τι να λάβετε υπόψη πριν προμηθευτείτε ένα σύστημα καθαρισμού νερού
Υπάρχουν 3 παράγοντες για να λάβετε υπόψη σας όταν αγοράζετε ένα σύστημα καθαρισμού νερού οι οποίοι μπορεί να είναι εξίσου σημαντικοί όσο η απόδοση του ίδιου του προϊόντος:
- Κόστος αλλαγής φίλτρων: Πόσο θα κοστίσει η συντήρηση του φίλτρου στον χρόνο ζωής του; Καμιά φορά είναι καλύτερο να αγοράζετε την συσκευή και τα ανταλλακτικά μαζί γιατί αυτό σας εξασφαλίζει την χαμηλότερη τιμή.
- Εγγύηση συστήματος: Πόσο είναι το διάστημα της εγγύησης; Κάποια φθηνότερα συστήματα έχουν 1 χρόνο εγγύηση, η 3 χρόνια εγγύηση και μετά να πετώνται. Γενικώς λίγα συστήματα δίνουν εγγύηση πάνω από 5 χρόνια. Όσο πιο μεγάλη η διάρκεια της εγγύησης, τόσο καλύτερα γιατί αυτή είναι μία άμεση ένδειξη της δέσμευσης του κατασκευαστή στο προϊόν και στις συντηρήσεις για τον πελάτη.
- Μακροζωία εταιρείας: Πόσο καιρό η εταιρία είναι στην αγορά και ποια η προοπτική της να μείνει στην αγορά; Με λίγα λόγια, θα είναι η εταιρία 5, 10, 25 χρόνια ή περισσότερα; Η σημασία της μακροζωίας είναι και η διαθεσιμότητα των ανταλλακτικών φίλτρων όπως απαιτείται. Πολλά φίλτρα δεν μπορούν να αλλαχθούν και πολλοί καταναλωτές έχουν «καεί» αφού αγοράσουν ένα φίλτρο το οποίο 3 χρόνια αργότερα δεν υπήρχε στην αγορά! Η σωστή συμβουλή είναι να στοχεύσετε αναγνωρισμένες κατασκευαστικές εταιρίες φίλτρων οι οποίες υπάρχουν στην βιομηχανία για πάνω από 15 χρόνια.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
27-10-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=5657&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
- Κόστος αλλαγής φίλτρων: Πόσο θα κοστίσει η συντήρηση του φίλτρου στον χρόνο ζωής του; Καμιά φορά είναι καλύτερο να αγοράζετε την συσκευή και τα ανταλλακτικά μαζί γιατί αυτό σας εξασφαλίζει την χαμηλότερη τιμή.
- Εγγύηση συστήματος: Πόσο είναι το διάστημα της εγγύησης; Κάποια φθηνότερα συστήματα έχουν 1 χρόνο εγγύηση, η 3 χρόνια εγγύηση και μετά να πετώνται. Γενικώς λίγα συστήματα δίνουν εγγύηση πάνω από 5 χρόνια. Όσο πιο μεγάλη η διάρκεια της εγγύησης, τόσο καλύτερα γιατί αυτή είναι μία άμεση ένδειξη της δέσμευσης του κατασκευαστή στο προϊόν και στις συντηρήσεις για τον πελάτη.
- Μακροζωία εταιρείας: Πόσο καιρό η εταιρία είναι στην αγορά και ποια η προοπτική της να μείνει στην αγορά; Με λίγα λόγια, θα είναι η εταιρία 5, 10, 25 χρόνια ή περισσότερα; Η σημασία της μακροζωίας είναι και η διαθεσιμότητα των ανταλλακτικών φίλτρων όπως απαιτείται. Πολλά φίλτρα δεν μπορούν να αλλαχθούν και πολλοί καταναλωτές έχουν «καεί» αφού αγοράσουν ένα φίλτρο το οποίο 3 χρόνια αργότερα δεν υπήρχε στην αγορά! Η σωστή συμβουλή είναι να στοχεύσετε αναγνωρισμένες κατασκευαστικές εταιρίες φίλτρων οι οποίες υπάρχουν στην βιομηχανία για πάνω από 15 χρόνια.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
27-10-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=5657&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
Η χρήση του εμφιαλωμένου νερού σήμερα
Το εμφιαλωμένο νερό βρίσκεται σε μια ακμάζουσα άνθηση τον τελευταίο καιρό λόγω όλων των προβλημάτων μόλυνσης που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Οι άνθρωποι το καταναλώνουν λόγω της βελτιωμένης γεύσης του και αυτό τους επιτρέπει να πίνουν περισσότερο νερό. Αυτό που ο κόσμος δεν συνειδητοποιεί είναι ότι οι προδιαγραφές (standards) για το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι υψηλότερες από αυτά για το νερό της βρύσης της κουζίνας τους. Έχει επιτραπεί στις εταιρίες εμφιαλωμένου νερού να πουλούν νερό με ένα ελάχιστο όριο μόλυνσης (βακτήρια, φύκια, βρωμιά, μόλυβδος, κλπ). Όταν το νερό έχει καλύτερη γεύση, ο κόσμος το αντιλαμβάνεται ως καθαρότερο.
Παρακάτω είναι τα μειονεκτήματα του εμφιαλωμένου νερού:
- Ακριβό: Έρευνα του 1985 έδειξε ότι οι καταναλωτές πληρώνουν έως και 1000 φορές περισσότερο το κόστος του νερού της βρύσης.
- Άβολο-ακατάλληλο: Άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν εμφιαλωμένο νερό συχνά έχουν την τάση να έχουν πολλά μπουκάλια στα πόδια τους – άδεια δοχεία ή καινούργιες κανάτες περιμένουν να χρησιμοποιηθούν. Οι άνθρωποι συνήθως συσσωρεύουν το «καθαρό» νερό για ειδικούς λόγους, π.χ. καφές, ποτά, αντί να το χρησιμοποιούν άνετα όποτε χρειάζεται. Υπάρχει πάντα το πρόβλημά του να υπάρχουν πολλά μπουκάλια στα χέρια γιατί δεν χρησιμοποιούνται αρκετά γρήγορα, ή όχι αρκετά μπουκάλια γιατί το νερό καταναλώνεται πιο γρήγορα.
- Δεν υπάρχει νομοθεσία για να είναι καθαρότερο από το νερό βρύσης: Το 1991, στην έδρα της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου στις ΗΠΑ, έγινε μία έρευνα στο εμφιαλωμένο νερό με τα ακόλουθα αποτελέσματα:
o 25% από τα «ακριβά» νερά (όπως Evian, Perrier, κλπ) αντλούν από τις ίδιες πηγές όπως οι πόλεις!!
o 31% υπερβαίνουν τα όρια του νερού της βρύσης για μικροβιολογικές προσμείξεις!
o 25% δεν μπορούσαν να εγγράψουν τις πηγές νερού!
o Ό,τι νερό πουλήθηκε αυστηρά εντός συνόρων δεν υπόκειται σε ρύθμιση από τη διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων!
Το πανεπιστήμιο του Delaware βρήκε ότι από τα 37 γνωστά εμφιαλωμένα νερά, τουλάχιστον τα 24 ήταν εκτός γραμμής τουλάχιστον ενός από τις 31 προδιαγραφές ορισμένες για πόση νερού! Το γραφείο συνελεύσεων ερευνητικών μελετών της Καλιφόρνια, ΗΠΑ έκανε το 1985 τυχαίους ελέγχους δειγμάτων εμφιαλωμένων νερών που πουλήθηκαν (brands όπως Alhambra, Black Mountain, Sparkletts, κλπ) και βρήκε έναν αριθμό από προβλήματα μολύνσεων, όπως διάφορα χημικές ουσίες, έντομα, φύκια, βακτήρια, νύχια, ακόμα και τσίχλα!!
Εξαιτίας της φύσης της εμφιάλωσης και της διάθεσης, είναι δύσκολο να αποφευχθεί η περιστασιακή μόλυνση από διάφορα σημεία στην όλη διαδικασία. Οι φυσαλίδες αέρα που μπαίνουν στα οικιακά δοχεία είναι φορτωμένες με βακτήρια και σκόνη που μολύνει το νερό κάθε φορά. Οι εταιρίες εμφιάλωσης συνιστούν να κρατείται το νερό μακριά από απευθείας έκθεση στον ήλιο και ακόμα και προμηθεύουν καλύμματα για τα μπουκάλια εξαιτίας των φυκιών, κλπ που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα μπουκάλια λόγω της ζέστης και του φωτός.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
Παρακάτω είναι τα μειονεκτήματα του εμφιαλωμένου νερού:
- Ακριβό: Έρευνα του 1985 έδειξε ότι οι καταναλωτές πληρώνουν έως και 1000 φορές περισσότερο το κόστος του νερού της βρύσης.
- Άβολο-ακατάλληλο: Άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν εμφιαλωμένο νερό συχνά έχουν την τάση να έχουν πολλά μπουκάλια στα πόδια τους – άδεια δοχεία ή καινούργιες κανάτες περιμένουν να χρησιμοποιηθούν. Οι άνθρωποι συνήθως συσσωρεύουν το «καθαρό» νερό για ειδικούς λόγους, π.χ. καφές, ποτά, αντί να το χρησιμοποιούν άνετα όποτε χρειάζεται. Υπάρχει πάντα το πρόβλημά του να υπάρχουν πολλά μπουκάλια στα χέρια γιατί δεν χρησιμοποιούνται αρκετά γρήγορα, ή όχι αρκετά μπουκάλια γιατί το νερό καταναλώνεται πιο γρήγορα.
- Δεν υπάρχει νομοθεσία για να είναι καθαρότερο από το νερό βρύσης: Το 1991, στην έδρα της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου στις ΗΠΑ, έγινε μία έρευνα στο εμφιαλωμένο νερό με τα ακόλουθα αποτελέσματα:
o 25% από τα «ακριβά» νερά (όπως Evian, Perrier, κλπ) αντλούν από τις ίδιες πηγές όπως οι πόλεις!!
o 31% υπερβαίνουν τα όρια του νερού της βρύσης για μικροβιολογικές προσμείξεις!
o 25% δεν μπορούσαν να εγγράψουν τις πηγές νερού!
o Ό,τι νερό πουλήθηκε αυστηρά εντός συνόρων δεν υπόκειται σε ρύθμιση από τη διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων!
Το πανεπιστήμιο του Delaware βρήκε ότι από τα 37 γνωστά εμφιαλωμένα νερά, τουλάχιστον τα 24 ήταν εκτός γραμμής τουλάχιστον ενός από τις 31 προδιαγραφές ορισμένες για πόση νερού! Το γραφείο συνελεύσεων ερευνητικών μελετών της Καλιφόρνια, ΗΠΑ έκανε το 1985 τυχαίους ελέγχους δειγμάτων εμφιαλωμένων νερών που πουλήθηκαν (brands όπως Alhambra, Black Mountain, Sparkletts, κλπ) και βρήκε έναν αριθμό από προβλήματα μολύνσεων, όπως διάφορα χημικές ουσίες, έντομα, φύκια, βακτήρια, νύχια, ακόμα και τσίχλα!!
Εξαιτίας της φύσης της εμφιάλωσης και της διάθεσης, είναι δύσκολο να αποφευχθεί η περιστασιακή μόλυνση από διάφορα σημεία στην όλη διαδικασία. Οι φυσαλίδες αέρα που μπαίνουν στα οικιακά δοχεία είναι φορτωμένες με βακτήρια και σκόνη που μολύνει το νερό κάθε φορά. Οι εταιρίες εμφιάλωσης συνιστούν να κρατείται το νερό μακριά από απευθείας έκθεση στον ήλιο και ακόμα και προμηθεύουν καλύμματα για τα μπουκάλια εξαιτίας των φυκιών, κλπ που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα μπουκάλια λόγω της ζέστης και του φωτός.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
Τι νερό πίνουμε; Ποιο νερό θέλουμε;
Έχουμε κάποια κοινωνικά αγαθά των οποίων τη χρήση την έχουμε δεδομένη. Ένα από αυτά είναι και το νερό, για το οποίο τόσα τραγούδια, τόσοι θρύλοι αλλά και θρησκείες παγκοσμίως έχουν διαμορφώσει κοινωνικές μεταβολές και συνήθειες βάσει αυτού του αγαθού. Είναι το στοιχείο της φύσης που χωρίς αυτό και τον ατμοσφαιρικό αέρα κανένας έμβιος οργανισμός δεν μπορεί να επιζήσει. Ωστόσο, η ποιότητα του πόσιμου νερού δείχνει και μια εικόνα του επιπέδου της κοινωνίας στην οποία ζούμε.
Ένας Άγγλος συγγραφέας, ο Samuel Taylor Coleridge, είχε γράψει: «Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιούμε» πριν από περίπου 2 αιώνες! Πού να ήξερε, βέβαια, ότι τα λόγια του θα παρέμεναν επίκαιρα το 2011, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πόσιμο νερό του Βόλου.
