Δυστυχώς, το νερό όπως το προορίζει η φύση δεν είναι αυτό που ρέει από τις βρύσες μας. Η ποιότητα του νερού της βρύσης καθορίζεται σημαντικά από την προέλευσή του. Η μόλυνση του περιβάλλοντος αποτελεί πρόκληση για τις δημόσιες υπηρεσίες επεξεργασίας νερού. Επίσης, μέχρι να φτάσει στη βρύση μας, το νερό πρέπει να περάσει από ένα δίκτυο θαμμένων σωλήνων, βαλβίδων, αντλιών και δεξαμενών. Στη διαδρομή αυτή επιβαρύνεται και με άλλες μολυντικές ουσίες που επηρεάζουν την καθαρότητα και τη γεύση του.
Για παράδειγμα το χλώριο, το οποίο είναι εύκολο να εντοπιστεί λόγω της περίεργης γεύσης και της οσμής του.
Από την άλλη, τα χλωροπαράγωγα όπως τα THM’s είναι αόρατα και άγευστα αλλά τοξικά. Το βαρέα μέταλλα όπως ο μόλυβδος ή το κάδμιο που διαρρέουν μέσα από σωλήνες και από παλαιά δίκτυα συσσωρεύονται στο σώμα μας καθώς δεν υπάρχει κανένας φυσικός τρόπος για να τα αποβάλλουμε. Χωρίς αμφιβολία, το νερό χωρίς αυτές τις εκατοντάδες, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο, τοξικές ουσίες είναι πολύ πιο υγιές και εύγεστο.
Μερικά από τα προβλήματα του πόσιμου νερού και οι επιπτώσεις στην υγεία μας
Φυτοφάρμακα – Εντομοκτόνα – Παρασιτοκτόνα: Καταλήγουν στο νερό μας από την υπερβολική χρήση τους στη γεωργία. Οι ουσίες αυτές προσβάλλουν το νευρικό και αναπνευστικό σύστημα, τα νεφρά, το συκώτι και προκαλούν αναιμία, λευχαιμία και καρκίνο.
Μόλυβδος: Χρησιμοποιείται ως μονωτικό υλικό σε εγκαταστάσεις και σωλήνες ύδρευσης. Επίσης εντοπίζεται στη βενζίνη, στις μπαταρίες, στην υφαντουργία, σε μελάνια, χρώματα, κρύσταλλα κ.ά. Ο μόλυβδος προσβάλλει τα νεφρά και αυξάνει την πίεση του αίματος. Στα μικρά παιδιά και στα νεογνά καθυστερεί την πνευματική και φυσική τους ανάπτυξη και μειώνει την ικανότητα μάθησης.
Αμίαντος: Συναντάται σε ορυκτά αποθέματα, μονωτικά υλικά, στην κατασκευή πυρίμαχων υλικών και στους σωλήνες ύδρευσης. Το νερό παρασύρει τις ίνες αμιάντου που προέρχονται από την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων. Όταν αυτές εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό, δρουν διαρρηγνύοντας την κυτταρική μεμβράνη αποτελώντας αιτία καρκίνου. Στην Αθήνα π.χ. εκτιμάται ότι το δίκτυο ύδρευσης αποτελείται από πάνω από 40 χιλιόμετρα αμιαντοσωλήνων.
Χλώριο: Η πολιτεία στην προσπάθειά της να καταπολεμήσει τα μικρόβια και βακτηρίδια στο πόσιμο νερό, χρησιμοποιεί χλώριο. Πολλές επικίνδυνες παθήσεις οφείλονται στις χημικές ενώσεις του χλωρίου με διάφορα οργανικά στοιχεία που βρίσκονται στο νερό. Τουλάχιστον 177 οργανοχλωριωμένες ενώσεις έχουν ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα, στο σπέρμα, στο αίμα και σε άλλα μέρη του σώματος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στον άνθρωπο βλάβες στα νεφρά και στο συκώτι, βλάβες στο νευρικό σύστημα, αναιμία και αυξημένος κίνδυνος καρκίνου της ουροδόχου κύστεως και του παχέως εντέρου.
«Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν έρευνες του Γενικού Χημείου του Κράτους και του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών για την ποιότητα του νερού σε 16 νομούς της χώρας. Οι νομοί είναι: Αττικής, Θεσσαλονίκης, Αχαΐας, Ηλείας, Χαλκιδικής, Βοιωτίας, Μαγνησίας, Λάρισας, Καβάλας, Σερρών, Πέλλας, Αργολίδας, Κορινθίας, Λακωνίας, Αρκαδίας, Ροδόπης, Κρήτης».
Πηγή: Έθνος της Κυριακής 2002
Ηλίας Παπαποστόλου MSc
6947677636
5-1-2011: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑ αρ. φύλλου 980 σελ. 6
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου