Υπάρχουν 3 παράγοντες για να λάβετε υπόψη σας όταν αγοράζετε ένα σύστημα καθαρισμού νερού οι οποίοι μπορεί να είναι εξίσου σημαντικοί όσο η απόδοση του ίδιου του προϊόντος:
- Κόστος αλλαγής φίλτρων: Πόσο θα κοστίσει η συντήρηση του φίλτρου στον χρόνο ζωής του; Καμιά φορά είναι καλύτερο να αγοράζετε την συσκευή και τα ανταλλακτικά μαζί γιατί αυτό σας εξασφαλίζει την χαμηλότερη τιμή.
- Εγγύηση συστήματος: Πόσο είναι το διάστημα της εγγύησης; Κάποια φθηνότερα συστήματα έχουν 1 χρόνο εγγύηση, η 3 χρόνια εγγύηση και μετά να πετώνται. Γενικώς λίγα συστήματα δίνουν εγγύηση πάνω από 5 χρόνια. Όσο πιο μεγάλη η διάρκεια της εγγύησης, τόσο καλύτερα γιατί αυτή είναι μία άμεση ένδειξη της δέσμευσης του κατασκευαστή στο προϊόν και στις συντηρήσεις για τον πελάτη.
- Μακροζωία εταιρείας: Πόσο καιρό η εταιρία είναι στην αγορά και ποια η προοπτική της να μείνει στην αγορά; Με λίγα λόγια, θα είναι η εταιρία 5, 10, 25 χρόνια ή περισσότερα; Η σημασία της μακροζωίας είναι και η διαθεσιμότητα των ανταλλακτικών φίλτρων όπως απαιτείται. Πολλά φίλτρα δεν μπορούν να αλλαχθούν και πολλοί καταναλωτές έχουν «καεί» αφού αγοράσουν ένα φίλτρο το οποίο 3 χρόνια αργότερα δεν υπήρχε στην αγορά! Η σωστή συμβουλή είναι να στοχεύσετε αναγνωρισμένες κατασκευαστικές εταιρίες φίλτρων οι οποίες υπάρχουν στην βιομηχανία για πάνω από 15 χρόνια.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
27-10-2011: http://www.mycitynet.gr/web/article.php?id=5657&cat=3000&subcat=3006&subsubcat=
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Η χρήση του εμφιαλωμένου νερού σήμερα
Το εμφιαλωμένο νερό βρίσκεται σε μια ακμάζουσα άνθηση τον τελευταίο καιρό λόγω όλων των προβλημάτων μόλυνσης που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Οι άνθρωποι το καταναλώνουν λόγω της βελτιωμένης γεύσης του και αυτό τους επιτρέπει να πίνουν περισσότερο νερό. Αυτό που ο κόσμος δεν συνειδητοποιεί είναι ότι οι προδιαγραφές (standards) για το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι υψηλότερες από αυτά για το νερό της βρύσης της κουζίνας τους. Έχει επιτραπεί στις εταιρίες εμφιαλωμένου νερού να πουλούν νερό με ένα ελάχιστο όριο μόλυνσης (βακτήρια, φύκια, βρωμιά, μόλυβδος, κλπ). Όταν το νερό έχει καλύτερη γεύση, ο κόσμος το αντιλαμβάνεται ως καθαρότερο.
Παρακάτω είναι τα μειονεκτήματα του εμφιαλωμένου νερού:
- Ακριβό: Έρευνα του 1985 έδειξε ότι οι καταναλωτές πληρώνουν έως και 1000 φορές περισσότερο το κόστος του νερού της βρύσης.
- Άβολο-ακατάλληλο: Άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν εμφιαλωμένο νερό συχνά έχουν την τάση να έχουν πολλά μπουκάλια στα πόδια τους – άδεια δοχεία ή καινούργιες κανάτες περιμένουν να χρησιμοποιηθούν. Οι άνθρωποι συνήθως συσσωρεύουν το «καθαρό» νερό για ειδικούς λόγους, π.χ. καφές, ποτά, αντί να το χρησιμοποιούν άνετα όποτε χρειάζεται. Υπάρχει πάντα το πρόβλημά του να υπάρχουν πολλά μπουκάλια στα χέρια γιατί δεν χρησιμοποιούνται αρκετά γρήγορα, ή όχι αρκετά μπουκάλια γιατί το νερό καταναλώνεται πιο γρήγορα.