Αυτό συνεπάγεται ύστερα από προσωπική μου έρευνα με ερωτηματολόγια που διεξήχθη πρόσφατα στο Βόλο σε δείγμα 150 πολιτών. Το 71% πιστεύει ότι η ποιότητα του πόσιμου νερού του Βόλου είναι κακή, και ο κύριος λόγος είναι το κακό δίκτυο της ΔΕΥΑΜΒ. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι γίνεται σωστά η δουλειά για την βελτίωση της ποιότητας ούτε σωστή διαχείριση των πηγών – υδατικών πόρων. Σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι δεν γίνονται επαρκείς χημικές αναλύσεις. Περίπου το 70% γνωρίζει τον όρο «Τεχνολογία Νερού» και το 63% θα ενδιαφερόταν να μάθει για τις τεχνικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η επιστήμη αυτή για τη βελτίωση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Το 57% πιστεύει στη συλλογική ευθύνη ανάμεσα στην προσωπική και στην ευθύνη της πολιτείας για την διατήρηση της καλής ποιότητας του νερού ενώ το 42% θα συμμετείχε εθελοντικά σε κάποιο σύλλογο για τη διεξαγωγή χημικών αναλύσεων. Τέλος, η πλειοψηφία πίνει εμφιαλωμένο νερό (65%) και μόνο το 10% χρησιμοποιεί φίλτρα στο σημείο χρήσης (βρύση). Τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνονται ακόμη πιο δυσάρεστα αν κοιτάξετε ξεχωριστά κάθε πίνακα. (βλ. ΠΙΝΑΚΕΣ 1-10)
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας καθότι είναι ηλίου φαεινότερα! Επιτρέψτε μου να κλείσω την ανάλυση του ερωτηματολογίου ακριβώς όπως το προλόγισα, χρησιμοποιώντας μία άλλη ρήση ενός Αμερικανού ηθοποιού και συγγραφέα, του W.C. Fields, πριν από περίπου έναν αιώνα: «Δεν πίνω ποτέ νερό. Αυτό το πράγμα σκουριάζει τους σωλήνες».
Ο κύριος Ηλίας Παπαποστόλου, πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση και εμπειρία στην τεχνολογία νερού και ιδιοκτήτης της Aqua Teκ στο Βόλο και υπεύθυνος του τομέα της κεντρικής και βόρειας Ελλάδος, δηλώνει: «Οι δήμοι και εταιρίες ύδρευσης κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν αλλά αδυνατούν να ελέγξουν για μία μεγάλη σειρά από προσμείξεις. Υπάρχουν απαρχαιωμένα δίκτυα διανομής, όπως σωληνώσεις κατασκευασμένες από μόλυβδο ή αμίαντο. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ είναι επιβεβλημένη η απαιτούμενη συμμόρφωση με την προτεραιότητα της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος όπου αναφέρει μία λίστα από 129 τοξικά χημικά που βρίσκονται παγκοσμίως στο πόσιμο νερό – στην ουσία οι περισσότεροι δήμοι ελέγχουν για λιγότερο από 30 από αυτά! Δεν είναι μόνο ευθύνη των αρμόδιων αρχών αλλά και των πολιτών η βελτίωση του ατομικού πόσιμου νερού και γι’ αυτό πολλοί «αναγκάζονται» να βρουν τη λύση στα εμφιαλωμένα νερά, πράγμα το οποίο κοστίζει στις τσέπες των καταναλωτών και δεν εξασφαλίζεται αυτομάτως η βέλτιστη ποιότητα. Αλλά είναι επίσης άδικο να πληρώνουμε το τέλος στην αρμόδια Υπηρεσία και παράλληλα να μην λαμβάνουμε το προσφερόμενο αγαθό! Είναι στο δικό μας χέρι να πάρουμε την προσωπική ευθύνη να διαφυλάξουμε το νερό που συνήθως πίνουμε και με το οποίο παρασκευάζουμε το φαγητό μας. Αυτή η ευθύνη ξεκινάει από το να επέμβουμε στην τελική χρήση κατανάλωσης ήτοι στη βρύση της κουζίνας μας. Απομακρύνοντας όλους τους μολυσματικούς παράγοντες ακριβώς πριν καταναλώσουμε το νερό είναι η πιο λογική, αποτελεσματική και οικονομική λύση στον καθαρισμό του πόσιμου νερού. Με αυτή τη μέθοδο, μόνο το πόσιμο νερό φιλτράρεται (αντί για όλο το νερό της οικίας).»
Η τεχνολογία νερού αρχίζει και βρίσκει πρόσφορο έδαφος ως καλύτερη λύση αλλά και πιο οικονομική στις οικίες μας, καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εμπιστεύονται τις τεχνικές της τεχνολογίας νερού. Τα φίλτρα νερού είναι στα πρώιμα στάδια της ευρείας χρήσης τους και έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τον κόσμο όπως και κάθε νεοφανής τεχνολογία στην κοινωνία.
Σε μια εποχή που τα πάντα πλέον εξαρτώνται από τη δυναμική της τσέπης μας, ανάλογα με την οικονομική μας ευχέρεια, οφείλουμε να κοιτάξουμε και την ποιότητα του πόσιμου νερού μας και, συνεπώς, την υγεία μας. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 40% των ανθρώπων που ζουν στη γη δεν έχει επαρκές νερό ακόμα και για υποτυπώδη υγιεινή.
Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν το 2000 από ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση μολυσμένου νερού, ή με ξηρασία, ενώ υπολογίζεται ότι στα επόμενα 20 χρόνια η ποσότητα του νερού που αναλογεί στον καθένα προβλέπεται να μειωθεί κατά 30%. Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, πρέπει να θυμόμαστε ότι το Ύδωρ είναι το «ζωτικό πετρέλαιο» των «έμβιων μηχανών»!!!
Βαγγέλης Πασιάς
21-10-2001: http://www.thisisvolos.gr/commentary/sociology/item/1513-water-we-drink-water-what-we-want.html
Ένας Άγγλος συγγραφέας, ο Samuel Taylor Coleridge, είχε γράψει: «Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιούμε» πριν από περίπου 2 αιώνες! Πού να ήξερε, βέβαια, ότι τα λόγια του θα παρέμεναν επίκαιρα το 2011, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πόσιμο νερό του Βόλου.
Αυτό συνεπάγεται ύστερα από προσωπική μου έρευνα με ερωτηματολόγια που διεξήχθη πρόσφατα στο Βόλο σε δείγμα 150 πολιτών. Το 71% πιστεύει ότι η ποιότητα του πόσιμου νερού του Βόλου είναι κακή, και ο κύριος λόγος είναι το κακό δίκτυο της ΔΕΥΑΜΒ. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι γίνεται σωστά η δουλειά για την βελτίωση της ποιότητας ούτε σωστή διαχείριση των πηγών – υδατικών πόρων. Σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι δεν γίνονται επαρκείς χημικές αναλύσεις. Περίπου το 70% γνωρίζει τον όρο «Τεχνολογία Νερού» και το 63% θα ενδιαφερόταν να μάθει για τις τεχνικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η επιστήμη αυτή για τη βελτίωση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Το 57% πιστεύει στη συλλογική ευθύνη ανάμεσα στην προσωπική και στην ευθύνη της πολιτείας για την διατήρηση της καλής ποιότητας του νερού ενώ το 42% θα συμμετείχε εθελοντικά σε κάποιο σύλλογο για τη διεξαγωγή χημικών αναλύσεων. Τέλος, η πλειοψηφία πίνει εμφιαλωμένο νερό (65%) και μόνο το 10% χρησιμοποιεί φίλτρα στο σημείο χρήσης (βρύση). Τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνονται ακόμη πιο δυσάρεστα αν κοιτάξετε ξεχωριστά κάθε πίνακα. (βλ. ΠΙΝΑΚΕΣ 1-10)
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας καθότι είναι ηλίου φαεινότερα! Επιτρέψτε μου να κλείσω την ανάλυση του ερωτηματολογίου ακριβώς όπως το προλόγισα, χρησιμοποιώντας μία άλλη ρήση ενός Αμερικανού ηθοποιού και συγγραφέα, του W.C. Fields, πριν από περίπου έναν αιώνα: «Δεν πίνω ποτέ νερό. Αυτό το πράγμα σκουριάζει τους σωλήνες».
Ο κύριος Ηλίας Παπαποστόλου, πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση και εμπειρία στην τεχνολογία νερού και ιδιοκτήτης της Aqua Teκ στο Βόλο και υπεύθυνος του τομέα της κεντρικής και βόρειας Ελλάδος, δηλώνει: «Οι δήμοι και εταιρίες ύδρευσης κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν αλλά αδυνατούν να ελέγξουν για μία μεγάλη σειρά από προσμείξεις. Υπάρχουν απαρχαιωμένα δίκτυα διανομής, όπως σωληνώσεις κατασκευασμένες από μόλυβδο ή αμίαντο. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ είναι επιβεβλημένη η απαιτούμενη συμμόρφωση με την προτεραιότητα της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος όπου αναφέρει μία λίστα από 129 τοξικά χημικά που βρίσκονται παγκοσμίως στο πόσιμο νερό – στην ουσία οι περισσότεροι δήμοι ελέγχουν για λιγότερο από 30 από αυτά! Δεν είναι μόνο ευθύνη των αρμόδιων αρχών αλλά και των πολιτών η βελτίωση του ατομικού πόσιμου νερού και γι’ αυτό πολλοί «αναγκάζονται» να βρουν τη λύση στα εμφιαλωμένα νερά, πράγμα το οποίο κοστίζει στις τσέπες των καταναλωτών και δεν εξασφαλίζεται αυτομάτως η βέλτιστη ποιότητα. Αλλά είναι επίσης άδικο να πληρώνουμε το τέλος στην αρμόδια Υπηρεσία και παράλληλα να μην λαμβάνουμε το προσφερόμενο αγαθό! Είναι στο δικό μας χέρι να πάρουμε την προσωπική ευθύνη να διαφυλάξουμε το νερό που συνήθως πίνουμε και με το οποίο παρασκευάζουμε το φαγητό μας. Αυτή η ευθύνη ξεκινάει από το να επέμβουμε στην τελική χρήση κατανάλωσης ήτοι στη βρύση της κουζίνας μας. Απομακρύνοντας όλους τους μολυσματικούς παράγοντες ακριβώς πριν καταναλώσουμε το νερό είναι η πιο λογική, αποτελεσματική και οικονομική λύση στον καθαρισμό του πόσιμου νερού. Με αυτή τη μέθοδο, μόνο το πόσιμο νερό φιλτράρεται (αντί για όλο το νερό της οικίας).»
Η τεχνολογία νερού αρχίζει και βρίσκει πρόσφορο έδαφος ως καλύτερη λύση αλλά και πιο οικονομική στις οικίες μας, καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εμπιστεύονται τις τεχνικές της τεχνολογίας νερού. Τα φίλτρα νερού είναι στα πρώιμα στάδια της ευρείας χρήσης τους και έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τον κόσμο όπως και κάθε νεοφανής τεχνολογία στην κοινωνία.
Σε μια εποχή που τα πάντα πλέον εξαρτώνται από τη δυναμική της τσέπης μας, ανάλογα με την οικονομική μας ευχέρεια, οφείλουμε να κοιτάξουμε και την ποιότητα του πόσιμου νερού μας και, συνεπώς, την υγεία μας. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 40% των ανθρώπων που ζουν στη γη δεν έχει επαρκές νερό ακόμα και για υποτυπώδη υγιεινή.
Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν το 2000 από ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση μολυσμένου νερού, ή με ξηρασία, ενώ υπολογίζεται ότι στα επόμενα 20 χρόνια η ποσότητα του νερού που αναλογεί στον καθένα προβλέπεται να μειωθεί κατά 30%. Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, πρέπει να θυμόμαστε ότι το Ύδωρ είναι το «ζωτικό πετρέλαιο» των «έμβιων μηχανών»!!!
Βαγγέλης Πασιάς
21-10-2001: http://www.thisisvolos.gr/commentary/sociology/item/1513-water-we-drink-water-what-we-want.html
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011
Τρίτη 30 Αυγούστου 2011
Οι δυνατότητες της νανοτεχνολογίας για καθαρούς υδάτινους πόρους
Η παγκόσμια ανάπτυξη σήμερα δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη. Κάθε σημαντικό οικοσύστημα απειλείται σε διαφορετικές χρονικές κλίμακες, επηρεάζοντας το νερό, την τροφή, την ενέργεια, την βιοποικιλότητα και τους ορυκτούς πόρους – που επιδεινώνονται από την αύξηση του πληθυσμού και την κλιματική αλλαγή. Υπολογίζεται ότι περίπου 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο από την έλλειψη καθαρού νερού και περίπου το 35% των ανθρώπων στον αναπτυσσόμενο κόσμο πεθαίνουν από προβλήματα σχετικά με το νερό. Αν στο 2008 μόνο λίγες χώρες έχουν έλλειμμα παροχής νερού – υδροδότησης, υπολογίζεται ότι ως το 2025, με βάση τα σημερινά στοιχεία, πάνω από τις μισές χώρες του κόσμου θα είναι σε μία παρόμοια κρίση.
Οι λύσεις της νανοτεχνολογίας είναι σημαντικές γιατί οι αβιοτικές και βιοτικές προσμείξεις που υπάρχουν στο νερό και είναι οι πιο δύσκολες να διαχωριστούν βρίσκονται στην νανο-κλίμακα. Με τον έλεγχό της στα θεμέλια της ύλης, η επιστήμη της νανοτεχνολογίας και μηχανικής μπορεί να φέρει επαναστατικές τεχνολογίες για τη βελτίωση της ποιότητας του νερού. Ακόμα, η νανοτεχνολογία μπορεί να προσφέρει ορθολογική οργάνωση της παραγωγής με λιγότερους πόρους και απόβλητα ώστε να μειώσει τη μόλυνση στην πηγή της.
Το φιλτράρισμα και η αφαλάτωση του νερού έχουν σχετικά ελάχιστα διερευνηθεί ως τομείς στη νανοτεχνολογία, αλλά έχει αναπτυχθεί μία νέα τάση σε αυτή την κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για έναν τομέα σημαντικό στη ζωή, ο οποίος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την παραγωγική μηχανή και το ευρύτερο κοινό και υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι. Η έρευνα και ανάπτυξη σε τεχνολογίες όπως ηλεκτρονική, επιστήμη υλικών και φάρμακα είναι μεγάλη λόγω του ότι αυτές έχουν συντομότερη απόδοση, γι’ αυτό και χρηματοδοτούνται επενδύσεις σε αυτούς τους τομείς. Στο νερό λόγω των πόρων του απαιτείται πολύ μεγαλύτερη επένδυση και για πολύ μεγαλύτερη περίοδο και οι πιθανοί πόροι επενδυτών πρέπει να είναι καλύτερα συντονισμένοι. Για το λόγο αυτό πρέπει να υπάρχει διαρκής προσπάθεια για να έρθει η παραγωγή της νανοτεχνολογίας στον καθαρισμό του νερού στο ίδιο επίπεδο όπως και στις άλλες εφαρμογές της νανοτεχνολογίας. Εδώ φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να έχουν ένα σημαντικό ρόλο πέρα από την τόνωση της ευφάνταστης έρευνας.
Η επιστήμη και η τεχνολογία είναι δυναμικά πεδία όπου οι συνεκτικές δομές εμφανίζονται και αναλύονται. Η νανοτεχνολογία υπόσχεται να κυριαρχεί στο τοπίο για πολλά από αυτά τα πεδία στις επόμενες δεκαετίες. Η έρευνα και ανάπτυξη σε αυτή την κλίμακα μπορεί να απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις για την κοινωνία, από την βελτιωμένη κατανόηση της φύσης και την αυξημένη παραγωγικότητα, στη μοριακή ιατρική και για την παράταση των ορίων για αειφόρο ανάπτυξη.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
30-8-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=4532&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
Οι λύσεις της νανοτεχνολογίας είναι σημαντικές γιατί οι αβιοτικές και βιοτικές προσμείξεις που υπάρχουν στο νερό και είναι οι πιο δύσκολες να διαχωριστούν βρίσκονται στην νανο-κλίμακα. Με τον έλεγχό της στα θεμέλια της ύλης, η επιστήμη της νανοτεχνολογίας και μηχανικής μπορεί να φέρει επαναστατικές τεχνολογίες για τη βελτίωση της ποιότητας του νερού. Ακόμα, η νανοτεχνολογία μπορεί να προσφέρει ορθολογική οργάνωση της παραγωγής με λιγότερους πόρους και απόβλητα ώστε να μειώσει τη μόλυνση στην πηγή της.
Το φιλτράρισμα και η αφαλάτωση του νερού έχουν σχετικά ελάχιστα διερευνηθεί ως τομείς στη νανοτεχνολογία, αλλά έχει αναπτυχθεί μία νέα τάση σε αυτή την κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για έναν τομέα σημαντικό στη ζωή, ο οποίος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την παραγωγική μηχανή και το ευρύτερο κοινό και υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι. Η έρευνα και ανάπτυξη σε τεχνολογίες όπως ηλεκτρονική, επιστήμη υλικών και φάρμακα είναι μεγάλη λόγω του ότι αυτές έχουν συντομότερη απόδοση, γι’ αυτό και χρηματοδοτούνται επενδύσεις σε αυτούς τους τομείς. Στο νερό λόγω των πόρων του απαιτείται πολύ μεγαλύτερη επένδυση και για πολύ μεγαλύτερη περίοδο και οι πιθανοί πόροι επενδυτών πρέπει να είναι καλύτερα συντονισμένοι. Για το λόγο αυτό πρέπει να υπάρχει διαρκής προσπάθεια για να έρθει η παραγωγή της νανοτεχνολογίας στον καθαρισμό του νερού στο ίδιο επίπεδο όπως και στις άλλες εφαρμογές της νανοτεχνολογίας. Εδώ φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να έχουν ένα σημαντικό ρόλο πέρα από την τόνωση της ευφάνταστης έρευνας.
Η επιστήμη και η τεχνολογία είναι δυναμικά πεδία όπου οι συνεκτικές δομές εμφανίζονται και αναλύονται. Η νανοτεχνολογία υπόσχεται να κυριαρχεί στο τοπίο για πολλά από αυτά τα πεδία στις επόμενες δεκαετίες. Η έρευνα και ανάπτυξη σε αυτή την κλίμακα μπορεί να απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις για την κοινωνία, από την βελτιωμένη κατανόηση της φύσης και την αυξημένη παραγωγικότητα, στη μοριακή ιατρική και για την παράταση των ορίων για αειφόρο ανάπτυξη.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
30-8-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=4532&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΚΕΙΟ: Η ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ «ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣ ΟΣΜΩΣΗΣ» ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΟ ΝΕΡΟ
Τα προβλήματα του νερού στο Στεφανοβίκειο είναι καθημερινό θέμα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο του νομού μας. Τα δημοσιεύματα παίρνουν και δίνουν, ενώ η Δημοτική Αρχή προσπαθεί να εντοπίσει την κατάλληλη θέση για γεώτρηση που θα δώσει καθαρό και ασφαλές νερό.
Η επιβάρυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα από βαρέα μέταλλα
Η προσπάθεια των εταιριών υδάτων (Δήμοι κλπ) για ασφαλές νερό περιορίζεται κυρίως στη χλωρίωση του νερού για τον έλεγχο της μολύνσεως από παθογόνα μικρόβια και τις επιδημίες που μάστιζαν τον τόπο προ εξήντα έως εβδομήντα ετών. Πλην όμως, τον τελευταίο χρόνο, στο νερό της περιοχής ανιχνεύονται ανά τακτά διαστήματα βαρέα μέταλλα όπως χρώμιο και πρόσφατα σε νέα γεώτρηση αρσενικό.
Γίνονται φιλότιμες προσπάθειες και από τον Δήμο Ρήγα Φεραίου με την τεχνογνωσία του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) για να εντοπισθεί το καλύτερο σημείο που θα γίνει γεώτρηση για να δώσει καθαρό νερό. Η αλήθεια είναι όμως ότι το υπέδαφος είναι πολύ επιβαρυμένο εδώ και χρόνια (φυτοφάρμακα, βιομηχανικά λύματα) και οι προσπάθειες δεν τελεσφορούν.
Αυτοπροστασία: Η σίγουρη και άμεση λύση του προβλήματος
Η μία λύση που ήδη υιοθετούν οι κάτοικοι της περιοχής είναι τα εμφιαλωμένα νερά, τόσο για την πόση όσο και για το μαγείρεμα!
Κι όμως υπάρχει καλύτερη λύση: Η εγκατάσταση ενός οικιακού συστήματος Αντίστροφης Όσμωσης, χρησιμοποιώντας το νερό του δικτύου!
Η αντίστροφη όσμωση (Reverse Osmosis – RO) είναι γνωστή επίσης και ως η ανώτερη δυνατή φίλτρανση από την βιομηχανία τεχνολογίας καθαρισμού νερού. Η RO αναπτύχθηκε στα τέλη του 1950 με την συνδρομή της Αμερικάνικης κυβέρνησης ως μέθοδος αφαλάτωσης θαλασσινού νερού και μετατροπής του σε πόσιμο. Σήμερα το σύστημα αντίστροφης όσμωσης έχει ονομαστεί έτσι ως η τελειότερη λύση καθαρισμού και φιλτραρίσματος νερού.
Η εξελιγμένη τεχνολογία είναι πλέον διαθέσιμη στα σπίτια και στα γραφεία για πόσιμο νερό με πολύ μικρό κόστος.
Τι είδους ακαθαρσίες μπορεί ένα σύστημα αντίστροφης όσμωσης να αφαιρέσει από το νερό;
Το σύστημα νερού αντίστροφης όσμωσης σας προστατεύει από ακαθαρσίες του νερού που θα επηρεάσουν την υγεία σας όπως βαρέα μέταλλα (χρώμιο, αρσενικό, μόλυβδο), άλατα, χλώριο, χημικά, λιπάσματα, παθογόνους μικροοργανισμούς, ιούς, βακτήρια και ακόμα και από ραδιενεργά απόβλητα.
Πώς λειτουργεί;
Στο σύστημα RO το μεγαλύτερο μέρος του νερού διέρχεται μέσω ειδικής μεμβράνης με πόρους (τρύπες) ανοίγματος 0,0001 – 0,001 μίκρο. Το υπόλοιπο μέρος του νερού «ξεπλένει» τη μεμβράνη από τα ανεπιθύμητα στοιχεία, που αναφέρθηκαν παραπάνω, και οδηγείται στην αποχέτευση ή στο πότισμα ανθόκηπου.
Έτσι η μεμβράνη διατηρείται καθαρή για συνεχή χρήση σε αντίθεση με τα κοινά φίλτρα, που κατακρατούν τα άχρηστα και επιβλαβή στοιχεία του νερού και πρέπει να αντικαθίστανται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ανάλογα με τη χρήση.
Οι μεμβράνες της RO διαρκούν περισσότερο και με μία μικρή συντήρηση μας παρέχουν τις «υπηρεσίες τους» για χρόνια.
Από το 1950 που πρωτοεφαρμόστηκε η Αντίστροφη Όσμωση έχουν γίνει πολλές βελτιώσεις στο σύστημα και σήμερα έχουμε συσκευές προηγμένης τεχνολογίας σε προσιτές τιμές για οικιακή τουλάχιστον χρήση.
Ρωτήστε τους ειδικούς
Τα συστήματα RO «προσαρμόζονται» ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε νοικοκυριού. Απευθυνθείτε σε επιστημονικά καταρτισμένα άτομα για να επιλέξετε την κατάλληλη συσκευή αυτοπροστασίας. Θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες μέσω του λήμματος «Τεχνολογία Πόσιμου Νερού» στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
6947-677636
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
6-8-2011: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑ αρ. φύλλου 34487 σελ. 4
8-8-2011: http://www.volospress.gr/?p=4187
Η επιβάρυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα από βαρέα μέταλλα
Η προσπάθεια των εταιριών υδάτων (Δήμοι κλπ) για ασφαλές νερό περιορίζεται κυρίως στη χλωρίωση του νερού για τον έλεγχο της μολύνσεως από παθογόνα μικρόβια και τις επιδημίες που μάστιζαν τον τόπο προ εξήντα έως εβδομήντα ετών. Πλην όμως, τον τελευταίο χρόνο, στο νερό της περιοχής ανιχνεύονται ανά τακτά διαστήματα βαρέα μέταλλα όπως χρώμιο και πρόσφατα σε νέα γεώτρηση αρσενικό.
Γίνονται φιλότιμες προσπάθειες και από τον Δήμο Ρήγα Φεραίου με την τεχνογνωσία του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) για να εντοπισθεί το καλύτερο σημείο που θα γίνει γεώτρηση για να δώσει καθαρό νερό. Η αλήθεια είναι όμως ότι το υπέδαφος είναι πολύ επιβαρυμένο εδώ και χρόνια (φυτοφάρμακα, βιομηχανικά λύματα) και οι προσπάθειες δεν τελεσφορούν.
Αυτοπροστασία: Η σίγουρη και άμεση λύση του προβλήματος
Η μία λύση που ήδη υιοθετούν οι κάτοικοι της περιοχής είναι τα εμφιαλωμένα νερά, τόσο για την πόση όσο και για το μαγείρεμα!
Κι όμως υπάρχει καλύτερη λύση: Η εγκατάσταση ενός οικιακού συστήματος Αντίστροφης Όσμωσης, χρησιμοποιώντας το νερό του δικτύου!
Η αντίστροφη όσμωση (Reverse Osmosis – RO) είναι γνωστή επίσης και ως η ανώτερη δυνατή φίλτρανση από την βιομηχανία τεχνολογίας καθαρισμού νερού. Η RO αναπτύχθηκε στα τέλη του 1950 με την συνδρομή της Αμερικάνικης κυβέρνησης ως μέθοδος αφαλάτωσης θαλασσινού νερού και μετατροπής του σε πόσιμο. Σήμερα το σύστημα αντίστροφης όσμωσης έχει ονομαστεί έτσι ως η τελειότερη λύση καθαρισμού και φιλτραρίσματος νερού.
Η εξελιγμένη τεχνολογία είναι πλέον διαθέσιμη στα σπίτια και στα γραφεία για πόσιμο νερό με πολύ μικρό κόστος.