- Δεν υπάρχει νομοθεσία για να είναι καθαρότερο από το νερό βρύσης: Το 1991, στην έδρα της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου στις ΗΠΑ, έγινε μία έρευνα στο εμφιαλωμένο νερό με τα ακόλουθα αποτελέσματα:
o 25% από τα «ακριβά» νερά (όπως Evian, Perrier, κλπ) αντλούν από τις ίδιες πηγές όπως οι πόλεις!!
o 31% υπερβαίνουν τα όρια του νερού της βρύσης για μικροβιολογικές προσμείξεις!
o 25% δεν μπορούσαν να εγγράψουν τις πηγές νερού!
o Ό,τι νερό πουλήθηκε αυστηρά εντός συνόρων δεν υπόκειται σε ρύθμιση από τη διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων!
Το πανεπιστήμιο του Delaware βρήκε ότι από τα 37 γνωστά εμφιαλωμένα νερά, τουλάχιστον τα 24 ήταν εκτός γραμμής τουλάχιστον ενός από τις 31 προδιαγραφές ορισμένες για πόση νερού! Το γραφείο συνελεύσεων ερευνητικών μελετών της Καλιφόρνια, ΗΠΑ έκανε το 1985 τυχαίους ελέγχους δειγμάτων εμφιαλωμένων νερών που πουλήθηκαν (brands όπως Alhambra, Black Mountain, Sparkletts, κλπ) και βρήκε έναν αριθμό από προβλήματα μολύνσεων, όπως διάφορα χημικές ουσίες, έντομα, φύκια, βακτήρια, νύχια, ακόμα και τσίχλα!!
Εξαιτίας της φύσης της εμφιάλωσης και της διάθεσης, είναι δύσκολο να αποφευχθεί η περιστασιακή μόλυνση από διάφορα σημεία στην όλη διαδικασία. Οι φυσαλίδες αέρα που μπαίνουν στα οικιακά δοχεία είναι φορτωμένες με βακτήρια και σκόνη που μολύνει το νερό κάθε φορά. Οι εταιρίες εμφιάλωσης συνιστούν να κρατείται το νερό μακριά από απευθείας έκθεση στον ήλιο και ακόμα και προμηθεύουν καλύμματα για τα μπουκάλια εξαιτίας των φυκιών, κλπ που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα μπουκάλια λόγω της ζέστης και του φωτός.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
Παρακάτω είναι τα μειονεκτήματα του εμφιαλωμένου νερού:
- Ακριβό: Έρευνα του 1985 έδειξε ότι οι καταναλωτές πληρώνουν έως και 1000 φορές περισσότερο το κόστος του νερού της βρύσης.
- Άβολο-ακατάλληλο: Άνθρωποι που χρησιμοποιούσαν εμφιαλωμένο νερό συχνά έχουν την τάση να έχουν πολλά μπουκάλια στα πόδια τους – άδεια δοχεία ή καινούργιες κανάτες περιμένουν να χρησιμοποιηθούν. Οι άνθρωποι συνήθως συσσωρεύουν το «καθαρό» νερό για ειδικούς λόγους, π.χ. καφές, ποτά, αντί να το χρησιμοποιούν άνετα όποτε χρειάζεται. Υπάρχει πάντα το πρόβλημά του να υπάρχουν πολλά μπουκάλια στα χέρια γιατί δεν χρησιμοποιούνται αρκετά γρήγορα, ή όχι αρκετά μπουκάλια γιατί το νερό καταναλώνεται πιο γρήγορα.
- Δεν υπάρχει νομοθεσία για να είναι καθαρότερο από το νερό βρύσης: Το 1991, στην έδρα της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου στις ΗΠΑ, έγινε μία έρευνα στο εμφιαλωμένο νερό με τα ακόλουθα αποτελέσματα:
o 25% από τα «ακριβά» νερά (όπως Evian, Perrier, κλπ) αντλούν από τις ίδιες πηγές όπως οι πόλεις!!
o 31% υπερβαίνουν τα όρια του νερού της βρύσης για μικροβιολογικές προσμείξεις!
o 25% δεν μπορούσαν να εγγράψουν τις πηγές νερού!
o Ό,τι νερό πουλήθηκε αυστηρά εντός συνόρων δεν υπόκειται σε ρύθμιση από τη διεύθυνση τροφίμων και φαρμάκων!
Το πανεπιστήμιο του Delaware βρήκε ότι από τα 37 γνωστά εμφιαλωμένα νερά, τουλάχιστον τα 24 ήταν εκτός γραμμής τουλάχιστον ενός από τις 31 προδιαγραφές ορισμένες για πόση νερού! Το γραφείο συνελεύσεων ερευνητικών μελετών της Καλιφόρνια, ΗΠΑ έκανε το 1985 τυχαίους ελέγχους δειγμάτων εμφιαλωμένων νερών που πουλήθηκαν (brands όπως Alhambra, Black Mountain, Sparkletts, κλπ) και βρήκε έναν αριθμό από προβλήματα μολύνσεων, όπως διάφορα χημικές ουσίες, έντομα, φύκια, βακτήρια, νύχια, ακόμα και τσίχλα!!
Εξαιτίας της φύσης της εμφιάλωσης και της διάθεσης, είναι δύσκολο να αποφευχθεί η περιστασιακή μόλυνση από διάφορα σημεία στην όλη διαδικασία. Οι φυσαλίδες αέρα που μπαίνουν στα οικιακά δοχεία είναι φορτωμένες με βακτήρια και σκόνη που μολύνει το νερό κάθε φορά. Οι εταιρίες εμφιάλωσης συνιστούν να κρατείται το νερό μακριά από απευθείας έκθεση στον ήλιο και ακόμα και προμηθεύουν καλύμματα για τα μπουκάλια εξαιτίας των φυκιών, κλπ που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα στα μπουκάλια λόγω της ζέστης και του φωτός.
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
elias@pmsgroup.gr
http://technologianerou.blogspot.com
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
Τι νερό πίνουμε; Ποιο νερό θέλουμε;
Έχουμε κάποια κοινωνικά αγαθά των οποίων τη χρήση την έχουμε δεδομένη. Ένα από αυτά είναι και το νερό, για το οποίο τόσα τραγούδια, τόσοι θρύλοι αλλά και θρησκείες παγκοσμίως έχουν διαμορφώσει κοινωνικές μεταβολές και συνήθειες βάσει αυτού του αγαθού. Είναι το στοιχείο της φύσης που χωρίς αυτό και τον ατμοσφαιρικό αέρα κανένας έμβιος οργανισμός δεν μπορεί να επιζήσει. Ωστόσο, η ποιότητα του πόσιμου νερού δείχνει και μια εικόνα του επιπέδου της κοινωνίας στην οποία ζούμε.
Ένας Άγγλος συγγραφέας, ο Samuel Taylor Coleridge, είχε γράψει: «Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιούμε» πριν από περίπου 2 αιώνες! Πού να ήξερε, βέβαια, ότι τα λόγια του θα παρέμεναν επίκαιρα το 2011, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πόσιμο νερό του Βόλου.