Τι είδους ακαθαρσίες μπορεί ένα σύστημα αντίστροφης όσμωσης να αφαιρέσει από το νερό;
Το σύστημα νερού αντίστροφης όσμωσης σας προστατεύει από ακαθαρσίες του νερού που θα επηρεάσουν την υγεία σας όπως βαρέα μέταλλα (χρώμιο, αρσενικό, μόλυβδο), άλατα, χλώριο, χημικά, λιπάσματα, παθογόνους μικροοργανισμούς, ιούς, βακτήρια και ακόμα και από ραδιενεργά απόβλητα.
Πώς λειτουργεί;
Στο σύστημα RO το μεγαλύτερο μέρος του νερού διέρχεται μέσω ειδικής μεμβράνης με πόρους (τρύπες) ανοίγματος 0,0001 – 0,001 μίκρο. Το υπόλοιπο μέρος του νερού «ξεπλένει» τη μεμβράνη από τα ανεπιθύμητα στοιχεία, που αναφέρθηκαν παραπάνω, και οδηγείται στην αποχέτευση ή στο πότισμα ανθόκηπου.
Έτσι η μεμβράνη διατηρείται καθαρή για συνεχή χρήση σε αντίθεση με τα κοινά φίλτρα, που κατακρατούν τα άχρηστα και επιβλαβή στοιχεία του νερού και πρέπει να αντικαθίστανται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ανάλογα με τη χρήση.
Οι μεμβράνες της RO διαρκούν περισσότερο και με μία μικρή συντήρηση μας παρέχουν τις «υπηρεσίες τους» για χρόνια.
Από το 1950 που πρωτοεφαρμόστηκε η Αντίστροφη Όσμωση έχουν γίνει πολλές βελτιώσεις στο σύστημα και σήμερα έχουμε συσκευές προηγμένης τεχνολογίας σε προσιτές τιμές για οικιακή τουλάχιστον χρήση.
Ρωτήστε τους ειδικούς
Τα συστήματα RO «προσαρμόζονται» ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε νοικοκυριού. Απευθυνθείτε σε επιστημονικά καταρτισμένα άτομα για να επιλέξετε την κατάλληλη συσκευή αυτοπροστασίας. Θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες μέσω του λήμματος «Τεχνολογία Πόσιμου Νερού» στις μηχανές αναζήτησης του διαδικτύου.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
6947-677636
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
6-8-2011: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑ αρ. φύλλου 34487 σελ. 4
8-8-2011: http://www.volospress.gr/?p=4187
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011
ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΦΙΛΤΡΟ ΑΠΟ-ΧΛΩΡΙΩΣΗΣ ΝΕΡΟΥ ;
Το χλώριο έχει χρησιμοποιηθεί στις διαδικασίες απολύμανσης του νερού μας πάνω από έναν αιώνα τώρα. Είναι ευρέως γνωστό ότι το χλώριο είναι ένα απολυμαντικό και ως εκ τούτου, προστίθεται στο νερό. Ωστόσο, το χλώριο μπορεί να δημιουργήσει από μόνο του προβλήματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το χλώριο μόλις προστίθεται στο νερό, πρέπει κιόλας να απομακρύνεται από αυτό πριν την κατανάλωση. Εδώ θα εξετάσουμε γιατί προστίθεται στο νερό και στη συνέχεια γιατί πρέπει να αφαιρεθεί με τη χρήση φίλτρου.
Γιατί το χλώριο προστίθεται στο πόσιμο νερό;
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, το χλώριο έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία λοιμώξεων που προκαλούνται λόγω μικροοργανισμών. Επίσης, προστίθεται στο νερό προκειμένου να αποφευχθεί η εκδήλωση μολυσματικών νόσων, όπως η διάρροια, που θα περνούσαν μέσα από το νερό. Ακόμα και σήμερα, ο ρόλος του χλωρίου στον τομέα του καθαρισμού των υδάτων παραμένει ο ίδιος. Προστίθεται για την απολύμανση του νερού, έτσι ώστε να είναι καθαρότερο για κατανάλωση. Η διαδικασία αυτή καλείται ως χλωρίωση του νερού.
Γιατί το χλώριο θεωρείται επιβλαβές σε πόσιμο νερό;
Παρά το γεγονός ότι το χλώριο επιτελεί ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην απολύμανση του νερού, είναι επίσης σημαντικό να μην αφήνει ίχνη «πίσω του». Τα ίχνη αυτά είναι εύκολα διακριτά από την έντονη γεύση που δίνουν στο νερό. Η οσμή του χλωρίου στο νερό μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή. Αυτό, σε συνδυασμό με τη γεύση μπορεί να καταστήσει το νερό ακατάλληλο για πόση.
Αλλά οι κίνδυνοι του χλωρίου στο νερό δεν περιορίζονται μόνο στην οσμή και τη γεύση του. Το χλώριο μπορεί να είναι τοξικό σε υψηλά επίπεδα. Χημικά, η ουσία αυτή έχει ταξινομηθεί ως δηλητήριο. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι το χλώριο μπορεί να αντιδράσει με άλλες χημικές ουσίες που υπάρχουν στο νερό και να προκαλέσει τριαλογονομεθάνια, μια κατηγορία ενώσεων που περιλαμβάνουν χλωροφόρμιο και βρωμοφόρμιο. Η παρατεταμένη έκθεση σε αυτές τις χημικές ουσίες μπορεί να είναι καρκινογόνος. Οι γυναίκες που πίνουν χλωριωμένο νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν μεγαλύτερη τάση να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού.
Ελεύθερες ρίζες και η ζημιά που μπορούν να κάνουν στο ανθρώπινο σώμα
Η ιατρική επιστήμη ανησυχεί όλο και περισσότερο για το ρόλο που παίζουν οι ελεύθερες ρίζες στην επιδείνωση της υγείας του ανθρώπου. Οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της επιτάχυνσης της διαδικασίας γήρανσης και της πρόκλησης διαφόρων προβλημάτων υγείας. Η κατάσταση της αθηροσκλήρωσης τώρα συνδέεται άμεσα με την παρουσία του χλωρίου στα τρόφιμα και νερό.
Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους καθίσταται αναγκαία η χρήση ενός φίλτρου. Δεδομένου ότι το χλώριο προστίθεται στο νερό από την αρχή, αλλά δεν αφαιρείται από αυτό, είναι δική μας ευθύνη για να καθαρίσουμε το χλώριο από το νερό στο επίπεδο του δικού μας νοικοκυριού. Ένα φίλτρο απο-χλωρίωσης όχι μόνο αφαιρεί το χλώριο, αλλά και τα τριαλογονομεθάνια που θα σχηματίσει. Το αποτέλεσμα είναι άοσμο νερό, το οποίο είναι επίσης βιολογικά και χημικά καθαρό.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
6947-677636
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
6-7-2011: http://www.volospress.gr/?p=3743
Γιατί το χλώριο προστίθεται στο πόσιμο νερό;
Από τα τέλη του 19ου αιώνα, το χλώριο έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία λοιμώξεων που προκαλούνται λόγω μικροοργανισμών. Επίσης, προστίθεται στο νερό προκειμένου να αποφευχθεί η εκδήλωση μολυσματικών νόσων, όπως η διάρροια, που θα περνούσαν μέσα από το νερό. Ακόμα και σήμερα, ο ρόλος του χλωρίου στον τομέα του καθαρισμού των υδάτων παραμένει ο ίδιος. Προστίθεται για την απολύμανση του νερού, έτσι ώστε να είναι καθαρότερο για κατανάλωση. Η διαδικασία αυτή καλείται ως χλωρίωση του νερού.
Γιατί το χλώριο θεωρείται επιβλαβές σε πόσιμο νερό;
Παρά το γεγονός ότι το χλώριο επιτελεί ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην απολύμανση του νερού, είναι επίσης σημαντικό να μην αφήνει ίχνη «πίσω του». Τα ίχνη αυτά είναι εύκολα διακριτά από την έντονη γεύση που δίνουν στο νερό. Η οσμή του χλωρίου στο νερό μπορεί να είναι αρκετά ισχυρή. Αυτό, σε συνδυασμό με τη γεύση μπορεί να καταστήσει το νερό ακατάλληλο για πόση.
Αλλά οι κίνδυνοι του χλωρίου στο νερό δεν περιορίζονται μόνο στην οσμή και τη γεύση του. Το χλώριο μπορεί να είναι τοξικό σε υψηλά επίπεδα. Χημικά, η ουσία αυτή έχει ταξινομηθεί ως δηλητήριο. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι το χλώριο μπορεί να αντιδράσει με άλλες χημικές ουσίες που υπάρχουν στο νερό και να προκαλέσει τριαλογονομεθάνια, μια κατηγορία ενώσεων που περιλαμβάνουν χλωροφόρμιο και βρωμοφόρμιο. Η παρατεταμένη έκθεση σε αυτές τις χημικές ουσίες μπορεί να είναι καρκινογόνος. Οι γυναίκες που πίνουν χλωριωμένο νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν μεγαλύτερη τάση να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού.
Ελεύθερες ρίζες και η ζημιά που μπορούν να κάνουν στο ανθρώπινο σώμα
Η ιατρική επιστήμη ανησυχεί όλο και περισσότερο για το ρόλο που παίζουν οι ελεύθερες ρίζες στην επιδείνωση της υγείας του ανθρώπου. Οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της επιτάχυνσης της διαδικασίας γήρανσης και της πρόκλησης διαφόρων προβλημάτων υγείας. Η κατάσταση της αθηροσκλήρωσης τώρα συνδέεται άμεσα με την παρουσία του χλωρίου στα τρόφιμα και νερό.
Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους καθίσταται αναγκαία η χρήση ενός φίλτρου. Δεδομένου ότι το χλώριο προστίθεται στο νερό από την αρχή, αλλά δεν αφαιρείται από αυτό, είναι δική μας ευθύνη για να καθαρίσουμε το χλώριο από το νερό στο επίπεδο του δικού μας νοικοκυριού. Ένα φίλτρο απο-χλωρίωσης όχι μόνο αφαιρεί το χλώριο, αλλά και τα τριαλογονομεθάνια που θα σχηματίσει. Το αποτέλεσμα είναι άοσμο νερό, το οποίο είναι επίσης βιολογικά και χημικά καθαρό.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
6947-677636
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
6-7-2011: http://www.volospress.gr/?p=3743
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Ερωτήματα καταναλωτών (3)
Ερώτηση:
Ποιό είναι το όριο της σκληρότητος που πρέπει να έχει το νερό που πίνουμε και αν υπερβαίνει το όριο τί συνέπειες μπορεί αυτό να έχει για την υγεία;
Απάντηση:
Η σκληρότητα του πόσιμου νερού εκφράζεται σε ppm (parts per million) CaCO3 (ανθρακικού ασβεστίου) και δεν έχει θεσπιστεί όριο με βάση την ΚΥΑ Υ2/2600 που είναι εν ισχύ. Ένα νερό από 0-70 ppm είναι πολύ μαλακό, 70-150 ppm είναι μαλακό, 150-250 ppm είναι κάπως σκληρό, 250-320 ppm είναι αρκετά σκληρό, 320-420 ppm είναι σκληρό και πάνω από 420 ppm είναι πολύ σκληρό. Κύρια συνέπεια σκληρότητας νερού όταν το καταναλώνουμε για πολλά χρόνια είναι η πέτρα στα νεφρά και ειδικά αν υπάρχει προδιάθεση.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Ποιό είναι το όριο της σκληρότητος που πρέπει να έχει το νερό που πίνουμε και αν υπερβαίνει το όριο τί συνέπειες μπορεί αυτό να έχει για την υγεία;
Απάντηση:
Η σκληρότητα του πόσιμου νερού εκφράζεται σε ppm (parts per million) CaCO3 (ανθρακικού ασβεστίου) και δεν έχει θεσπιστεί όριο με βάση την ΚΥΑ Υ2/2600 που είναι εν ισχύ. Ένα νερό από 0-70 ppm είναι πολύ μαλακό, 70-150 ppm είναι μαλακό, 150-250 ppm είναι κάπως σκληρό, 250-320 ppm είναι αρκετά σκληρό, 320-420 ppm είναι σκληρό και πάνω από 420 ppm είναι πολύ σκληρό. Κύρια συνέπεια σκληρότητας νερού όταν το καταναλώνουμε για πολλά χρόνια είναι η πέτρα στα νεφρά και ειδικά αν υπάρχει προδιάθεση.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011
ΟΔΗΓΟΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΦΙΛΤΡΑ ΝΕΡΟΥ
Πώς θα βρείτε το σωστό σύστημα καθαρισμού νερού για το σπίτι σας…
Όπως όλες οι εταιρίες ύδρευσης, έτσι και η Δ.Ε.Υ.Α.Μ.Β. κάνει ό,τι μπορεί ώστε οι καταναλωτές να χρησιμοποιούν άφοβα το νερό δικτύου τόσο για πόση όσο και για τις υπόλοιπες οικιακές χρήσεις. Όπως είναι φυσικό η προσπάθειά της περιορίζεται κυρίως στη χλωρίωση του νερού για τον έλεγχο της μολύνσεως από παθογόνα μικρόβια. Όμως το νερό μέχρι να φτάσει στη βρύση σας μπορεί να μην είναι τόσο καθαρό όσο θα έπρεπε αφού ταξιδεύει μέσα από ένα απαρχαιωμένο δίκτυο ύδρευσης. Αν λοιπόν έχετε και εσείς άμεσες ανησυχίες σχετικά με το νερό στο σπίτι σας, ένα ανεξάρτητο πιστοποιημένο φίλτρο είναι μια καλή λύση για την βρύση της κουζίνας σας. Μερικά φίλτρα έχουν στόχο να παράγουν καθαρό νερό, με καλύτερη γεύση, ενώ άλλα εξαλείφουν επιπλέον τους μολυσματικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την υγεία σας. Αυτός ο οδηγός θα σας βοηθήσει να προσδιορίσετε το σωστό τύπο φίλτρου για το σπίτι σας.