Αυτό συνεπάγεται ύστερα από προσωπική μου έρευνα με ερωτηματολόγια που διεξήχθη πρόσφατα στο Βόλο σε δείγμα 150 πολιτών. Το 71% πιστεύει ότι η ποιότητα του πόσιμου νερού του Βόλου είναι κακή, και ο κύριος λόγος είναι το κακό δίκτυο της ΔΕΥΑΜΒ. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι γίνεται σωστά η δουλειά για την βελτίωση της ποιότητας ούτε σωστή διαχείριση των πηγών – υδατικών πόρων. Σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι δεν γίνονται επαρκείς χημικές αναλύσεις. Περίπου το 70% γνωρίζει τον όρο «Τεχνολογία Νερού» και το 63% θα ενδιαφερόταν να μάθει για τις τεχνικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η επιστήμη αυτή για τη βελτίωση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Το 57% πιστεύει στη συλλογική ευθύνη ανάμεσα στην προσωπική και στην ευθύνη της πολιτείας για την διατήρηση της καλής ποιότητας του νερού ενώ το 42% θα συμμετείχε εθελοντικά σε κάποιο σύλλογο για τη διεξαγωγή χημικών αναλύσεων. Τέλος, η πλειοψηφία πίνει εμφιαλωμένο νερό (65%) και μόνο το 10% χρησιμοποιεί φίλτρα στο σημείο χρήσης (βρύση). Τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνονται ακόμη πιο δυσάρεστα αν κοιτάξετε ξεχωριστά κάθε πίνακα. (βλ. ΠΙΝΑΚΕΣ 1-10)
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας καθότι είναι ηλίου φαεινότερα! Επιτρέψτε μου να κλείσω την ανάλυση του ερωτηματολογίου ακριβώς όπως το προλόγισα, χρησιμοποιώντας μία άλλη ρήση ενός Αμερικανού ηθοποιού και συγγραφέα, του W.C. Fields, πριν από περίπου έναν αιώνα: «Δεν πίνω ποτέ νερό. Αυτό το πράγμα σκουριάζει τους σωλήνες».
Ο κύριος Ηλίας Παπαποστόλου, πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση και εμπειρία στην τεχνολογία νερού και ιδιοκτήτης της Aqua Teκ στο Βόλο και υπεύθυνος του τομέα της κεντρικής και βόρειας Ελλάδος, δηλώνει: «Οι δήμοι και εταιρίες ύδρευσης κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν αλλά αδυνατούν να ελέγξουν για μία μεγάλη σειρά από προσμείξεις. Υπάρχουν απαρχαιωμένα δίκτυα διανομής, όπως σωληνώσεις κατασκευασμένες από μόλυβδο ή αμίαντο. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ είναι επιβεβλημένη η απαιτούμενη συμμόρφωση με την προτεραιότητα της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος όπου αναφέρει μία λίστα από 129 τοξικά χημικά που βρίσκονται παγκοσμίως στο πόσιμο νερό – στην ουσία οι περισσότεροι δήμοι ελέγχουν για λιγότερο από 30 από αυτά! Δεν είναι μόνο ευθύνη των αρμόδιων αρχών αλλά και των πολιτών η βελτίωση του ατομικού πόσιμου νερού και γι’ αυτό πολλοί «αναγκάζονται» να βρουν τη λύση στα εμφιαλωμένα νερά, πράγμα το οποίο κοστίζει στις τσέπες των καταναλωτών και δεν εξασφαλίζεται αυτομάτως η βέλτιστη ποιότητα. Αλλά είναι επίσης άδικο να πληρώνουμε το τέλος στην αρμόδια Υπηρεσία και παράλληλα να μην λαμβάνουμε το προσφερόμενο αγαθό! Είναι στο δικό μας χέρι να πάρουμε την προσωπική ευθύνη να διαφυλάξουμε το νερό που συνήθως πίνουμε και με το οποίο παρασκευάζουμε το φαγητό μας. Αυτή η ευθύνη ξεκινάει από το να επέμβουμε στην τελική χρήση κατανάλωσης ήτοι στη βρύση της κουζίνας μας. Απομακρύνοντας όλους τους μολυσματικούς παράγοντες ακριβώς πριν καταναλώσουμε το νερό είναι η πιο λογική, αποτελεσματική και οικονομική λύση στον καθαρισμό του πόσιμου νερού. Με αυτή τη μέθοδο, μόνο το πόσιμο νερό φιλτράρεται (αντί για όλο το νερό της οικίας).»