Μάθετε τι υπάρχει στο νερό σας
Σε πολλές πόλεις, υγιείς ενήλικες μπορούν να πιούν το νερό της βρύσης χωρίς λόγο ανησυχίας. Ωστόσο, οι έγκυες γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι ηλικιωμένοι, και τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε ορισμένους ρύπους του νερού της βρύσης. Αν θέλετε να αγοράσετε ένα φίλτρο νερού, το πρώτο βήμα είναι να μάθετε τι ρύπους ενδέχεται να έχετε στο νερό σας. Ζητήστε από την ΔΕΥΑΜΒ (που σας στέλνει τον λογαριασμό στο σπίτι) να σας στείλει την ετήσια έκθεσή της με τα αποτελέσματα της ποιότητας του νερού. Συνιστάται να γνωρίζετε αν η βρύση σας περιέχει μόλυβδο, ειδικά αν έχετε μικρά παιδιά, είστε έγκυος, ή σκοπεύετε να μείνετε έγκυος, δεδομένου ότι ο μόλυβδος είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη ουσία και τα επίπεδά του μπορούν να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό από σπίτι σε σπίτι. Μόλις μάθετε τι υπάρχει στο νερό σας, μπορείτε να βρείτε ένα φίλτρο που θα προσανατολίζεται στο να αποβάλει τους ειδικούς ρύπους που ενδέχεται να υπάρχουν.
Ανησυχείτε για το περιβάλλον;
Πείτε όχι στο εμφιαλωμένο νερό επειδή:
1. Είναι επικίνδυνο για το περιβάλλον: Το πλαστικό των μπουκαλιών ονόματι πολυαιθυλένιο terepthalate (PET) αλλοιώνεται μετά από 400-1000 χρόνια. Ακόμα, πάνω από 80% από αυτά τα μπουκάλια πετώνται στα σκουπίδια αντί να ανακυκλώνονται.
2. Επηρεάζει τους υδάτινους πόρους: Το εμφιαλωμένο νερό «μαζεύεται» από νερό που ρέει φυσικά στην επιφάνεια της γης από έναν υπόγειο σχηματισμό, ως αποτέλεσμα τη μείωση των αποθεμάτων υπογείων υδάτων.
3. Κρυφά κόστη: Χρησιμοποιούνται πάνω από 17εκ. βαρέλια από πετρέλαιο για να δημιουργηθούν πλαστικά μπουκάλια. Αυτή η ποσότητα θα μπορούσε να παράξει ενέργεια για πάνω από 2,5εκ. σπίτια ή να κινήσει 1εκ. αυτοκίνητα το χρόνο. Και αυτό δεν συμπεριλαμβάνει τα απαιτούμενα καύσιμα για να μεταφερθούν τα μπουκάλια! Κυριολεκτικά «πίνουμε πετρέλαιο» στην προσπάθειά μας να βρούμε καθαρό νερό!
Επιλέξτε το σωστό σύστημα καθαρισμού νερού:
Τα οικιακά φίλτρα νερού συνήθως ανήκουν σε μία από τις δύο κατηγορίες:
1. Στο σημείο εισόδου – κεντρική παροχή σπιτιού αμέσως μετά το ρολόι της ΔΕΥΑΜΒ
2. Στο σημείο χρήσης (στις περισσότερες περιπτώσεις στην βρύση της κουζίνας) και χωρίζονται σε φίλτρα πάνω από τον πάγκο (Counter Top filters) ή κάτω από το νεροχύτη (Undersink).
Μερικά φίλτρα χρησιμοποιούν περισσότερα από ένα είδη τεχνολογίας φιλτραρίσματος. Ως γενικό κανόνα, αναζητήστε τα φίλτρα που επισημαίνονται ως NSF / πρότυπο ANSI και που είναι πιστοποιημένα να αφαιρούν τους μολυσματικούς παράγοντες που σας αφορούν στο νερό σας. Ενώ το πρόγραμμα πιστοποίησης NSF δεν είναι άψογο, παρέχει κάποια διαβεβαίωση ότι τουλάχιστον έχουν επαληθευτεί οι ισχυρισμοί του κατασκευαστή. Τα φίλτρα, πιστοποιημένα από το NSF έχουν ελεγχθεί μεμονωμένα, ώστε να αποδειχθεί ότι μειώνουν τα επίπεδα ορισμένων ρύπων, υπό καθορισμένες συνθήκες. Εκείνα που πληρούν τις προδιαγραφές ANSI είναι προσανατολισμένα στο να επεξεργάζονται το νερό για την υγεία.
Για πολλούς ανθρώπους, ένα φίλτρο ενεργού άνθρακα που φέρει NSF Standard πιστοποίησης θα φιλτράρει το μεγαλύτερο μέρος των ρύπων που προκαλούν ανησυχία. Αλλά εάν έχετε υπερ-χλωριωμένο νερό, για παράδειγμα, ένα απλό φίλτρο πάγκου δεν θα πληροί τις προϋποθέσεις. Η λίστα που ακολουθεί θα σας βοηθήσει χοντρικά να ενημερωθείτε γενικώς για το ποιος τύπος φίλτρου / συστήματος θα λειτουργήσει καλύτερα για εσάς. Όταν θα έχετε μια γενική ιδέα, επισκεφτείτε ιστοσελίδες σοβαρών εταιριών που ασχολούνται με μονάδες επεξεργασίας νερού και έχουν online βάση δεδομένων των προϊόντων τους. Σε κάθε πάντως περίπτωση ενημερωθείτε αναλυτικά από έμπειρο επιστήμονα που θα σας κατευθύνει σωστά.
1. Φίλτρο ενεργού άνθρακα
Πώς λειτουργεί: Θετικά φορτισμένα ιόντα και εξαιρετικά απορροφητικός άνθρακας στο φίλτρο προσελκύει και παγιδεύει πολλές ακαθαρσίες και κυρίως το χλώριο.
Χρησιμοποιείται ως: Φίλτρο βρύσης πάνω από τον πάγκο (Countertop) και κάτω από το νεροχύτη (Undersink).
Αφαιρεί: Κακές γεύσεις και οσμές, συμπεριλαμβανομένου του χλωρίου. Συμπεριλαμβάνονται πιστοποιημένα φίλτρα που επίσης μπορούν να μειώσουν σημαντικά πολλές επικίνδυνες προσμείξεις, συμπεριλαμβανομένων των βαρέων μετάλλων όπως ο χαλκός, ο μόλυβδος και ο υδράργυρος και υποπροϊόντα απολύμανσης. Επίσης απομακρύνουν παράσιτα όπως το κρυπτοσπορίδιο, φυτοφάρμακα, ραδόνιο και τις πτητικές οργανικές χημικές ουσίες όπως διχλωροβενζόλιο και τριχλωροαιθυλένιο.
Προσοχή: Τα απλά φίλτρα αποχλωρίωσης διαφέρουν από τα φίλτρα που αφαιρούν και τα βαρέα μέταλλα.
2. Αποσκληρυντής ανταλλαγής κατιόντων
Πώς λειτουργεί: "Μαλακώνει" το σκληρό νερό από τα άλατα.
Χρησιμοποιείται: Στην κεντρική παροχή, στο σημείο χρήσης (είσοδος μονάδων – συσκευών). Πιο συνήθης η χρήση του σε επιχειρήσεις για την προστασία συσκευών.
Αφαιρεί: Ασβέστιο και μαγνήσιο, τα οποία αποτελούν τα ορυκτά αποθέματα στις σωληνώσεις και τα εξαρτήματα, καθώς και το βάριο και κάποια άλλα ιόντα που μπορούν να δημιουργήσουν κινδύνους για την υγεία.
Προσοχή: Ο αποσκληρυντής αφαιρεί τα άλατα μαγνησίου (Mg) και ασβεστίου (Ca) μόνο. Σε προβληματικά «μη πόσιμα» νερά δεν κάνει το νερό πόσιμο.
3. Αντίστροφη Όσμωση
Πώς λειτουργεί: Μια ημιπερατή μεμβράνη απομακρύνει τις ακαθαρσίες από το νερό (Σημείωση: Αυτή η τεχνική φιλτραρίσματος απορρίπτει περίπου το 60% του ακάθαρτου νερού κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας, όμως όταν συζητάμε για την παραγωγή νερού στο σημείο χρήσης, αυτή μπορεί να θεωρείται αμελητέα). Το παραγόμενο καθαρό νερό αποθηκεύεται σε δεξαμενή.
Χρησιμοποιείται: Πιο συχνά κάτω από το νεροχύτη (Undersink) αλλά υπάρχουν και μικρές οικιακές μονάδες που τοποθετούνται και πάνω από τον πάγκο της κουζίνας. Συχνά συνδυάζεται και με ένα φίλτρο άνθρακα ή μία λάμπα UV για καλύτερη απολύμανση.
Αφαιρεί: Την πλειονότητα των ρυπαντών συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων παρασίτων όπως το Κρυπτοσπορίδιο. Επίσης τα βαρέα μέταλλα, όπως κάδμιο, χαλκός, μόλυβδος, υδράργυρος, χρώμιο. Και άλλους ρύπους, όπως το αρσενικό, το βάριο, νιτρικά / νιτρώδη, υπερ-χλωριωμένα νερά και το σελήνιο.
Προσοχή: Η αντίστροφη όσμωση είναι η τελειότερη μορφή καθαρισμού του νερού. Είναι απαραίτητη η σωστή και τακτική συντήρηση των προ-φίλτρων γιατί διαφορετικά καταστρέφεται η μεμβράνη. Αφαιρεί και τα άλατα.
4. Υπεριώδης Απολύμανση
Πώς λειτουργεί: Το υπεριώδες φως σκοτώνει τα βακτήρια και άλλους μικροοργανισμούς.
Χρησιμοποιείται: Σε μονάδες κάτω από το νεροχύτη (Undersink), αλλά υπάρχουν και μικρές οικιακές μονάδες που τοποθετούνται και πάνω από τον πάγκο της κουζίνας. Συχνά συνδυάζεται και με ένα φίλτρο άνθρακα και φίλτρο διήθησης.
Αφαιρεί: Τα βακτηρίδια και τα παράσιτα, και προστατεύει από επιβλαβή βακτήρια και ιούς (π.χ. κρυπτοσπορίδιο).
Προσοχή: Μία λάμπα UV τοποθετείται ως τελικό στάδιο επεξεργασίας. Έχουν προηγηθεί στάδια όπως διήθηση και αποχλωρίωση. Από μόνη της δεν καθαρίζει το νερό. Απολυμαίνει το ήδη καθαρισμένο νερό στην περίπτωση που αναπτυχθούν μικροοργανισμοί.
Διατηρήστε σωστά το σύστημα καθαρισμού νερού
Ένα σύστημα επεξεργασίας νερού θα σας δώσει καλές επιδόσεις μακροπρόθεσμα εφόσον έχει λάβει τακτική συντήρηση. Όσο δημιουργούνται και αυξάνονται οι προσμείξεις μέσα στο νερό, όχι μόνο θα είναι λιγότερο αποτελεσματικό αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να κάνει το νερό σας ακόμη χειρότερο, αρχίζοντας να απελευθερώνει τα επιβλαβή βακτηρίδια ή χημικές ουσίες πίσω στο φιλτραρισμένο νερό σας. Για να διατηρήσετε τη σωστή λειτουργία του φίλτρου σας, ακολουθήστε τις οδηγίες συντήρησης του κατασκευαστή. Μερικά φίλτρα απαιτούν μόνο μια απλή αλλαγή κελύφους, ενώ άλλα συντηρούνται καλύτερα από έναν πιστοποιημένο επαγγελματία. Οι καλές εταιρίες φίλτρων προσφέρουν συμβάσεις συντήρησης και υπηρεσιών για τα προϊόντα τους. Πριν αγοράσετε οποιοδήποτε σύστημα επεξεργασίας νερού, συγκρίνετε όχι μόνο τις τιμές των φίλτρων, αλλά και τις δαπάνες λειτουργίας και συντήρησης για τις διάφορες μονάδες. Για να βρείτε έναν σοβαρό επαγγελματία στην περιοχή σας, απευθυνθείτε σε επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό με τεχνογνωσία στα θέματα νερού και κάντε την έρευνά σας στο διαδίκτυο μέσω του λήμματος «Τεχνολογία Πόσιμου Νερού».
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
http://technologianerou.blogspot.com
elias@pmsgroup.gr
8-6-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=3118&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
22-7-2011: http://gpnews.gr/arthra/apoklistika/1081-2011-07-22-10-42-14
Όπως όλες οι εταιρίες ύδρευσης, έτσι και η Δ.Ε.Υ.Α.Μ.Β. κάνει ό,τι μπορεί ώστε οι καταναλωτές να χρησιμοποιούν άφοβα το νερό δικτύου τόσο για πόση όσο και για τις υπόλοιπες οικιακές χρήσεις. Όπως είναι φυσικό η προσπάθειά της περιορίζεται κυρίως στη χλωρίωση του νερού για τον έλεγχο της μολύνσεως από παθογόνα μικρόβια. Όμως το νερό μέχρι να φτάσει στη βρύση σας μπορεί να μην είναι τόσο καθαρό όσο θα έπρεπε αφού ταξιδεύει μέσα από ένα απαρχαιωμένο δίκτυο ύδρευσης. Αν λοιπόν έχετε και εσείς άμεσες ανησυχίες σχετικά με το νερό στο σπίτι σας, ένα ανεξάρτητο πιστοποιημένο φίλτρο είναι μια καλή λύση για την βρύση της κουζίνας σας. Μερικά φίλτρα έχουν στόχο να παράγουν καθαρό νερό, με καλύτερη γεύση, ενώ άλλα εξαλείφουν επιπλέον τους μολυσματικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την υγεία σας. Αυτός ο οδηγός θα σας βοηθήσει να προσδιορίσετε το σωστό τύπο φίλτρου για το σπίτι σας.
Μάθετε τι υπάρχει στο νερό σας
Σε πολλές πόλεις, υγιείς ενήλικες μπορούν να πιούν το νερό της βρύσης χωρίς λόγο ανησυχίας. Ωστόσο, οι έγκυες γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι ηλικιωμένοι, και τα άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε ορισμένους ρύπους του νερού της βρύσης. Αν θέλετε να αγοράσετε ένα φίλτρο νερού, το πρώτο βήμα είναι να μάθετε τι ρύπους ενδέχεται να έχετε στο νερό σας. Ζητήστε από την ΔΕΥΑΜΒ (που σας στέλνει τον λογαριασμό στο σπίτι) να σας στείλει την ετήσια έκθεσή της με τα αποτελέσματα της ποιότητας του νερού. Συνιστάται να γνωρίζετε αν η βρύση σας περιέχει μόλυβδο, ειδικά αν έχετε μικρά παιδιά, είστε έγκυος, ή σκοπεύετε να μείνετε έγκυος, δεδομένου ότι ο μόλυβδος είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη ουσία και τα επίπεδά του μπορούν να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό από σπίτι σε σπίτι. Μόλις μάθετε τι υπάρχει στο νερό σας, μπορείτε να βρείτε ένα φίλτρο που θα προσανατολίζεται στο να αποβάλει τους ειδικούς ρύπους που ενδέχεται να υπάρχουν.
Ανησυχείτε για το περιβάλλον;
Πείτε όχι στο εμφιαλωμένο νερό επειδή:
1. Είναι επικίνδυνο για το περιβάλλον: Το πλαστικό των μπουκαλιών ονόματι πολυαιθυλένιο terepthalate (PET) αλλοιώνεται μετά από 400-1000 χρόνια. Ακόμα, πάνω από 80% από αυτά τα μπουκάλια πετώνται στα σκουπίδια αντί να ανακυκλώνονται.
2. Επηρεάζει τους υδάτινους πόρους: Το εμφιαλωμένο νερό «μαζεύεται» από νερό που ρέει φυσικά στην επιφάνεια της γης από έναν υπόγειο σχηματισμό, ως αποτέλεσμα τη μείωση των αποθεμάτων υπογείων υδάτων.
3. Κρυφά κόστη: Χρησιμοποιούνται πάνω από 17εκ. βαρέλια από πετρέλαιο για να δημιουργηθούν πλαστικά μπουκάλια. Αυτή η ποσότητα θα μπορούσε να παράξει ενέργεια για πάνω από 2,5εκ. σπίτια ή να κινήσει 1εκ. αυτοκίνητα το χρόνο. Και αυτό δεν συμπεριλαμβάνει τα απαιτούμενα καύσιμα για να μεταφερθούν τα μπουκάλια! Κυριολεκτικά «πίνουμε πετρέλαιο» στην προσπάθειά μας να βρούμε καθαρό νερό!
Επιλέξτε το σωστό σύστημα καθαρισμού νερού:
Τα οικιακά φίλτρα νερού συνήθως ανήκουν σε μία από τις δύο κατηγορίες:
1. Στο σημείο εισόδου – κεντρική παροχή σπιτιού αμέσως μετά το ρολόι της ΔΕΥΑΜΒ
2. Στο σημείο χρήσης (στις περισσότερες περιπτώσεις στην βρύση της κουζίνας) και χωρίζονται σε φίλτρα πάνω από τον πάγκο (Counter Top filters) ή κάτω από το νεροχύτη (Undersink).
Μερικά φίλτρα χρησιμοποιούν περισσότερα από ένα είδη τεχνολογίας φιλτραρίσματος. Ως γενικό κανόνα, αναζητήστε τα φίλτρα που επισημαίνονται ως NSF / πρότυπο ANSI και που είναι πιστοποιημένα να αφαιρούν τους μολυσματικούς παράγοντες που σας αφορούν στο νερό σας. Ενώ το πρόγραμμα πιστοποίησης NSF δεν είναι άψογο, παρέχει κάποια διαβεβαίωση ότι τουλάχιστον έχουν επαληθευτεί οι ισχυρισμοί του κατασκευαστή. Τα φίλτρα, πιστοποιημένα από το NSF έχουν ελεγχθεί μεμονωμένα, ώστε να αποδειχθεί ότι μειώνουν τα επίπεδα ορισμένων ρύπων, υπό καθορισμένες συνθήκες. Εκείνα που πληρούν τις προδιαγραφές ANSI είναι προσανατολισμένα στο να επεξεργάζονται το νερό για την υγεία.
Για πολλούς ανθρώπους, ένα φίλτρο ενεργού άνθρακα που φέρει NSF Standard πιστοποίησης θα φιλτράρει το μεγαλύτερο μέρος των ρύπων που προκαλούν ανησυχία. Αλλά εάν έχετε υπερ-χλωριωμένο νερό, για παράδειγμα, ένα απλό φίλτρο πάγκου δεν θα πληροί τις προϋποθέσεις. Η λίστα που ακολουθεί θα σας βοηθήσει χοντρικά να ενημερωθείτε γενικώς για το ποιος τύπος φίλτρου / συστήματος θα λειτουργήσει καλύτερα για εσάς. Όταν θα έχετε μια γενική ιδέα, επισκεφτείτε ιστοσελίδες σοβαρών εταιριών που ασχολούνται με μονάδες επεξεργασίας νερού και έχουν online βάση δεδομένων των προϊόντων τους. Σε κάθε πάντως περίπτωση ενημερωθείτε αναλυτικά από έμπειρο επιστήμονα που θα σας κατευθύνει σωστά.
1. Φίλτρο ενεργού άνθρακα
Πώς λειτουργεί: Θετικά φορτισμένα ιόντα και εξαιρετικά απορροφητικός άνθρακας στο φίλτρο προσελκύει και παγιδεύει πολλές ακαθαρσίες και κυρίως το χλώριο.
Χρησιμοποιείται ως: Φίλτρο βρύσης πάνω από τον πάγκο (Countertop) και κάτω από το νεροχύτη (Undersink).
Αφαιρεί: Κακές γεύσεις και οσμές, συμπεριλαμβανομένου του χλωρίου. Συμπεριλαμβάνονται πιστοποιημένα φίλτρα που επίσης μπορούν να μειώσουν σημαντικά πολλές επικίνδυνες προσμείξεις, συμπεριλαμβανομένων των βαρέων μετάλλων όπως ο χαλκός, ο μόλυβδος και ο υδράργυρος και υποπροϊόντα απολύμανσης. Επίσης απομακρύνουν παράσιτα όπως το κρυπτοσπορίδιο, φυτοφάρμακα, ραδόνιο και τις πτητικές οργανικές χημικές ουσίες όπως διχλωροβενζόλιο και τριχλωροαιθυλένιο.
Προσοχή: Τα απλά φίλτρα αποχλωρίωσης διαφέρουν από τα φίλτρα που αφαιρούν και τα βαρέα μέταλλα.
2. Αποσκληρυντής ανταλλαγής κατιόντων
Πώς λειτουργεί: "Μαλακώνει" το σκληρό νερό από τα άλατα.
Χρησιμοποιείται: Στην κεντρική παροχή, στο σημείο χρήσης (είσοδος μονάδων – συσκευών). Πιο συνήθης η χρήση του σε επιχειρήσεις για την προστασία συσκευών.
Αφαιρεί: Ασβέστιο και μαγνήσιο, τα οποία αποτελούν τα ορυκτά αποθέματα στις σωληνώσεις και τα εξαρτήματα, καθώς και το βάριο και κάποια άλλα ιόντα που μπορούν να δημιουργήσουν κινδύνους για την υγεία.
Προσοχή: Ο αποσκληρυντής αφαιρεί τα άλατα μαγνησίου (Mg) και ασβεστίου (Ca) μόνο. Σε προβληματικά «μη πόσιμα» νερά δεν κάνει το νερό πόσιμο.
3. Αντίστροφη Όσμωση
Πώς λειτουργεί: Μια ημιπερατή μεμβράνη απομακρύνει τις ακαθαρσίες από το νερό (Σημείωση: Αυτή η τεχνική φιλτραρίσματος απορρίπτει περίπου το 60% του ακάθαρτου νερού κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας, όμως όταν συζητάμε για την παραγωγή νερού στο σημείο χρήσης, αυτή μπορεί να θεωρείται αμελητέα). Το παραγόμενο καθαρό νερό αποθηκεύεται σε δεξαμενή.
Χρησιμοποιείται: Πιο συχνά κάτω από το νεροχύτη (Undersink) αλλά υπάρχουν και μικρές οικιακές μονάδες που τοποθετούνται και πάνω από τον πάγκο της κουζίνας. Συχνά συνδυάζεται και με ένα φίλτρο άνθρακα ή μία λάμπα UV για καλύτερη απολύμανση.
Αφαιρεί: Την πλειονότητα των ρυπαντών συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων παρασίτων όπως το Κρυπτοσπορίδιο. Επίσης τα βαρέα μέταλλα, όπως κάδμιο, χαλκός, μόλυβδος, υδράργυρος, χρώμιο. Και άλλους ρύπους, όπως το αρσενικό, το βάριο, νιτρικά / νιτρώδη, υπερ-χλωριωμένα νερά και το σελήνιο.
Προσοχή: Η αντίστροφη όσμωση είναι η τελειότερη μορφή καθαρισμού του νερού. Είναι απαραίτητη η σωστή και τακτική συντήρηση των προ-φίλτρων γιατί διαφορετικά καταστρέφεται η μεμβράνη. Αφαιρεί και τα άλατα.
4. Υπεριώδης Απολύμανση
Πώς λειτουργεί: Το υπεριώδες φως σκοτώνει τα βακτήρια και άλλους μικροοργανισμούς.
Χρησιμοποιείται: Σε μονάδες κάτω από το νεροχύτη (Undersink), αλλά υπάρχουν και μικρές οικιακές μονάδες που τοποθετούνται και πάνω από τον πάγκο της κουζίνας. Συχνά συνδυάζεται και με ένα φίλτρο άνθρακα και φίλτρο διήθησης.
Αφαιρεί: Τα βακτηρίδια και τα παράσιτα, και προστατεύει από επιβλαβή βακτήρια και ιούς (π.χ. κρυπτοσπορίδιο).
Προσοχή: Μία λάμπα UV τοποθετείται ως τελικό στάδιο επεξεργασίας. Έχουν προηγηθεί στάδια όπως διήθηση και αποχλωρίωση. Από μόνη της δεν καθαρίζει το νερό. Απολυμαίνει το ήδη καθαρισμένο νερό στην περίπτωση που αναπτυχθούν μικροοργανισμοί.
Διατηρήστε σωστά το σύστημα καθαρισμού νερού
Ένα σύστημα επεξεργασίας νερού θα σας δώσει καλές επιδόσεις μακροπρόθεσμα εφόσον έχει λάβει τακτική συντήρηση. Όσο δημιουργούνται και αυξάνονται οι προσμείξεις μέσα στο νερό, όχι μόνο θα είναι λιγότερο αποτελεσματικό αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να κάνει το νερό σας ακόμη χειρότερο, αρχίζοντας να απελευθερώνει τα επιβλαβή βακτηρίδια ή χημικές ουσίες πίσω στο φιλτραρισμένο νερό σας. Για να διατηρήσετε τη σωστή λειτουργία του φίλτρου σας, ακολουθήστε τις οδηγίες συντήρησης του κατασκευαστή. Μερικά φίλτρα απαιτούν μόνο μια απλή αλλαγή κελύφους, ενώ άλλα συντηρούνται καλύτερα από έναν πιστοποιημένο επαγγελματία. Οι καλές εταιρίες φίλτρων προσφέρουν συμβάσεις συντήρησης και υπηρεσιών για τα προϊόντα τους. Πριν αγοράσετε οποιοδήποτε σύστημα επεξεργασίας νερού, συγκρίνετε όχι μόνο τις τιμές των φίλτρων, αλλά και τις δαπάνες λειτουργίας και συντήρησης για τις διάφορες μονάδες. Για να βρείτε έναν σοβαρό επαγγελματία στην περιοχή σας, απευθυνθείτε σε επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό με τεχνογνωσία στα θέματα νερού και κάντε την έρευνά σας στο διαδίκτυο μέσω του λήμματος «Τεχνολογία Πόσιμου Νερού».