Η τεχνολογία νερού αρχίζει και βρίσκει πρόσφορο έδαφος ως καλύτερη λύση αλλά και πιο οικονομική στις οικίες μας, καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εμπιστεύονται τις τεχνικές της τεχνολογίας νερού. Τα φίλτρα νερού είναι στα πρώιμα στάδια της ευρείας χρήσης τους και έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τον κόσμο όπως και κάθε νεοφανής τεχνολογία στην κοινωνία.
Σε μια εποχή που τα πάντα πλέον εξαρτώνται από τη δυναμική της τσέπης μας, ανάλογα με την οικονομική μας ευχέρεια, οφείλουμε να κοιτάξουμε και την ποιότητα του πόσιμου νερού μας και, συνεπώς, την υγεία μας. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 40% των ανθρώπων που ζουν στη γη δεν έχει επαρκές νερό ακόμα και για υποτυπώδη υγιεινή.
Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν το 2000 από ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση μολυσμένου νερού, ή με ξηρασία, ενώ υπολογίζεται ότι στα επόμενα 20 χρόνια η ποσότητα του νερού που αναλογεί στον καθένα προβλέπεται να μειωθεί κατά 30%. Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, πρέπει να θυμόμαστε ότι το Ύδωρ είναι το «ζωτικό πετρέλαιο» των «έμβιων μηχανών»!!!
Βαγγέλης Πασιάς
21-10-2001: http://www.thisisvolos.gr/commentary/sociology/item/1513-water-we-drink-water-what-we-want.html
Ένας Άγγλος συγγραφέας, ο Samuel Taylor Coleridge, είχε γράψει: «Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα για να πιούμε» πριν από περίπου 2 αιώνες! Πού να ήξερε, βέβαια, ότι τα λόγια του θα παρέμεναν επίκαιρα το 2011, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πόσιμο νερό του Βόλου.
Αυτό συνεπάγεται ύστερα από προσωπική μου έρευνα με ερωτηματολόγια που διεξήχθη πρόσφατα στο Βόλο σε δείγμα 150 πολιτών. Το 71% πιστεύει ότι η ποιότητα του πόσιμου νερού του Βόλου είναι κακή, και ο κύριος λόγος είναι το κακό δίκτυο της ΔΕΥΑΜΒ. Ο κόσμος δεν πιστεύει ότι γίνεται σωστά η δουλειά για την βελτίωση της ποιότητας ούτε σωστή διαχείριση των πηγών – υδατικών πόρων. Σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι δεν γίνονται επαρκείς χημικές αναλύσεις. Περίπου το 70% γνωρίζει τον όρο «Τεχνολογία Νερού» και το 63% θα ενδιαφερόταν να μάθει για τις τεχνικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η επιστήμη αυτή για τη βελτίωση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Το 57% πιστεύει στη συλλογική ευθύνη ανάμεσα στην προσωπική και στην ευθύνη της πολιτείας για την διατήρηση της καλής ποιότητας του νερού ενώ το 42% θα συμμετείχε εθελοντικά σε κάποιο σύλλογο για τη διεξαγωγή χημικών αναλύσεων. Τέλος, η πλειοψηφία πίνει εμφιαλωμένο νερό (65%) και μόνο το 10% χρησιμοποιεί φίλτρα στο σημείο χρήσης (βρύση). Τα αποτελέσματα της έρευνας φαίνονται ακόμη πιο δυσάρεστα αν κοιτάξετε ξεχωριστά κάθε πίνακα. (βλ. ΠΙΝΑΚΕΣ 1-10)
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας καθότι είναι ηλίου φαεινότερα! Επιτρέψτε μου να κλείσω την ανάλυση του ερωτηματολογίου ακριβώς όπως το προλόγισα, χρησιμοποιώντας μία άλλη ρήση ενός Αμερικανού ηθοποιού και συγγραφέα, του W.C. Fields, πριν από περίπου έναν αιώνα: «Δεν πίνω ποτέ νερό. Αυτό το πράγμα σκουριάζει τους σωλήνες».
Ο κύριος Ηλίας Παπαποστόλου, πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση και εμπειρία στην τεχνολογία νερού και ιδιοκτήτης της Aqua Teκ στο Βόλο και υπεύθυνος του τομέα της κεντρικής και βόρειας Ελλάδος, δηλώνει: «Οι δήμοι και εταιρίες ύδρευσης κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν αλλά αδυνατούν να ελέγξουν για μία μεγάλη σειρά από προσμείξεις. Υπάρχουν απαρχαιωμένα δίκτυα διανομής, όπως σωληνώσεις κατασκευασμένες από μόλυβδο ή αμίαντο. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ είναι επιβεβλημένη η απαιτούμενη συμμόρφωση με την προτεραιότητα της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος όπου αναφέρει μία λίστα από 129 τοξικά χημικά που βρίσκονται παγκοσμίως στο πόσιμο νερό – στην ουσία οι περισσότεροι δήμοι ελέγχουν για λιγότερο από 30 από αυτά! Δεν είναι μόνο ευθύνη των αρμόδιων αρχών αλλά και των πολιτών η βελτίωση του ατομικού πόσιμου νερού και γι’ αυτό πολλοί «αναγκάζονται» να βρουν τη λύση στα εμφιαλωμένα νερά, πράγμα το οποίο κοστίζει στις τσέπες των καταναλωτών και δεν εξασφαλίζεται αυτομάτως η βέλτιστη ποιότητα. Αλλά είναι επίσης άδικο να πληρώνουμε το τέλος στην αρμόδια Υπηρεσία και παράλληλα να μην λαμβάνουμε το προσφερόμενο αγαθό! Είναι στο δικό μας χέρι να πάρουμε την προσωπική ευθύνη να διαφυλάξουμε το νερό που συνήθως πίνουμε και με το οποίο παρασκευάζουμε το φαγητό μας. Αυτή η ευθύνη ξεκινάει από το να επέμβουμε στην τελική χρήση κατανάλωσης ήτοι στη βρύση της κουζίνας μας. Απομακρύνοντας όλους τους μολυσματικούς παράγοντες ακριβώς πριν καταναλώσουμε το νερό είναι η πιο λογική, αποτελεσματική και οικονομική λύση στον καθαρισμό του πόσιμου νερού. Με αυτή τη μέθοδο, μόνο το πόσιμο νερό φιλτράρεται (αντί για όλο το νερό της οικίας).»
Η τεχνολογία νερού αρχίζει και βρίσκει πρόσφορο έδαφος ως καλύτερη λύση αλλά και πιο οικονομική στις οικίες μας, καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εμπιστεύονται τις τεχνικές της τεχνολογίας νερού. Τα φίλτρα νερού είναι στα πρώιμα στάδια της ευρείας χρήσης τους και έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τον κόσμο όπως και κάθε νεοφανής τεχνολογία στην κοινωνία.
Σε μια εποχή που τα πάντα πλέον εξαρτώνται από τη δυναμική της τσέπης μας, ανάλογα με την οικονομική μας ευχέρεια, οφείλουμε να κοιτάξουμε και την ποιότητα του πόσιμου νερού μας και, συνεπώς, την υγεία μας. Σήμερα ένα ποσοστό περίπου 40% των ανθρώπων που ζουν στη γη δεν έχει επαρκές νερό ακόμα και για υποτυπώδη υγιεινή.
Περισσότεροι από 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν το 2000 από ασθένειες που σχετίζονται με την κατανάλωση μολυσμένου νερού, ή με ξηρασία, ενώ υπολογίζεται ότι στα επόμενα 20 χρόνια η ποσότητα του νερού που αναλογεί στον καθένα προβλέπεται να μειωθεί κατά 30%. Αν αναλογιστούμε τα παραπάνω, πρέπει να θυμόμαστε ότι το Ύδωρ είναι το «ζωτικό πετρέλαιο» των «έμβιων μηχανών»!!!
Βαγγέλης Πασιάς
21-10-2001: http://www.thisisvolos.gr/commentary/sociology/item/1513-water-we-drink-water-what-we-want.html
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)