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
http://technologianerou.blogspot.com
elias@pmsgroup.gr
8-6-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=3118&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
22-7-2011: http://gpnews.gr/arthra/apoklistika/1081-2011-07-22-10-42-14
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Ερωτήματα καταναλωτών (2)
Γεια σας, κύριε Παπαποστόλου,
Έχω βρει το blog σας στο internet και, αν είναι δυνατόν, θα ήθελα τη συμβουλή σας.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ενα φίλτρο αντίστροφης όσμωσης με 4 στάδια φιλτραρίσματος και ημιπερατή μεμβράνη 0,001μm (1nm) αφαιρεί όλα τα άλατα από το νερό και κατά πόσο ωφέλιμο για τον οργανισμό μας είναι να μην έχει καθόλου άλατα στο νερό. Ή μετά την φίλτρανση τελικά μένουν στο νερό κάποια απαραίτητα μεταλλικά στοιχεία;
Τί διαφορά θα υπήρχε εάν η διάμετρος της μεμβράνης του φίλτρου ήταν 10 φορές μεγαλύτερη;
Έχω ακούσει γνώμες που λένε πως τα απαραίτητα άλατα τα παίρνουμε όχι από το νερό αλλά από τις τροφές (που έχουν πολύ πιο μεγάλες συγκεντρώσεις σε μέταλλα από ό,τι το νερό) και το νερό πρέπει να είναι απόλυτα καθαρό για να μπορεί να αποτοξινώσει τον οργανισμό μας. Δηλαδή το νερό ωφελεί στο να παίρνει από τον οργανισμό μας τις τοξίνες, όχι να φέρνει κάποιες ουσίες μέσα ("Μόνο με τη λήψη καθαρού νερού ο οργανισμός μας είναι σε θέση να αποβάλλει σωστά όλες τις τοξικές ουσίες" Prof. Huchard). Ποιά είναι η γνώμη σας;
Η μέτρηση του νερού στην Αθήνα με το μηχάνημα TDS έδειξε 142 - 162 ppm. Κατά τη γνώμη σας ποιά είναι η ποιότητά του;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Ζωή Μουτεσίδου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητή κα Μουτεσίδου,
Σας απαντάω σχετικά με τα ερωτήματά σας ως κάτωθι:
1. Η ημιπερατή μεμβράνη της αντίστροφης όσμωσης 0,001μm αφαιρεί το 98% των στοιχείων που υπάρχουν στο νερό. Η δική μας εταιρία για παράδειγμα (www.aqua-tek.gr) επεμβαίνει - προσθέτει με ένα μετα-φίλτρο άλατα ασβεστίου (Ca) και μαγνησίου (Mg) και ιχνοστοιχεία που χρειάζεται ο οργανισμός. Ένα σύστημα με μεμβράνη υπερδιήθησης 0,1μm και όχι 0,001μm που είναι η αντίστροφη όσμωση δεν αντιμετωπίζει νιτρικά, αρσενικό, υδρόθειο και κανένα διαλυμένο άλας στο νερό.
2. Σε γενικές γραμμές έχουν βάση αυτά που λέει ο Prof. Huchard. Τις απαραίτητες ουσίες τις παίρνετε και από τις τροφές.
3. Τα φίλτρα ενεργού άνθρακα αφαιρούν μόνο χλώριο, οργανοχλωριωμένες ενώσεις, βρώμιο και παράγωγά του και φυτοφάρμακα. Δεν αντιμετωπίζουν τα λιπάσματα και τα υπόλόιπα που αναφέρατε. Γενικώς η αντίστροφη όσμωση είναι η τελειότερη μέθοδος καθαρισμού νερού.
4. Η μέτρηση αγωγιμότητας 142-162 ppm είναι φυσιολογική. Ειδικότερα εάν κατοικείτε κεντρικά στο λεκανοπέδιο της Αττικής (και όχι π.χ. στα Μεσόγεια) οι τιμές κυμαίνονται εκεί γύρω στα 150 ppm. Η ποιότητα του νερού αυτού (που προέρχεται από το Μόρνο) είναι σχετικά καλή, αλλά πάντα μπορείτε να επέμβετε και να παράξετε ένα καλύτερο νερό.
Με λίγα λόγια ένα σύστημα παραγωγής νερού 4 σταδίων (όπως προαναφέρατε) αντίστροφης όσμωσης κάνει άριστη δουλειά. Η αντίστροφη όσμωση είναι η τελειότερη μέθοδος καθαρισμού νερού. Η μεμβράνη RO θα "ρίξει" τις τιμές αγωγιμότητας στα επίπεδα περίπου από 10 έως 70 ppm.
Με εκτίμηση,
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Έχω βρει το blog σας στο internet και, αν είναι δυνατόν, θα ήθελα τη συμβουλή σας.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν ενα φίλτρο αντίστροφης όσμωσης με 4 στάδια φιλτραρίσματος και ημιπερατή μεμβράνη 0,001μm (1nm) αφαιρεί όλα τα άλατα από το νερό και κατά πόσο ωφέλιμο για τον οργανισμό μας είναι να μην έχει καθόλου άλατα στο νερό. Ή μετά την φίλτρανση τελικά μένουν στο νερό κάποια απαραίτητα μεταλλικά στοιχεία;
Τί διαφορά θα υπήρχε εάν η διάμετρος της μεμβράνης του φίλτρου ήταν 10 φορές μεγαλύτερη;
Έχω ακούσει γνώμες που λένε πως τα απαραίτητα άλατα τα παίρνουμε όχι από το νερό αλλά από τις τροφές (που έχουν πολύ πιο μεγάλες συγκεντρώσεις σε μέταλλα από ό,τι το νερό) και το νερό πρέπει να είναι απόλυτα καθαρό για να μπορεί να αποτοξινώσει τον οργανισμό μας. Δηλαδή το νερό ωφελεί στο να παίρνει από τον οργανισμό μας τις τοξίνες, όχι να φέρνει κάποιες ουσίες μέσα ("Μόνο με τη λήψη καθαρού νερού ο οργανισμός μας είναι σε θέση να αποβάλλει σωστά όλες τις τοξικές ουσίες" Prof. Huchard). Ποιά είναι η γνώμη σας;
Η μέτρηση του νερού στην Αθήνα με το μηχάνημα TDS έδειξε 142 - 162 ppm. Κατά τη γνώμη σας ποιά είναι η ποιότητά του;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Ζωή Μουτεσίδου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητή κα Μουτεσίδου,
Σας απαντάω σχετικά με τα ερωτήματά σας ως κάτωθι:
1. Η ημιπερατή μεμβράνη της αντίστροφης όσμωσης 0,001μm αφαιρεί το 98% των στοιχείων που υπάρχουν στο νερό. Η δική μας εταιρία για παράδειγμα (www.aqua-tek.gr) επεμβαίνει - προσθέτει με ένα μετα-φίλτρο άλατα ασβεστίου (Ca) και μαγνησίου (Mg) και ιχνοστοιχεία που χρειάζεται ο οργανισμός. Ένα σύστημα με μεμβράνη υπερδιήθησης 0,1μm και όχι 0,001μm που είναι η αντίστροφη όσμωση δεν αντιμετωπίζει νιτρικά, αρσενικό, υδρόθειο και κανένα διαλυμένο άλας στο νερό.
2. Σε γενικές γραμμές έχουν βάση αυτά που λέει ο Prof. Huchard. Τις απαραίτητες ουσίες τις παίρνετε και από τις τροφές.
3. Τα φίλτρα ενεργού άνθρακα αφαιρούν μόνο χλώριο, οργανοχλωριωμένες ενώσεις, βρώμιο και παράγωγά του και φυτοφάρμακα. Δεν αντιμετωπίζουν τα λιπάσματα και τα υπόλόιπα που αναφέρατε. Γενικώς η αντίστροφη όσμωση είναι η τελειότερη μέθοδος καθαρισμού νερού.
4. Η μέτρηση αγωγιμότητας 142-162 ppm είναι φυσιολογική. Ειδικότερα εάν κατοικείτε κεντρικά στο λεκανοπέδιο της Αττικής (και όχι π.χ. στα Μεσόγεια) οι τιμές κυμαίνονται εκεί γύρω στα 150 ppm. Η ποιότητα του νερού αυτού (που προέρχεται από το Μόρνο) είναι σχετικά καλή, αλλά πάντα μπορείτε να επέμβετε και να παράξετε ένα καλύτερο νερό.
Με λίγα λόγια ένα σύστημα παραγωγής νερού 4 σταδίων (όπως προαναφέρατε) αντίστροφης όσμωσης κάνει άριστη δουλειά. Η αντίστροφη όσμωση είναι η τελειότερη μέθοδος καθαρισμού νερού. Η μεμβράνη RO θα "ρίξει" τις τιμές αγωγιμότητας στα επίπεδα περίπου από 10 έως 70 ppm.
Με εκτίμηση,
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Ημερίδα Χημικών Μηχανικών για την ποιότητα του πόσιμου νερού
Ο Σϋλλογος Χημικών Μηχανικών Μαγνησίας και ο Σύλλογος Χημικών Μηχανικών Κεντρικής και Δυτικής Θεσσαλίας διοργανώνουν το Σάββατο 28 Μαϊου στις 9:30 το πρωί ημερίδα με θέμα "Ποιότητα πόσιμου νερού, υγρά απόβλητα, αέρια ρύπανση, χαρακτηριστικά - τεχνολογίες και χρηματοδοτικά εργαλεία". Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο Valis Resort Hotel στην Αγριά Βόλου
24-5-2011: Εφημερίδα Ταχυδρόμος σελ. 10 αρ. φύλλου 1662
24-5-2011: Εφημερίδα Ταχυδρόμος σελ. 10 αρ. φύλλου 1662
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
Ερωτήματα καταναλωτών (1)
Κύριε Παπαποστόλου καλησπέρα.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για να βρω λύση σε κάποιο πρόβλημα που έχω με το σύστημα R.O που εγκατέστησα στο σπίτι μου βρήκα το blog σας. Με την ελπίδα ότι θα μπορούσατε να με βοηθήσετε πήρα το θάρρος να σας στείλω αυτό το μήνυμα.
εγκατέστησα ένα σύστημα R.O 6 σταδίων με UV sterilizer πριν δυο περίπου μήνες και πρόσφατα έκανα μια χημική και μια μικροβιολογική ανάλυση του νερού. Η χημική ανάλυση ήταν εντάξει αλλά η μικροβιολογική έδειξε ότι υπάρχουν βακτηρίδια (E.COLI).
Το νερό που φεύγει σαν άχρηστο από το σύστημα R.O. φεύγει από την αποχέτευση της βρύσης της κουζίνας. Στην ίδια αποχέτευση είναι συνδεδεμένη και η αποχέτευση του πλυντηρίου πιάτων. Eχει αυτό κάποια σημασία για την ανεύρεση των βακτηριδίων μέσα στο νερό που βγάζει το σύστημα R.O; Αν ναι τότε υπάρχει τρόπος να το ενώσω στη συγκεκριμένη αποχέτευση χωρίς να υπάρχει επιμόλυνση; Επίσης θα ήθελα αν μπορείτε να μου πείτε αν μπορώ και με ποιο τρόπο να καθαρίσω το σύστημα R.O. από τα βακτηρίδια.
Φιλικά
Παύλος Παπαγεωργίου
Λεμεσός
Κύπρος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητέ κύριε Παπαγεωργίου,
Καταρχάς το σύστημα επεξεργασίας νερού RO που έχετε προμηθευτεί είναι η καλύτερη μέθοδος παραγωγής πόσιμου νερού και γι' αυτό το καθαρό νερό σας αποθηκεύεται σε δεξαμενή. Λογικά εάν διαθέτετε σύστημα κάτω από τον πάγκο της κουζίνας σας έχετε μία δεξαμενή (συνήθως 8-12 λίτρα) στην οποία το νερό είναι υπό πίεση οπότε δεν τίθεται περίπτωση να αναπτυχθούν μικροοργανισμοί και βακτηρίδια. Εκεί λοιπόν αποθηκεύεται το ήδη επεξεργασμένο νερό από τα προηγούμενα στάδια φιλτραρίσματος (διήθηση, αποχλωρίωση, αντίστροφη όσμωση, υπερδιήθηση ή λάμπα UV).
Υπάρχει μία περίπτωση, αν και δεν συνηθίζεται (λόγω της πίεσης του νερού που προανέφερα) εάν το νερό στην δεξαμενή μείνει για πολύ καιρό και δεν χρησιμοποιηθεί / ανακυκλωθεί με νέο παραγόμενο νερό, να δημιουργηθούν μικροοργανισμοί (πολύ σπάνιο να γίνει). Τότε βάζουμε την λάμπα UV μετά την δεξαμενή (πριν την έξοδο του νερού στο βρυσάκι) γιατί ο ρόλος της είναι η αποστείρωση πριν την κατανάλωση.
Όμως σε household appliances όπως στην περίπτωσή σας θεωρώ απίθανο να δημιουργούνται μικροοργανισμοί κατά την επεξεργασία του νερού σας δεδομένου ότι ο κατασκευαστής του προϊόντος σας θα έχει προβλέψει την σωστή συνδεσμολογία (είτε λάμπα UV πριν την δεξαμενή -ως τελικό στάδιο επεξεργασίας- είτε μετά).
Πιο πιθανά σενάρια για την ανάπτυξη Ε.Coli θεωρώ ότι είναι τα ακόλουθα:
1. Να έχει καεί η λάμπα UV (και σε περίπτωση που έχουν αναπτυχθεί μικροοργανισμοί να φαίνονται στην μικροβιολογική ανάλυση) οπότε την αντικαθιστάτε
ή
2. Να μην έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενες ενέργειες για το δείγμα για τον μικροβιολογικό έλεγχο. Για τον μικροβιολογικό έλεγχο συνήθως τα εργαστήρια μας δίνουν αποστειρωμένα γυάλινα σφραγισμένα μπουκάλια και το δείγμα που τους δίνουμε πρέπει να το δώσουμε για μικροβιολογική ανάλυση εντός 24 ωρών από τη λήψη του. Πιο πολλές πληροφδρίες για το πώς θα πάρετε σωστό δείγμα για μικροβιολογική ανάλυση θα σας δώσει το πιστοποιημένο εργαστήριο.
Όσο για τα θέματα αποχέτευσης - πλυντηρίου πιάτων κλπ που αναπτύξατε δεν τίθεται κανένα θέμα. Ούτως η άλλως το νερό που απορρίπτεται είναι μη πόσιμο.
Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία σας και εύχομαι να σας βοήθησα.
Φιλικά
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Αγαπητέ κύριε Παπαποστόλου,
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την γρήγορη και κατατοπιστική απάντηση σας. Θα αλλάξω την λάμπα UV και την μεμβράνη RO και τα φίλτρα και θα επαναλάβω την μικροβιολογική ανάλυση.
Ενδείκνυται μέσα στα κάνιστρα που περιέχονται τα φίλτρα, η μεμβράνη και η λάμπα UV αφού τα αφαιρέσω να βάλω νερό με ταμπλέτες χλωρίου για να τα αποστειρώσω και μετά να τοποθετήσω καινούργια;
Φιλικά
Παύλος Παπαγεωργίου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητέ κύριε Παπαγεωργίου,
Καταρχάς έχετε καινούρια συσκευή και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αντικαταστήσετε όλο το σετ των ανταλλακτικών. Μόνο την UV εφόσον έχει καεί. Εκτός και αν δεν κάνει επαφή, οπότε φροντίστε να κάνει επαφή.
Όσον αφορά την μεμβράνη RO (που είναι και το πιο ακριβό ανταλλακτικό) ελέγξτε πρώτα την αγωγιμότητα του νερού που παράγεται (πρέπει να είναι από 50-70 ppm). Λογικά η χημική σας ανάλυση σας έχει ήδη δώσει τιμή για την αγωγιμότητα. Αν η αγωγιμότητα είναι σε αυτά περίπου τα όρια τότε κάνει σωστά τη δουλειά της. Δεν την αλλάζετε.
Αν η αγωγιμότητα δεν είναι σε αυτά τα όρια τότε σημαίνει ότι η μεμβράνη RO που είχε μέσα ο κατασκευαστής ήταν προβληματική οπότε την αλλάζετε. Σημειωτέον ότι αυτές οι μεμβράνες είναι για περίπου 50 GPD (50 gallons per day) και αντέχουν 3 χρόνια. Για κανένα λόγο δεν θα την ξαναπληρώσετε! Θα ζητήσετε δωρεάν ανταλλακτικό.
Δεν ενδείκνυται να κάνετε τίποτα απολύτως με ταμπλέτες χλωρίου κλπ.
Επίσης:
Η μεμβράνη αντίστροφης όσμωσης στις οδηγίες χρήσεις γράφει:
"This reverse osmosis element contains a preservative solution to prevent microbiological growth and freezing which, if ingested, may cause irritation of tha gastrointestinal tract, colic, diarrhea, or other similar symptoms. Therefore discard all the product water for at least one hour of operation before drinking or use in food preparations".
Η δεξαμενή θέλει περίπου μισή ώρα με τρία τέταρτα να γεμίσει με το παραγόμενο, καθαρό νερό. Την αδειάζετε 2 φορές και μετά χρησιμοποιείτε το νερό για πόση στο 3ο γέμισμα.
Σας έστειλα αυτό το μήνυμα μήπως δεν τηρήσατε αυτή τη διαδικασία και πήρατε δείγμα νερού αμέσως μετά την εγκατάσταση του συστήματος. Αυτή η διαδικασία να ξέρετε ότι πρέπει να γίνεται πάντα όταν αλλάζετε την μεμβράνη αντίστροφης όσμωσης. Αν και όπως μου είπατε χρησιμοποιείτε το σύστημα 2 μήνες.
Όπως και να έχει, ήθελα να εξαντλήσω όλες τις πιθανότητες.
Φιλικά
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για να βρω λύση σε κάποιο πρόβλημα που έχω με το σύστημα R.O που εγκατέστησα στο σπίτι μου βρήκα το blog σας. Με την ελπίδα ότι θα μπορούσατε να με βοηθήσετε πήρα το θάρρος να σας στείλω αυτό το μήνυμα.
εγκατέστησα ένα σύστημα R.O 6 σταδίων με UV sterilizer πριν δυο περίπου μήνες και πρόσφατα έκανα μια χημική και μια μικροβιολογική ανάλυση του νερού. Η χημική ανάλυση ήταν εντάξει αλλά η μικροβιολογική έδειξε ότι υπάρχουν βακτηρίδια (E.COLI).
Το νερό που φεύγει σαν άχρηστο από το σύστημα R.O. φεύγει από την αποχέτευση της βρύσης της κουζίνας. Στην ίδια αποχέτευση είναι συνδεδεμένη και η αποχέτευση του πλυντηρίου πιάτων. Eχει αυτό κάποια σημασία για την ανεύρεση των βακτηριδίων μέσα στο νερό που βγάζει το σύστημα R.O; Αν ναι τότε υπάρχει τρόπος να το ενώσω στη συγκεκριμένη αποχέτευση χωρίς να υπάρχει επιμόλυνση; Επίσης θα ήθελα αν μπορείτε να μου πείτε αν μπορώ και με ποιο τρόπο να καθαρίσω το σύστημα R.O. από τα βακτηρίδια.
Φιλικά
Παύλος Παπαγεωργίου
Λεμεσός
Κύπρος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητέ κύριε Παπαγεωργίου,
Καταρχάς το σύστημα επεξεργασίας νερού RO που έχετε προμηθευτεί είναι η καλύτερη μέθοδος παραγωγής πόσιμου νερού και γι' αυτό το καθαρό νερό σας αποθηκεύεται σε δεξαμενή. Λογικά εάν διαθέτετε σύστημα κάτω από τον πάγκο της κουζίνας σας έχετε μία δεξαμενή (συνήθως 8-12 λίτρα) στην οποία το νερό είναι υπό πίεση οπότε δεν τίθεται περίπτωση να αναπτυχθούν μικροοργανισμοί και βακτηρίδια. Εκεί λοιπόν αποθηκεύεται το ήδη επεξεργασμένο νερό από τα προηγούμενα στάδια φιλτραρίσματος (διήθηση, αποχλωρίωση, αντίστροφη όσμωση, υπερδιήθηση ή λάμπα UV).
Υπάρχει μία περίπτωση, αν και δεν συνηθίζεται (λόγω της πίεσης του νερού που προανέφερα) εάν το νερό στην δεξαμενή μείνει για πολύ καιρό και δεν χρησιμοποιηθεί / ανακυκλωθεί με νέο παραγόμενο νερό, να δημιουργηθούν μικροοργανισμοί (πολύ σπάνιο να γίνει). Τότε βάζουμε την λάμπα UV μετά την δεξαμενή (πριν την έξοδο του νερού στο βρυσάκι) γιατί ο ρόλος της είναι η αποστείρωση πριν την κατανάλωση.
Όμως σε household appliances όπως στην περίπτωσή σας θεωρώ απίθανο να δημιουργούνται μικροοργανισμοί κατά την επεξεργασία του νερού σας δεδομένου ότι ο κατασκευαστής του προϊόντος σας θα έχει προβλέψει την σωστή συνδεσμολογία (είτε λάμπα UV πριν την δεξαμενή -ως τελικό στάδιο επεξεργασίας- είτε μετά).
Πιο πιθανά σενάρια για την ανάπτυξη Ε.Coli θεωρώ ότι είναι τα ακόλουθα:
1. Να έχει καεί η λάμπα UV (και σε περίπτωση που έχουν αναπτυχθεί μικροοργανισμοί να φαίνονται στην μικροβιολογική ανάλυση) οπότε την αντικαθιστάτε
ή
2. Να μην έχουν τηρηθεί οι προβλεπόμενες ενέργειες για το δείγμα για τον μικροβιολογικό έλεγχο. Για τον μικροβιολογικό έλεγχο συνήθως τα εργαστήρια μας δίνουν αποστειρωμένα γυάλινα σφραγισμένα μπουκάλια και το δείγμα που τους δίνουμε πρέπει να το δώσουμε για μικροβιολογική ανάλυση εντός 24 ωρών από τη λήψη του. Πιο πολλές πληροφδρίες για το πώς θα πάρετε σωστό δείγμα για μικροβιολογική ανάλυση θα σας δώσει το πιστοποιημένο εργαστήριο.
Όσο για τα θέματα αποχέτευσης - πλυντηρίου πιάτων κλπ που αναπτύξατε δεν τίθεται κανένα θέμα. Ούτως η άλλως το νερό που απορρίπτεται είναι μη πόσιμο.
Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία σας και εύχομαι να σας βοήθησα.
Φιλικά
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Αγαπητέ κύριε Παπαποστόλου,
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την γρήγορη και κατατοπιστική απάντηση σας. Θα αλλάξω την λάμπα UV και την μεμβράνη RO και τα φίλτρα και θα επαναλάβω την μικροβιολογική ανάλυση.
Ενδείκνυται μέσα στα κάνιστρα που περιέχονται τα φίλτρα, η μεμβράνη και η λάμπα UV αφού τα αφαιρέσω να βάλω νερό με ταμπλέτες χλωρίου για να τα αποστειρώσω και μετά να τοποθετήσω καινούργια;
Φιλικά
Παύλος Παπαγεωργίου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητέ κύριε Παπαγεωργίου,
Καταρχάς έχετε καινούρια συσκευή και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αντικαταστήσετε όλο το σετ των ανταλλακτικών. Μόνο την UV εφόσον έχει καεί. Εκτός και αν δεν κάνει επαφή, οπότε φροντίστε να κάνει επαφή.
Όσον αφορά την μεμβράνη RO (που είναι και το πιο ακριβό ανταλλακτικό) ελέγξτε πρώτα την αγωγιμότητα του νερού που παράγεται (πρέπει να είναι από 50-70 ppm). Λογικά η χημική σας ανάλυση σας έχει ήδη δώσει τιμή για την αγωγιμότητα. Αν η αγωγιμότητα είναι σε αυτά περίπου τα όρια τότε κάνει σωστά τη δουλειά της. Δεν την αλλάζετε.
Αν η αγωγιμότητα δεν είναι σε αυτά τα όρια τότε σημαίνει ότι η μεμβράνη RO που είχε μέσα ο κατασκευαστής ήταν προβληματική οπότε την αλλάζετε. Σημειωτέον ότι αυτές οι μεμβράνες είναι για περίπου 50 GPD (50 gallons per day) και αντέχουν 3 χρόνια. Για κανένα λόγο δεν θα την ξαναπληρώσετε! Θα ζητήσετε δωρεάν ανταλλακτικό.
Δεν ενδείκνυται να κάνετε τίποτα απολύτως με ταμπλέτες χλωρίου κλπ.
Επίσης:
Η μεμβράνη αντίστροφης όσμωσης στις οδηγίες χρήσεις γράφει:
"This reverse osmosis element contains a preservative solution to prevent microbiological growth and freezing which, if ingested, may cause irritation of tha gastrointestinal tract, colic, diarrhea, or other similar symptoms. Therefore discard all the product water for at least one hour of operation before drinking or use in food preparations".
Η δεξαμενή θέλει περίπου μισή ώρα με τρία τέταρτα να γεμίσει με το παραγόμενο, καθαρό νερό. Την αδειάζετε 2 φορές και μετά χρησιμοποιείτε το νερό για πόση στο 3ο γέμισμα.
Σας έστειλα αυτό το μήνυμα μήπως δεν τηρήσατε αυτή τη διαδικασία και πήρατε δείγμα νερού αμέσως μετά την εγκατάσταση του συστήματος. Αυτή η διαδικασία να ξέρετε ότι πρέπει να γίνεται πάντα όταν αλλάζετε την μεμβράνη αντίστροφης όσμωσης. Αν και όπως μου είπατε χρησιμοποιείτε το σύστημα 2 μήνες.
Όπως και να έχει, ήθελα να εξαντλήσω όλες τις πιθανότητες.
Φιλικά
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)